حنیف غفاری
مواضع تکراری و البته هدفمند «جوزف بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پنجمین سالگرد انعقاد توافق هسته ای با ایران، بار دیگر بازی مزورانه و دوگانه اروپائیان را در قبال کشورمان به نمایش گذاشته است. جوزف بورل در مواضع جدید خود مدعی شده است که اروپا کماکان! درصدد حفظ توافق هسته ای با ایران است و برجام هیچ گونه جایگزینی نخواهد داشت! جوزف بورل در عین حال تأکید کرده است که حفظ توافق هسته‌ای، می تواندسنگ بنایی برای انعقاد توافق‌های بعدی با ایران باشد. در خصوص اظهارات مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نکاتی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد:
نخست این‌که اگر اروپا واقعا به برجام متعهد است دلیل همراهی تروئیکای اروپایی با دولت ترامپ در راستای تحمیل تعهدات موشکی و نظامی و دائمی کردن محدودیت‌های هسته ای ایران ( از طریق حذف بند غروب آفتاب در برجام) چیست؟! فراتر از آن، مقامات اروپایی چگونه مدعی پایبندی به برجام هستند، در حالی که تجارت خود را  با ایران متوقف کرده و به قول خود، نمی توانند شرکت‌های بزرگ، متوسط و حتی کوچک را ملزم به همکاری با کشورمان کنند؟
آیا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا واقعا نمی داند که«پایبندی به توافق هسته ای » چه تعاریف و مصادیقی دارد؟ آیا جوزف بورل و همراهانش متوجه نیستند که از ۱۱ تعهد مندرج در بیانیه بروکسل« که پس از خروج ترامپ از برجام توسط اروپائیان قرائت شد» و قرار بود اروپا آن‌ها را در قبال حفظ توافق هسته‌ای از سوی کشورمان عملیاتی کند، حتی«یک مورد» را انجام نداده اند؟
ماجرا به این نقطه ختم نمی شود! مقامات اروپایی در حالی از پایبندی به برجام سخن می گویند که به صورت همزمان، درصدد تمدید موقت تحریم تسلیحاتی کشورمان هستند . همچنین بازیگران اروپایی در موضع گیری‌های خود ، استراتژی فشار حداکثری علیه ایران را مورد تمجید قرار داده و آن را تنها راه ممکن برای تغییر رفتار کشورمان قلمداد کرده اند. به راستی اروپا به کدام سند پایبند است:«سند خروج ترامپ از برجام» یا سند «برجام»؟! رصد رفتارهای اتحادیه اروپا در قبال کشورمان نشان می دهد که آن‌ها گزینه دوم را انتخاب کرده اند! 
بهتر است رمزگشایی ساده ای از مواضع اخیر جوزف بورل صورت دهیم:مقامات اروپایی در یک سو درصدد حفظ«نام برجام» با هدف بازخواست از تعهدات یک‌طرفه ایران و از سوی دیگر، درصدد تحمیل محدودیت‌های جدید علیه کشورمان در قالب تکمیل استراتژی فشار حداکثری آمریکا هستند. این وقاحت رفتاری اروپائیان، نه تنها طی ۲۷ ماه اخیر( پس از خروج کاخ سفید از برجام )، بلکه در دوران ریاست جمهوری اوباما نیز قابل رصد و تحلیل بود. در آن زمان نیز  پس از فشار مشترک وزارت خزانه‌داری و امور خارجه آمریکا به بانک‌ها و مؤسسات اعتباری و البته دولت‌های اروپایی مبنی بر عدم عادی سازی روابط اقتصادی با ایران، کشورهای اروپایی نیز دلیل عدم اجرای تعهدات خود را «ریسک پذیری بالای شرکت‌های اروپایی» می دانستند! اکنون نیز اروپائیان در حال تکرار همان بازی همیشگی هستند. این بازی را  مدت‌هاست حفظ هستیم! مقامات اروپایی راه زیادی تا انتخاب گزینه نهایی در قبال کشورمان ندارند: «ادامه بازی در زمین آمریکا و تحمل تبعات آن »یا « تأمین منافع ایران در برجام»! جوزف بورل و دیگر مقامات اروپایی اطمینان داشته باشند که جمهوری اسلامی ایران، اجازه انتخاب«گزینه میانی» یا «گزینه خودساخته اتحادیه اروپا» را به سران این مجموعه نخواهد داد… .