دیروز حضور رئیس‌جمهور در نیویورک برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل مانند پارسال با اقتدار و صلابتی که پیش‌ازاین نیز در سیاست خارجی دولت شاهد آن بودیم صورت گرفت. مواضع آقای رئیسی در این جلسه نمایانگر سیاست خارجی حقیقی جمهوری اسلامی بود که بسیاری از کشورهای حاشیه‌ای و ملت‌های مستضعف جهان همواره انتظارش را از کشورمان دارند.

اقتداری که در مواضع ایشان وجود داشت طبیعتا در حوزه دیپلماسی عمومی کشور تأثیر به سزایی خواهد داشت. در دانش روابط بین‌الملل نظریات مختلفی به‌منظور تحلیل پدیده‌ها به کار گرفته می‌شوند. که ازجمله آن‌ها رئالیسم، لیبرالیسم، سازه‌انگاری و … می‌باشند. در میان این نظریات خطرناک‌ترین نظریه برای تعیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی لیبرالیسم می‌باشد که وزارت خارجه دولت قبل کاملا به آن پایبند بود. شخص دکتر ظریف بارها در نقد آباء رئالیسم مانند مورگنتا و ای اچ کار و کنت والتز در محافل علمی صحبت کرده است که خود نشان‌دهنده دیدگاه علمی وی نسبت به دانش روابط بین‌الملل است.

این نگاه یعنی لیبرالیسم در سیاست خارجی به همکاری‌ها به دلیل آنچه تحصیل بیشتر منافع مشترک دانسته می‌شود نگاه بسیار خوش‌بینانه‌ای دارد که البته شاید در بسیاری از حوزه‌ها درست باشد اما مشکل کار آنجاست که این دیدگاه در رابطه‌ای مانند ایران و آمریکا به کار گرفته شود. نتیجه قطعا خوش‌خیالی نسبت به امضای کری خواهد بود که همان هم شد. خوشبختانه با تغییر دولت طبیعتا آن نگاه مخرب هم به پایان خودش رسید. در نظریه سازه‌انگاری تلاش می‌شود تا به پدیده‌ها از منظر معنای بین‌الاذهانی که از آن‌ها شکل می‌گیرد نگاه شود و سخنرانی آقای رئیسی در چارچوب این نظریه نتایج درخشانی برای منافع ملی ایران در حوزه سیاست خارجی حاصل خواهد کرد.

مهم‌ترین صحبت‌های آقای رئیسی در این زمینه دفاع از نهاد خانواده و همچنین صحبت از نظم بین‌المللی عادلانه و افول قدرت‌های کهنه است. اگر جمهوری اسلامی بتوانند پرچم‌دار دفاع از نهاد خانواده در جهان شود همان‌گونه که آقای رئیسی خواهان نهضت جهانی دفاع از خانواده شد خواهیم دید که بسیاری از مردم جهان که از سیاست‌های ضد خانواده غربی به ستوه آمده‌اند چه توجه بزرگی به ایران خواهند داشت. کاشتن بذر این نگاه در دل افکار عمومی جهانیان می‌تواند ظرفیت‌های گسترده‌ای برای جمهوری اسلامی در سیاست خارجی به‌منظور افزایش قدرت فرهنگی و تمدنی آزاد کند. صحبت از اینکه خانواده تنها از زن و مرد تشکیل می‌شود می‌تواند ایران را به‌عنوان بنیان‌گذار محور ضد ولنگاری جنسی در دنیا معرفی کند که بسیاری از مردم فطرت‌گرای جهان در جستجوی آن هستند.

از طرفی صحبت از امیدواری به آینده و گذشتن از نظم ظالمانه سابق جهان و ورود به آینده‌ای که ایران از مهم‌ترین کانون‌های قدرت در آن است قطعا محاسبات جهان را نسبت به نقش ایران در آینده جهان تحت تأثیر قرار خواهد داد. به‌صورت کلی می‌توان گفت حضور پرقدرت رئیس‌جمهور در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل امسال نویدبخش آینده‌ای روشن برای منافع خارجی ملت ایران بود چراکه تقویت دیپلماسی کشور آن‌هم مبتنی بر ظرفیت‌های فرهنگی و سیاسی آن زمینه‌ساز افزایش قدرت و نفوذ ایران در عرصه‌های گوناگون خواهد شد. و البته نباید فراموش کرد که این قدرت همه ناشی از ظرفیتی است که انقلاب اسلامی و آرمان‌های اصیل آن با استفاده از میراث تاریخی تمدنی ایران‌زمین برای امروز ما فراهم کرده است.

دفاع از نهاد خانواده و مبارزه با نظام ظالمانه بین‌المللی و تحمل تبعات این سیاست شرافتمند و البته پرمنفعت، ایران و ایرانی را می‌تواند به ستاره‌ای درخشان در سپهر سیاسی جهان تبدیل کند. طبیعی است اهمیت این مسئله در نگاه برخی خود تحقیرهای داخلی مانند بسیاری دیگر از ارزش‌های بومی کشور مغفول باشد. این جماعت پس‌مانده‌های تقی زاده‌اند که در بهترین حالت میراث فرهنگی و سیاسی ایران را صرفا به‌مثابه یک نوستالژی خوشایند که جایش در موزه‌هاست می‌دانند و به‌کارگیری این ارزش‌ها در دنیای امروز را غیرعاقلانه و خلاف اصول آزادی که از غربی‌ها تعریفش را یاد گرفته‌اند می‌پندارند. اما نهضت اجتماعی انقلاب اسلامی و ثمرات پربرکت آن همواره رؤیاهای شوم این جماعت را  برای تبدیل‌شدن ایران به طفیلی نظام جهانی حافظ منافع آمریکا به کابوس مبدل کرده است.