سید محمد بحرینیان
نادر طالب‌زاده، تهیه‌کننده، کارگردان، پژوهشگر، مستندساز و فعال فرهنگی و رسانه‌ای انقلاب اسلامی از میان ما رفت. طالب‌زاده، در جریان فرهنگی و رسانه‌ای انقلاب، بی‌نظیر بود. او بیش از پنج سال با بیماری مشکوکی دست‌وپنجه نرم کرد و در سن ۶۹ سالگی، دار فانی را وداع گفت. اما چه چیز باعث شد که طالب‌زاده، یکی از مؤثرترین چهره‌های هنر انقلاب و به تعبیری آوینی دوران ما باشد؟
یک. مقام معظم رهبری، یکی از سه خصلت اصلی بسیج را عمل به هنگام برشمرده‌اند. طالب‌زاده، باوجودآنکه فرزند یک ارتشی رژیم گذشته و خود تحصیل‌کرده آمریکا بود، روحیه و منش بسیجی داشت و در تمام میدان‌هایی که به او احتیاج بود به‌سرعت حاضر می‌شد. اکثر ایرانیان، طالب‌زاده را پس از سال ۸۸ می‌شناسند، زمانی که با شدت گرفتن حملات رسانه‌ای به ایران اسلامی، او هم بر دفاع همه‌جانبه خود از آرمان های انقلاب اسلامی شدت بخشید. بعدها که رهبر معظم انقلاب بر ضرورت راه‌اندازی کرسی‌های آزاداندیشی تأکید نمود، این نادر طالب‌زاده بود که پای این کرسی‌ها را به رسانه ملی باز کرد.
دو. طالب‌زاده، خلاق و تشکیلاتی بود. بسیاری از رویش‌های رسانه‌ای و فرهنگی جریان انقلاب، زاییده فکر و تلاش او و همکاران اوست. کنفرانس افق نو، جشنواره فیلم عمار و شبکه افق، ازجمله رویش‌هایی است که طالب‌زاده در آن‌ها نقش بی‌بدیل داشته است.
سه. ویژگی بارز دیگر در شخصیت نادر طالب‌زاده، اعتمادبه‌نفس و شجاعت او بود. او بی لکنت و با مقایسه تطبیقی دقیق، مدعیان حقوق بشر 
غربی را رسوا می‌کرد و با توجه به گستره ارتباطی و تشکیلاتی که داشت، گاهی سخن جمهوری اسلامی را از زبان یک وزیر یا سناتور آمریکایی و اروپایی می‌گرفت. همین حالا هم آثار رسانه‌ای طالب‌زاده، پرونده مفصلی از نقض آزادی هنری، رسانه‌ای و فرهنگی در غرب و پوشالی بودن ادعای حقوق بشر دولت‌های مدعی آن است.
چهار. طالب‌زاده، جوان گرا و نوگرا بود. او هم روش‌های رسانه‌ای خود را مرتبا روزآمد می‌کرد و هم به جوان‌ها میدان می‌داد. 
اگر برنامه یک جوان، برای مدتی از رسانه ملی پخش نمی‌شد، این طالب‌زاده بود که مسئله را دنبال می‌کرد تا موانع را برطرف کند. طالب‌زاده با کوله باری از تجربه که از همراهی با مرتضی آوینی در دفاع مقدس گرفته تا مستندسازی در جنگ بوسنی اندوخته بود، همیشه پشت‌وپناه مستندسازان جوان بود. اگر پیام‌ها و دل نوشته‌های منتشرشده روز گذشته را دیده باشید، کمتر مستندساز جوانی در جبهه فرهنگی انقلاب هست که خود را وامدار طالب‌زاده ندانسته باشد.
پنج. طالب‌زاده، مطلع، باسواد، دقیق و بامعلومات بود. مشخص بود که برونداد شخصیت و کنش رسانه‌ای او، متکی به ساعت‌ها مطالعه در روز است. طالب‌زاده به آفت بسیاری از چهره‌های رسانه‌ای که کمتر اهل دقت و حرف دقیق‌اند مبتلا نبود. هیچ حرف بی‌حساب و بی‌پشتوانه‌ای نمی‌زد و مثلا اگر از نبود آزادی در غرب می‌گفت، ده‌ها مصداق و منطق و دلیل روشن می‌آورد. او روشنفکر و روشن‌بین و از نوادر رسانه و فرهنگ در عصر ما بود. خدایش با یار دیرینش، سید مرتضی آوینی در بهشت محشور کند.