حسین صابری
بازیگران اروپایی به رویکرد دوگانه و نخ نمای خود در قبال فلسطینیان ادامه می‌دهند. آن‌ها از یک‌سو مخالفت خود را با طرح الحاق کرانه باختری اعلام کرده و از سوی دیگر، برای شکل‌گیری معامله قرن زمینه‌سازی می‌کنند. 
سؤال اصلی اینجاست که اروپا دقیقا در قبال مسئله فلسطین چه رویکرد و روشی را دنبال می‌کند؟ سران اروپایی دقیقا در این معادله دنبال چه چیزی هستند؟در این خصوص نکاتی وجود دارد که لازم است موردتوجه و استناد قرار گیرد.یکی از این موارد، درک رفتار اروپائیان در قبال مسئله فلسطین و تحلیل ریشه‌های چنین رفتار ظاهرا متناقضی است. بازیگران اروپایی، مخالفت خود را با طرح«الحاق » که از سوی نتانیاهو-گانتز ارائه شده است اعلام کرده و آن را مانعی بر سر راهکاری«دو دولتی» تلقی می‌کنند. به عبارت بهتر، مخالفت تاکتیکی اروپائیان با طرح «الحاق»، ناظر بر «طرح دو دولتی» و در سطح کلان‌تر، «طرح معامله قرن» می‌باشد. علی‌رغم اختلافات جاری میان نتانیاهو و بنی گانتز و آشفتگی مزمن سیاسی، اقتصادی و امنیتی حاکم بر تل‌آویو و دیگر مناطق سرزمین‌های اشغالی، احزاب دست راستی و چپ‌گرای رژیم صهیونیستی، بر روی یک کلیدواژه به نام معامله قرن متمرکز هستند. به عبارت بهتر،معامله قرن به یک نقشه راه در حوزه امنیت و سیاست خارجی صهیونیست‌ها تبدیل شده است. 
بایدن و ترامپ، هر دو خواستار عملیاتی شدن طرح معامله قرن
 بوده و در این خصوص تعهدات و تضمین‌های لازم را به رژیم صهیونیستی و لابی آیپک در آمریکا داده‌اند. حتی معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا( بایدن) در جریان تبلیغات انتخاباتی خود تأکید کرد که سفارت آمریکا را در بیت‌المقدس حفظ خواهد کرد و تغییری در تصمیم اتخاذشده از سوی ترامپ  ایجاد نمی‌کند. ازاین‌رو ، مفاهیم و کلیدواژگانی مانند«معامله قرن» و « طرح الحاق»، متغیری وابسته به حضور یا عدم حضور ترامپ در رأس معادلات سیاسی و اجرایی آمریکا نیست. این قاعده در خصوص بازیگران اروپایی نیز صادق است. کشورهای اروپایی معتقدند که باید از ایجاد هرگونه عامل و مانعی که در مسیر نهایی شدن طرح معامله قرن خلل ایجاد کند، اجتناب کرد .آن‌ها بر همین اساس، طرح الحاق را مانعی بر سر اجرایی شدن طرح کلان معامله قرن می‌دانند.
بدون شک اروپائیان و احزاب اروپایی، یکی از اصلی‌ترین مأموریت‌های منطقه‌ای خود را حول محور تثبیت رژیم صهیونیستی و حمایت از جنایات آن استوار ساخته‌اند. آنچه مسلم است اینکه هر دو جریان سوسیال‌دموکرات و محافظه‌کار در اروپا، نسبت به این مسئله( طرح معامله قرن و حمایت از اشغالگری رژیم صهیونیستی) رویکردی مشترک داشته و مخالفت آن‌ها با طرح‌هایی مانند«الحاق»، ریشه در نگاه تاکتیکی آن‌ها به این مسئله دارد.ازاین‌رو نباید مخالفت اتحادیه اروپا با طرح الحاق را به معنای مخالفت آن‌ها با طرح‌های خطرناک و کلان‌تر مشترک آمریکا و رژیم اشغالگر قدس قلمداد کرد. اروپایان در این معادله، نقش عوامل تسریع‌کننده بازی آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه را دارند. بااین‌حال باید این حقیقت را مدنظر قرار داد که کشورهای اروپایی که اتفاقا در بزنگاه‌های مهم حامیان اصلی جنایات صهیونیست‌ها بوده‌اند،در مواردی ازاین‌دست (  مانند ابراز مخالفت با طرح الحاق) سعی دارند افکار عمومی دنیا را نسبت به جنایات مشترک خود و تل‌آویو منحرف سازند. بازی نخ نمایی که مدت‌هاست از سوی سیاستمداران و رسانه‌های صهیونیستی ادامه دارد.