وحید عظیم‌نیا
اظهارات این روزهای حسن روحانی  به نحوی است که  گویی هوای انتخابات به سر دارد و مایل است نامزد انتخابات شود؛ او از «آنچه باید بشود» سخن می‌گوید و این در حالی است که دوران مدیریت او و هم‌فکرانش به سرآمده است و باید از «آنچه کرده‌اند» به مردم گزارش بدهند. 
روحانی  تنها با گفتاردرمانی از طریق آنتن پرهزینه صداوسیما به مدیریت کشور مشغول  است و نتیجه این نوع رفتار کوچک شدن سفره مردم و فقر و تورم و بیکاری و فلاکت است. وی روز چهارشنبه در جلسه هیئت دولت مجددا رویه بازی با افکار عمومی را  تکرار کرد و این بار مدعی شد از مذاکره وین نترسید! این سخنان در حالی است که معاون سیاسی وزیر خارجه او در  وین به سر می‌برد و برای آنچه تلاش برای رفع تحریم‌ها عنوان می‌شود با غربی‌ها در حال  رایزنی است. روحانی در بخشی از این جلسه مدعی شد: «همه باید تلاش کنیم بار سنگینی که دشمنان به دوش ما انداختند یعنی بار تحریم، یعنی جنگ اقتصادی، باید جنگ اقتصادی را قطع کنیم، باید به این ظلم پایان دهیم.بعضی‌ها می‌گویند دست ظالم باید قطع شود منتها چه وقت؟ مثلا در اردیبهشت و خرداد کراهت دارد بگذارید به تیر برسیم آن‌وقت عیبی ندارد. دست ظالم را باید فوری قطع کرد این حرف‌ها چیست؟ تیر و مرداد نداریم، ظالم، آن‌کسی است که زندگی مردم را گروگان گرفته که مردم را آزار می‌دهد و حتی در تهیه واکسن و  مواد غذایی ما را اذیت می‌کند و بیش از سه سال است که این فشار بر مردم ما هست؛ باید دست این ظالم را قطع کنیم؛ یک ساعت هم زودتر بتوانیم این کار را کنیم باید این کار را بکنیم.» روحانی در حالی از «سه سال» سخن می‌گوید که برجام از ۲۷ دی  ۱۳۹۴ اجرایی شد و تا زمانی که ترامپ از آن خارج شد یعنی ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶، فرصت بود  تا اگر توان رفع تحریم را داشت، خودی نشان دهد اما هرگز چنین نشد. البته روحانی شاید مصلحت نمی‌داند بگوید که  این دولت اوباما بود که دبه درآورد و از فردای اجرایی شدن برجام، اعمال تحریم‌ها را ادامه داد. البته قبل‌تر از آن نیز علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی حین مذاکرات هسته‌ای در مراسمی گفته بود: «مذاکرات به‌خوبی پیش می‌رود ولیکن در جلساتی که اخیرا داشتیم عنوان‌شده که طرف مقابل سؤالاتی درباره مباحثی که موردتفاهم قرارگرفته مطرح می‌کنند که البته نمی‌خواهم این موضوع را بازکنم. از حالا روی یکسری مباحثی که توافق کردیم دبه درآورده‌اند.» بنابراین دبه ‌درآوردن رژیم آمریکا مربوط به حزب دموکرات یا جمهوری‌خواه نبوده ، بلکه راهبرد هر دوی آن‌هاست، اما ظاهرا در ایران روحانی و هم‌طیف هایش تمایلی برای بیان واقعیت ندارند.
 آنچه نشان از خیز روحانی برای تکرار انحراف افکار عمومی دارد آنجایی است که در جلسه روز چهارشنبه هیئت دولت گفت: «چرا ما از مذاکرات می‌ترسیم؟ این چیست و چه کسی در سر ما کرده است؟ چرا از حرف زدن می‌ترسیم، چرا از مذاکره؟ مگر قرآن نمی‌گوید با کفار هم جدال احسن کنیم، چرا از حرف زدن می‌ترسیم، چرا فرار می‌کنیم؟ ما قدرتمند هستیم، خودمان را ضعیف نبینیم، فکر نکنید ما ضعیف هستیم. می‌گویند می‌دانید روبه‌روی شما چه کسی است؟ آمریکاست، آمریکا باشد مگر آمریکا کیست؟ ما قدرتمند هستیم با آمریکا مذاکره می‌کنیم همان‌طور که در برجام مذاکره کردیم و او را سر جای خودش نشاندیم. ما توانمند هستیم این‌قدر روی توان ما شک نکنید.» فارغ از تفسیر به رأی و تحریف‌های مباحث مذهبی که بارها اهل‌فن به آن پاسخ داده‌اند، طرح گزاره‌های «چرا ما از مذاکرات می‌ترسیم؟ این چیست و چه کسی در سر ما کرده است؟ چرا از حرف زدن می‌ترسیم، چرا از مذاکره؟» قابل‌تأمل است. کسی می‌تواند از این ادبیات استفاده کند که تاکنون موفق نشده باشد با غرب مذاکره کند اما این در حالی است که روحانی یک‌بار در ابتدای دهه ۸۰ و یک‌بار دیگر در ابتدای دهه ۹۰ با غرب به مذاکره پرداخت که در هر دو دوره تنها مردم ضرر کردند. حال به‌جای این‌که بگوید چرا تحریم‌ها بالمره لغو نشد، چرا باغ برجام میوه نداد، چرا مشکل آب خوردن مردم حل نشد و شعارهای سبز و بنفش دیگری که داده بود مجدد از مذاکره ولی با لحن طلبکارانه حرف می‌زند.