گروه فرهنگی
سالروز برخی اتفاقات، خود یک اتفاق‌اند. برای این‌جور سالروزها، مردم انتظار می‌کشند و آن را فرصتی می‌دانند برای رها کردن بغض‌های فروریخته و حرف‌های ناگفته و هنرهای خلق نشده و فریادهای سرکوب‌شده. سالروزهایی این‌چنین برای مردم معانی متفاوتی دارند از دیگر روزهای تاریخی تقویم. تنها «یادآور» یک حادثه یا یک شخصیت نیستند؛ «یادگار» آن‌اند. ضمنا توسط مردم، برپا داشته می‌شوند نه آنکه صرفا توسط اهل رسانه، دانشگاهیان یا نزدیکان به آن موضوع، درباره آن سخن گفته شود. برپا شدن، همواره با حرکتی بیش از سخن گفتن همراه است که معمولا در قالب رسومات و آداب مختلف جلوه می‌یابد. خلق آثار هنری، تغییر شمایل ظاهری خانه یا شهرها یا تجمع و راهپیمایی از اشکال این برپایی است. افضل این روزهای تاریخی که خود یک واقعه است، روز عاشورا است. هیچ و به‌راستی هیچ فرهنگ دیگری از سرمایه‌ای این‌چنین برخوردار نیست که مکتب اسلام ناب از آن برخوردار است و آن عبارت است از تعامل با یک حادثه به‌گونه‌ای که نه صدها یا هزاران سال پیش، بلکه همین امروز رخ‌داده است. تبل و سنج، علم‌گردانی، شعار دادن و رجزخواندن، هروله کردن، سروصدا به راه انداختن و شور و هیجان بروز دادن، بر سر و سینه زدن و خون از بدن جاری ساختن، مجسمه ساختن و نقاشی خلق کردن نشان از تعامل با یک حقیقت زنده می‌دهد و نه یک واقعه تاریخی. تاریخ ممتد و جاری و گذشته زنده و حاضر اعجاز عاشورا و وجود شورانگیز سالار شهیدان، حضرت اباعبدالله است. دسته‌های عزاداری و جمعیت علم‌به دست راهپیمایی اربعین، ما را به یاد یک لشکرکشی می‌اندازد و ابدا شباهتی به زنده نگاه‌داشتن یاد و خاطره ندارد. این لشکر، با پرچم‌ها و کتل‌ها و با طبل و رجز، دارد به جنگ چه کسی می‌رود؟ مفهوم خاطره هم در زبان ما اندکی با ذکر تفاوت دارد. ذکر، بیشتر به توجه و هم‌نشینی قلبی و ذهنی ما با یک نفر اشاره ندارد، نه صرفا خاطراتمان از او. اینکه  مفهومی یا شخصیتی در یک فرهنگ دارای ذکر باشد، یعنی هنوز حضورداشته و دارای یک وجود روحی، معنایی و عاطفی باشد. بزرگ‌ترین ذکر از آن خدا است. بعدازآن می‌بینیم که در میان مسیحیان مؤمن، ذکر حضرت عیسی زنده است و در میان شیعیان، در کنار دیگر ذوات مقدسه، امام حسین علیه‌السلام دارای ذکری بی‌مانند است. ما در ایام دهه نخست محرم، کششی درونی احساس می‌کنیم که باید به نحوی برون ریخته شود. این ما نیستیم که تصمیم می‌گیریم عاشورا را زنده نگه‌داریم، بلکه حرارتی از درون به ما فشار می‌آورد و ما گویی در برابر آن خلع سلاحیم. این حرارت همان است که پیامبر بزرگوار اسلام می‌فرماید:
 «ان لقتل الحسین حرارة فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا». ما با عزاداری برای امام حسین به دنبال پاسخ گفتن به حرارت و کششیم و همین است که محرم و صفر را این‌همه برایمان لذت‌بخش می‌گرداند. در این مواقع ما از خود اختیاری نداریم، بلکه از قلبمان تبعیت می‌کنیم.
شبیه این حرارت را ما در جای دیگری نیز تجربه کرده‌ایم. روز جمعه‌ای بود که امام‌جمعه تهران، رهبر انقلاب نبود و در نماز جمعه آن هفته نیز قرار نبود اتفاق خاصی رخ دهد، اما جمعیتی بی‌مانند و سرگشته، گویی به نمازجمعه پناه آورده بودند. خبری همزمان با طلوع خورشید، حرارتی در وجودشان برافروخته بود که نمی‌توانستند در خانه بمانند. مصلای امام خمینی مملو از جمعیت بود که به دنبال ندای دل از خانه بیرون زده بودند. با خودم فکر می‌کنم آن روز که هنوز از پیکر حاج‌قاسم و ابومهدی هم خبری نبود، مردم به دنبال چه آن‌گونه به نماز جمعه آمده بودند که دسته‌شان تا انتهای خیابان شهید بهشتی تهران را پرکرده بود؟ در شهرهای دیگر نیز اوضاع به همین منوال بود.
این حرارت آن روزها، به طرز عجیبی شیرین و گرم بود. شهادت حاج‌قاسم و ابومهدی تلخ بود، اما آن روزها، روزهای شور و عشق  و حماسه بودند. خاطره آن شور و حماسه، هرسال به سراغ ما می‌آید. دی‌ماه دارد از راه می‌رسد و دانه‌های برف و تگرگ به پیشوازش می‌روند، اما دل‌های ما دارد به یاد دی‌ماه نودوهشت آرام‌آرام گرم می‌شود. ازاین‌جهت است که نشست خبری ستاد مردمی برگزاری دومین سالروز شهادت سردار سلیمانی، برایمان نویدبخش روزهایی است که دوباره می‌توانیم به حرارت قلبمان میدان دهیم. این آتش خدایی که از شهادت رهروان صدیقه شهیده و همسر و فرزندان شهیدش نشئت مصی‌گیرد، وجودمان را گلستان می‌کند، آن‌سان که بر ابراهیم کرد. 
دومین سالروز شهادت حاج‌قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، با اجتماع مردم تهران در مصلای امام خمینی در روز سیزدهم، تشییع ۱۵۰ شهید گمنام در سالروز تشییع شهید و بزرگداشت شهید سلیمانی در خارج از مرزها خصوصا در یمن، فرودگاه بغداد و لبنان با سخنرانی سیدحسن نصرالله همراه است.
 «حمیدرضا مقدم‌فر» دبیر ستاد مردمی برگزاری مراسم سالروز شهادت سردار سلیمانی در ادامه سخنان خود با اشاره به آثار هنری و تصویری که در ایام بزرگداشت شهید سلیمانی پخش می‌شود، گفت: مستندی از چند ساعت قبل از شهادت حاج‌قاسم و روایت آخرین دیدارهای اشخاص با ایشان و پیام‌های ایشان در آخرین ساعات، مستند چندقسمتی از روایت‌های فرزندان شهدا و مادران شهدا از حاج‌قاسم، چند مستند از روایت تشییع پیکر ایشان در ۵ استان، مستند خدمات حاج‌قاسم در جنوب شرق کشور و مستند عملیات بوکمال ازجمله برنامه‌های تلویزیونی این ایام است.
 البته در سایر فرم‌ها و قالب‌های هنری مثل موشن گرافی و… نیز روایت‌هایی از کودکی تا شهادت شهید سلیمانی و سخنرانی‌های ایشان منتشر خواهد شد. در حوزه تولید کتاب نیز بیش از ۳۰۰ اثر به ثبت رسیده و بیش از۱۰۰ جلد از آن‌ها چاپ و منتشرشده است.