این روزها یکی از سوالات مهم در تامین کالای اساسی خصوصا در زمینه گندم این است که خودکفایی بهتر است یا خوداتکایی؟
برای کشوری چون ایران اسلامی که در شرایط تحریم قرار دارد، خودکفایی در کالای اساسی یکی از مهمترین ارکان قدرت برای آن محسوب می شود تا با تولید داخلی بتواند بدون هیچ گونه وابستگی به بازار های بین المللی نیاز جامعه را تامین کند اما با توجه به اینکه ما در حفظ منابع آب و خاک و دیگر شرایط محیطی امکان تولید صددرصدی نیاز داخلی را نداریم به همین دلیل بنا بر نظر بسیاری از کارشناسان اقتصادی، بهترین راه خوداتکایی(روشِ ترکیبی) برای تامین کالای اساسی است.
خوداتکایی به این معنی که عمده نیاز کشور از طریق تولید داخلی تامین شود و بخشی از تامین کالای مورد نیاز  آن از طریق واردات صورت گیرد با این کار علاوه بر  جهش تولید و اشتغال زایی در داخل  کشور، بازار های جهانی برای صادرات و واردات حفظ خواهد شد.
 رشد۱۰۶ درصدی تولید گندم
آمار ها حاکی از آن است که در سال گذشته تولید تضمینی گندم ۱۰۶ درصد رشد داشته است و کشور را به خوداتکایی در زمینه گندم نزدیک کرده است.
در سال گذشته به همت گندمکاران و سیاست های حمایتی بالادستی، میزان خرید تضمینی گندم به ۱۰ میلیون و ۳۷۰ هزار تن به  ارزش ۱۵۶ همت رسید که به نسبت سال ۱۴۰۱ که خرید تضمینی گندم ۵ میلیون تن به ارزش ۸۴ همت بوده است ۱۰۶ درصد در وزن و ۸۵ درصد در ارزش، رشد داشته است.
افزایش تولید گندم در سال گذشته از طریق افزایش بهره‌وری در تولید، اجرای طرح کشت قراردادی، افزایش توزیع کود یارانه ای، اجرای طرح جهش تولید در دیمزارها و اقدامات ترویجی وآموزشی برای کشاورزان بوده است همچنین افزایش نرخ خرید تضمینی گندم با قیمتی حمایتی در افزایش تولید گندم تاثیر زیادی داشته است.

 کاهش ۵۰ درصدی واردات گندم به دلیل افزایش تولید گندم در کشور
طبق آمار گمرک، سال زراعی گذشته به دلیل افزایش تولید گندم در کشور، واردات این محصول با کاهش ۵۰ درصدی در ارزش و همچنین کاهش ۴۳ درصدی در وزن مواجه شد که حاصل این اتفاق کاهش یک میلیارد دلاری خروج ارز از کشور شد. این درحالی است که در سال ۱۴۰۱ میزان واردات ۴ میلیون و ۴۷۳ هزار تن به ارزش دو میلیار دلار بوده است.