وحید عظیم‌نیا
تمدن بورژوازی غرب که به‌قاعده سودگرایی و سوداگری استوار است، با نوآوری‌های علمی در حوزه‌های پزشکی، نجوم، دریانوردی، فیزیک، شیمی،  دانش نظامی، شیوه‌های حکومتی و … شکل گرفت یعنی اساس تمدن جدید غرب، «پیشرفت علمی» بوده و همین پیشرفت زمینه تسلط غرب به جهان و استعمار کشورها و بهره‌کشی از ملت‌ها شد. سده ۱۸ یعنی بین سال‌های ۱۷۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی به دلیل اکتشافات و پیشرفت دانش، سَده روشنگری نام گرفت و از همین زمان سررشته پول و سرمایه و قدرت علمی به دست بورژوازی افتاد. البته گسترش فعالیت‌های دانشگاهی و پیوند حرفه‌وعلم از دیگر ویژگی‌های بارز سده روشنگری است. اما توطئه طلایه‌داران عصر روشنگری که در کتاب نفیس «نخستین رویارویی‌های اندیشه‌گران ایران با دورویه تمدن بورژوازی غرب» اثر مرحوم عبدالهادی حائری به‌خوبی تشریح شده است آن بود که به‌دروغ به جهانیان وانمود کردند آنچه اروپا را برتر کرده، دور شدن از سنت و عادات کهنه بوده و نه لزوما دستیابی به دانش و فن ‌و کارشناسی. یعنی در تلاش بودند با فریب دادن دیگر ملت‌ها مانع دستیابی آن‌ها به دانش شوند تا از این رهگذر سلطه ‌ استیلای خود را برای بهره‌کشی از دیگر ملت‌ها حفظ کنند. البته وارونه جلوه دادن ارزش‌های تمدنی دیگران و سکوت در برابر شکوه و عظمت تمدن‌های غیراروپایی از دیگر توطئه‌های طلایه‌داران عصر به‌اصطلاح روشنگری بود. سَده ۷ تا ۱۴ میلادی که مسلمانان از دانش و قدرت و نفوذ بی‌همتا در سراسر جهان برخوردار بودند، در تاریخ غرب سانسور شده و در نوشته اروپائیان از این ایام طولانی پیشرفت به‌عنوان «بربریت» نام‌برده شده است که این اوج‌ کینه غرب‌ نسبت به پیشرفت مسلمانان و تلاش برای کتمان آن را نشان می‌دهد. این در حالی است که مسلمانان جبر و مثلثات و لگاریتم را اختراع و دانش نو ریاضی را  همراه با به‌کار بردن صفر به اروپائیان عرضه داشته بودند. به گفته ادوارد سعید، خاورشناسان نمی‌خواستند که خاورزمین و جهان اسلام را همان‌گونه که بوده و هست بشناسند بلکه در پژوهش‌های خود مطالبی را تحویل خوانندگانشان می‌دادند که سود غرب در آن باشد. به هر صورت آنچه تمدن جدید غرب را ساخت، پیشرفت علمی بود اما آن‌ها با وارونه جلوه دادن این مهم درصدد استفاده از رویه استعماری بورژوازی بودند. به گفته عبدالهادی حائری، حکومت نادرشاه پیوند دوستانه با کشورهای اروپایی داشت ولی به دورویه تمدن بورژوازی(ازجمله استعمارگری) نیندیشید. در زمان کریم‌خان زند نیز آگاهی از رویه استعماری تمدن غرب و دوراندیشی درباره آن وجود نداشته است. با آغاز سلسله قاجار و سپس پهلوی نیز، ایران زیر سلطه کشورهای غربی بود تا آنکه جمهوری اسلامی ایران به این روند نقطه پایان گذاشت و مسیر جدیدی را آغاز کرد.
با استقرار نظام سیاسی جدید در ایران از بهمن ۱۳۵۷، گفتمان جدیدی در ساحت‌های مختلف ازجمله در حوزه علمی حاکم شد به‌طوری‌که راهبرد «اَلعِلمُ سُلطان» (شرح نهج‌البلاغه‌ ابن‌ابی‌الحدید، ج ۲۰، ص ۳۱۹) در دستور قرار گرفت تا با توسعه پیشرفت‌های علمی، ضمن جبران عقب‌ماندگی حداقل ۲۰۰ سال گذشته، سیادت و آقایی کشور با گشودن دروازه‌های جدید علمی پایدار شود‌. ناخدای باخدای امروز انقلاب، همان روزها یعنی ۲۷ آذر ۱۳۶۰ صراحتا  گفتند: «نظریه «علم برای علم» افسانه‌ کهنه‌ای است که به‌خصوص در یک جامعه  انقلابی پذیرفتنی نیست. علم اگر برای انسان، برای آرمان‌های انسانی، برای بشریت که غایت آن، رسیدن به خدا است باشد، معنی پیدا می‌کند.»‌ البته بعدها موضوع مهم «علم نافع» مطرح‌ شد. بعدها ۲۰ آذر ۱۳۹۴ فرمودند: «دنبال علمی باشیم که برای کشور لازم و نافع است؛ نه‌فقط برای حال کشور، بلکه برای ۱۰ سال بعد و ۲۰ سال بعد کشور. ممکن است ما در ۲۰ سال بعد، یک نیازی داشته باشیم که از امروز باید تحقیقاتِ آن نیاز شروع بشود. اگر امروز تحقیق نکردیم، اگر امروز خودمان را آماده نکردیم، آن‌وقتی که لازم داریم دستمان خالی خواهد بود. باید این نیازسنجی انجام بگیرد و نیازهای امروز هم مورد ملاحظه قرار بگیرد. دانشجویی و دانش‌آموزی و فراگیری علم و تعلیم علم، بر مبنای نفع آن و نیاز آن باشد.»همچنین تأکید کردند: «علم باید، هم نیاز امروز را تأمین کند، هم نیاز آینده را؛ این آینده را حدس بزنید، محاسبه کنید ببینید چه چیزی لازم داریم.»
بنابراین یکی از بزنگاه‌هایی که جمهوری اسلامی ایران غرب را به چالش کشیده، پیشرفت سریع علمی است و غرب به‌رغم ادعاهای رنگارنگ ازجمله در مورد برابری هرگز حاضر نیست پیشرفت علمی ایران اسلامی را بپذیرد لذا آن را به‌نوعی ورود ایران به محدوده – به‌زعم آن‌ها – ممنوعه تلقی کرده و درصدد ممانعت از پیشرفت در این مسیر است و برای نیل به این هدف رذیلانه، ننگ اقدام تروریستی دانشمندان کشور ما را پذیرفت و با ترور چند دانشمند هرچند ضربه مهلکی به مسیر علمی کشورمان زد اما هرگز قادر به توقف اندیشه والای جوانان ایران اسلامی نخواهد شد که در حال ممکن کردن ناممکن‌ها هستند. «سرعت پیشرفت کشور از متوسط سرعت پیشرفت علمی دنیا چندین برابر بیشتر است و البته ما چون خیلی عقبیم، این سرعت پیشرفت باید سال‌ها ادامه پیدا کند تا برسیم به آن خط مقدم»(۲۰ اسفند ۱۳۹۴).
پیشرفت‌‌ خیره‌کننده جمهوری اسلامی ازجمله در حوزه‌های صنعت هسته‌ای، صنعت هوایی و فضایی، صنعت دفاعی(به‌ویژه موشک‌های بالستیک)، سلول‌های بنیادی، ورود به باشگاه هسته‌ای،‌ کسب رتبه بالا در تولید علم و فناوری نانو، دستیابی به دانش پرتاب ماهواره و فرستادن موجود زنده به فضا، خودکفایی در زمینه پزشکی و… ازجمله حوزه‌های علمی است که ایران‌‌ وارد این حوزه‌ها شده است و هضم کردن آن برای دشمن،‌کینه‌ای قابل‌هضم نیست.پس بی‌سبب نیست رهبر حکیم انقلاب برای روز  دوشنبه از مرحوم سعید کاظمی آشتیانی به‌عنوان «دانشمند بزرگ» یاد می‌کنند و نکته بجایی مطرح می‌کنند که «خیلی‌ها هنوز هم نمی‌شناسند کاظمی کیست». ما باید به جامعه بگوییم سعید کاظمی آشتیانی از دانشمندان و مدیران برجسته تراز انقلاب اسلامی و از پیشتازان و جهادگران در نوآوری‌های علوم زیستی و رئیس پژوهشکده‌ رویان جهاد دانشگاهی بود. در دوره‌  مدیریتی او، ایران توانست به موفقیت‌های چشمگیری همچون گسترش روش‌های پیشرفته‌ درمان ناباروری، ‌تولید و تکثیر و انجماد سلول‌های بنیادی جنینی و همانندسازی (کلونینگ) ‌حیوانات دست یابد.