گروه فرهنگی
ظاهر شهر کم‌کم عوض می‌شود، شهر دارد به لباسی نو ملبس می‌گردد. بر درودیوار شهر شکوفه‌های سیاهی عزای اشرف اولاد آدم می‌روید. این ذی‌الحجه، مثل ماه اسفند است. گریه‌ها، مثل باران است و این محرم، بهار است. اگر در وصف امام دوازدهم او را می‌خوانیم ربیع الایام، جد او اباعبدالله بی‌شک ربیع‌القلوب است. خاصیت رنگ سیاه این است که حس غم و فقدان را انعکاس دهد و نور را به خود جذب کند. خاصیت رنگ سیاه این نیست که قلب آدم‌ها را پر از گرما و امید و شکوه گرداند و نور را بتاباند؛ اما نام حسین علیه‌السلام، چه چیز را استحاله نمی‌کند؟ وقتی به درودیوار خانه‌ای ماتم‌زاده پارچه سیاه نصب می‌کنند، معمولا آن را بی‌هیچ ظرافتی می‌آویزند؛ چراکه زیبایی در آن‌ها اصلا ملاک نیست و قرار نیست این خانه تزئین شود. تنها قرار است دیگران بدانند این خانه عزیزی ازدست‌داده. اما شهر به سیاهی‌های عزای امام شهیدان رسما «مزین» می‌شود. آن‌ها را با هنرمندی و آیین خاصی می‌آویزند؛ هرسال طرح‌ها و نقش‌های جدیدی خلق می‌کنند و به شکلی نوین آن‌ها را برپا می‌دارند. این سیاهی‌ها بیش از آنکه خبررسان سوگ و غم و اندوه و فقدان باشند؛ خبر از طرفداری و عشق می‌دهند. این سیاهی‌ها نه حاصل از دست دادن، که حاصل به دست آوردن اند. 
باد زمان ابرهای شوق را به قلب‌ها آورد تا شکوفه‌های محرم بروید و باران اشک، دوباره زمین دل‌ها را پس از مرگشان زنده گرداند. وقتی ربیع‌القلوب به اوج خود برسد؛ ربیع‌الایام هم رخ خواهد داد. 
مجالس و مراسم محرم، سراسر شکوه است و زیبایی و‌ حماسه. در ماجرای عزاداری برای امام حسین، کمال‌گرایی معنایی ندارد. مقام، مقام تظلم است و هر حرکتی در جهت انتقام خون حضرت و اقامه نام و یاد قیام سالار شهیدان، مأجور و زیبا و قابل‌ستایش است. اما حیف است که این مراسم باعظمت، حتی اندکی به مخالفت با شرع آلوده شود و مرور موازین شرعی مبتلابه این حماسه بزرگ، خالی از لطف نیست.
مجالس اهل‌بیت به‌خصوص حضرت اباعبدالله الحسین علیهم‌السلام، به‌عنوان مهم‌ترین پایگاه نشر معارف اسلامی، باید در سایه شرع مقدس و رعایت حدود شرعی برگزارشده و از نفوذ هرگونه بدعت و انحراف مصون بماند.
هدف اساسى از مجالس، منابر، مدیحه و مرثیه‌خوانی، احیاى امر اهل‌بیت‏ علیهم‌السلام می‌باشد؛ ازاین‌رو منطقا این کار باید در سایه موازین شرعى صورت پذیرد و الا در حکم نقض غرض است. با نزدیک شدن به ایام سوگواری سید و سالار شهیدان، لازم است هیئت‌های مذهبی، سخنوران، ذاکران و مداحان تمام تلاش خود را به‌کار گیرند تا مجالسی باشکوه و در چارچوب شرع مقدس برگزار کرده و در این مسیر رضایت امام زمان عجل الله تعالی فرجه را در نظر داشته باشند.
با تفحص در روایات اسلامی، به جایگاه والای مجالس روضه پی خواهیم برد. به‌عنوان نمونه امام صادق علیه‌السلام به جعفربن عفان طائی فرمودند: ای جعفر؛ به من خبر رسیده که تو در مرثیه حسین علیه‌السلام نیکو شعر می‌گویی. عرض کرد: آری، خدا مرا فدای شما گرداند. فرمودند: شعری بخوان. پس او شعری خواند. آن حضرت و کسانی‌که گرد او بودند، گریستند و اشک بر صورت و محاسن آن‌ حضرت جاری شد. آن‌گاه فرمودند: ای جعفر؛ به خدا سوگند، ملائکه مقرب خدا حاضر بودند و سخن تو را درباره حسین علیه‌السلام می‌شنیدند و همچون ما، بلکه بیشتر از ما گریستند. خداوند در این ساعت تمام [نعمت‌های] بهشت را بر تو واجب گردانید و تو را آمرزید. ای جعفر؛ آیا بیش‌از این بگویم؟ عرض کرد: آری ای سرور من! فرمودند: هرکس درباره حسین علیه‌السلام شعری بگوید و بگرید و بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند و او را بیامرزد.
ازآنجایی‌که مجالس اهل‌بیت به‌ویژه حضرت اباعبدالله الحسین علیهم‌السلام بهترین بستر در جهت تبیین و ترویج معارف ناب اسلام و واکسینه کردن مردم به‌ویژه جوانان از فتنه‌ها و فسادها است، شیطان دام خود را در آن گسترده و چشم طمع به آن دوخته است. او که می‌داند عشق و علاقه مردم و جوانان به حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام همچون حرارتی سرد نشدنی است و هرگز نمی‌تواند پای مؤمنین را از این مجالس قطع کند، کمر همت به ورود انحرافات به این مجالس بسته است. 
نشر و تبیین معارف اسلام، یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین کارهایی است که باید در این مجالس انجام شود، ازاین‌رو باید تریبون را در اختیار سخنرانی قرار داد که هم اشراف به معارف اسلام داشته و هم ازلحاظ فکری و اعتقادی در مسیر صحیح قدم برداشته باشد. متأسفانه دیده می‌شود در بعضی مجالس، سخنران عقایدی باطل و غیرواقع را در بیانی زیبا و شیوا به خورد جوانان داده و زمینه انحراف را در ایشان به وجود می‌آورد. 
مرثیه‌خوانی برای امام حسین علیه‌السلام؛ کاری باعظمت و با قدمتی تاریخی است و همواره مورد تأیید اهل‌بیت علیهم‌السلام بوده است. ابوهارون مکفوف می‌گوید: امام صادق علیه‌السلام به من فرمودند: ای ابوهارون، برای من در مرثیه امام حسین علیه‌السلام شعری بخوان. من شروع به خواندن کردم. حضرت گریستند، سپس فرمودند: بیشتر بخوان. من قصیده دیگری را خواندم. حضرت بازهم گریستند و من صدای گریه زنان را از پشت پرده شنیدم. چون از خواندن فارغ شدم، فرمودند: ای هارون؛ هرکس شعری در سوگ امام حسین علیه‌السلام بخواند و خود بگرید و۱۰‌تن را بگریاند، بهشت برای آنان نوشته می‌شود و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و خود بگرید و پنج نفر را بگریاند، بهشت برای آنان ثبت گردد، و هرکس در سوگ حسین علیه‌السلام شعری بخواند و خود بگرید و یک نفر را بگریاند، بهشت برای آن دو نوشته می‌شود.
متأسفانه شیطان در این وادی نیز نفوذ کرده و انحرافات متعددی را در آن وارد کرده است. از شعرهای سخیف که منافات با شأن و منزلت اهل‌بیت دارند گرفته تا اشعار کفرآمیز و روضه‌های دروغین که از بعضی مداحان دیده می‌شود. یکی دیگر از انحرافاتی که در مداحی‌ها به‌ویژه در سال‌های اخیر با آن مواجه هستیم، اجرای آن با موسیقی و موزیک است. 
بهترین شاخص برای تشخیص حق از باطل در زمان ما، قرآن و روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام می‌باشند که به‌عنوان دو گنجینه‌ای که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله برای در امان ماندن از ضلالت و گمراهی باقی گذاشتند. روایات اسلامی در مورد موسیقی موضع مشخصی دارند که به دو نمونه اشاره می‌کنیم: 
امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «بیتُ الغناء بیتٌ لا تُؤمَنُ فیه الفجیعهُ و لا تُجابُ فیه الدَّعوهُ و لا تَدخلُه الملائکه؛ خانه‌ای که در آن غناء و سازوآواز نواخته شود، از مصیبت‌ها و بلاهای دردناک در امان نیست و دعا در آن خانه مستجاب نمی‌گردد و فرشتگان به آن خانه وارد نمی‌شوند.»
امام صادق علیه السّلام فرمودند: «الغناءُ مجلس لاینظر اللهُ إلی اَهلهِ مجلس غناء مجلسی است که خداوند به اهل آن نظر [لطف و رحمت] نمی‌کند.»
با توجه به روایات اسلامی، مجالس اهل‌بیت به‌ویژه مجلس روضه، محل رفت‌وآمد ملائکه و استجابت دعا است؛ پس چگونه می‌توان این مجالس را با موسیقی همراه کرد که طبق این دو روایت، ملائکه از آن گریزان و عدم استجابت دعا را به دنبال دارد!؟
این انحراف آنچنان گسترش پیداکرده که متأسفانه گاهی شاهد آن هستیم که مداحی همراه با موسیقی در اماکن مقدس همچون حرم اهل‌بیت علیهم‌السلام و مساجد نیز پخش و اجرا می‌شود. حرم اهل‌بیت علیهم‌السلام دارای چنان شأن و منزلتی است که ملائکه الهی نیز با احترام تمام در آنجا حضور پیدا می‌کنند؛ پس چگونه است که شاهد این نوع حرمت‌شکنی‌ها هستیم.