اخبار ویژه »
شناسه خبر : 69717
پرینتخانه » فرهنگی, مطالب روزنامه, ویژه
تاریخ انتشار : ۳۰ تیر ۱۴۰۱ - ۶:۵۴ |
خشم در تباه کردن انسان‌ها آن اندازه مهم است که کاظم، مهم‌ترین لقب یکی از امامان ما می‌شود
او که خشم را اسیر کرد
هفتمین شعاع از انوار مقدس امامت و ولایت در سال 128 هجری قمری در قریه‌ای بین مدینه و مکه به نام «ابواء» چشم به عالم ناسوت گشود و دنیا را به وجود خود درخشان ساخت. آنچه در مورد ولادت امام کاظم مورداطمینان است، همین سال است و ماه و روز ولادت ایشان، اختلافی است.
گروه فرهنگی
هفتمین شعاع از انوار مقدس امامت و ولایت در سال ۱۲۸ هجری قمری در قریه‌ای بین مدینه و مکه به نام «ابواء» چشم به عالم ناسوت گشود و دنیا را به وجود خود درخشان ساخت. آنچه در مورد ولادت امام کاظم مورداطمینان است، همین سال است و ماه و روز ولادت ایشان، اختلافی است. به‌احتمال بسیار بیشتر، ولادت حضرت در روز هفتم ماه صفر واقع‌شده و به‌احتمال کمتر، در روز بیستم ذی‌الحجه. به‌زعم برخی محققان و صاحب‌نظران در نظر گرفتن ولادت حضرت در ماه ذی‌الحجه، بیشتر مبتنی بر حدسیات تاریخی است تا خبر تاریخی دقیق و منابع تاریخی، ولادت امام کاظم علیه‌السلام را در ماه صفر در نظر گرفته‌اند. اما هفتم ماه صفر به روایتی شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام است، که این روایت هم به نسبت روایت بیست و هشتم صفر ضعیف‌تر است. به‌زعم ما توجه داشتن به‌روزهایی که ولادت یا شهادت اهل‌بیت صلوات‌الله علیهم در آن‌ها احتمال بیشتری دارد، مهم است اما مغتنم شمردن بهانه‌های گوناگون برای توسل و فراگیری سیره آن‌ها نیز شایسته است.
حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام، آن امامی است که به معنای واقعی کلمه، صبر را برای عالمیان معنا کرده و خشم، غضب و ناملایمات، در مقابل «کظم غیظ» او به‌زانو درآمدند. درواقع خشم آن‌همه فراگیر، قدرتمند، زشت، بدعاقبت، غیرخدایی و تلخ است که لقب یکی از ائمه ما کاظم الغیظ است. لقبی که پرچم حرم کاظمین دائم در حال اهتزاز است؛ تا همگان بدانند که راه شیعه راستین اهل‌بیت بودن از رعایت اخلاق می‌گذرد. خشم، یکی از مهم‌ترین لغزشگاه‌های بشر است و به کنترل درآوردن کامل آن‌چنان فتح بزرگی است که می‌تواند شاخصه یکی از چهارده انسان کاملی باشد که این جهان به خودش دیده. خشم قلعه‌ای است در نفس انسان که غالبا به تصرف شیطان درمی‌آید و شخصیت باشکوهی چون امام کاظم است که حیدروار در آن را از جا کنده و مانند سرتاسر زمین وجود مبارکش، ملک طلق خداوند قرارش داده. حق است اگر همان‌گونه که در برابر ناملایمات آشکار زندگی دست به دامن اهل‌بیت می‌شود، در مقابل قوه خشم که امروز در زندگی و جامعه بشری موج می‌زند نیز در خانه باب‌الحوائج برویم و از موسی بن جعفر کمک بگیریم. چندی پیش خبری آمد که می‌گفت به دلیل پنچر شدن چرخ‌های یک آمبولانس، دختربچه خردسالی جانش را ازدست‌داده. توضیح کسی که آمبولانس را پنچر کرده بود، این بود که عصبی شدم! این توضیح اصلا عجیب نبود و ما هم اگر کلاهمان را قاضی کنیم، کم‌پیدا نمی‌کنیم مواردی را که براثر عصبانیت، نزدیک بوده کار وحشتناکی ازمان سر بزند، یا دوست داشتیم سر بزند و یا اینکه اصلا سرزده است. باید دست به دامن اهل‌بیت حلم و کرم شویم تا خشم زندگی‌هایمان را پنچر نکند!
در اینجا باید توجه داشت کظم غیظ به معنای اصلا خشمگین نشدن نیست، بلکه به معنای خشمگین شدن اما بروز ندادن آن و فروبردن آن است. کظم غیظ در اصل، تحمل خشم و نگاه‌داشتن در دل‌وجان است، به‌گونه‌ای که بر دست و زبان انسان جاری نشود. خشمگین نشدن صفتی است غیر از کظم و غیظ که در عرب به آن حلم می‌گویند. حلم برای زمانی است که فرد ظلمی را متحمل می‌شود، اما از اساس غیظ و غضبی بر او عارض نمی‌شود که حال بخواهد کظم شود یا نه. هردوی این صفات ارزشمند و ضروری هستند؛ چنانکه صاحب لقب کاظم می‌فرمایند: «من كف غضبه عن الناس كف الله عنه غضبه یوم القیامة؛ هر كه خشمش را از مردم بازدارد، خداوند در روز قیامت خشمش را از او بازخواهد داشت. حضرت ابراهیم در آتشی که به اذن خدا سرد بود ایستاد، حضرت موسی به اذن خدا آب را شکافت، اما معجزه حقیقی امامی است که می‌توانست در درونش آتش باشد و ظاهرش همچون آب دریایی آرام.
نمی از کرامات و معجزات امام
عظمت، شکوه و صولت امام بر همگان هویدا بود و تلاش دشمنان خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام بر کتمان کرامات و معجزات آن امام همام یک کوشش نافرجام بود. دشمنان کینه‌توز در راستای انحراف مردم از مسیر حق و هدایت از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و به‌زعم خود می‌خواستند مانع از نورافشانی اهل‌بیت گردند ولی این وعده خدا در قرآن است که نور الهی خاموش شدنی نیست.
ازاین‌رو برخی از این معجزات و کرامات امام کاظم علیه‌السلام در کتب شیعه و سنی باقی‌مانده است که برای هدایت جویندگان حقیقت کافی است.
احمد بن يوسف قرمانی از اندیشمندان اهل تسنن در توصیف امام کاظم علیه‌السلام می‌نويسد:
«هُوَ الإمامُ الكَبيرُ القَدر، الأوحد، الحُجة، الساهر ليله قائما، القاطع نَهارِه صائما، المسمي لِفَرطِ حِلمِه وَ تَجاوُزِه عَنِ المُعتَدين کاظِما. هُوَالمَعروف عِندَ أهلِ العراق ببابِ الحوائج، لأنَّه ما خابَ المُتوسّل به في قضاء حجاة قط؛ او امامی بلندمرتبه و يگانه و حجت بود. در شب‌هايش ايستاده بود (کنايه از عبادت) و در روزها قاطع و روزه‌دار بود. به خاطر کثرت حلمش و گذشت از کسانی که به او تعدی کرده‌اند کاظم ناميده شد. او نزد مردم عراق به باب‌الحوائج مشهور بود؛ چراکه هرکسی در برآورده شدن حاجاتش به او متوسل می‌شد به دست می‌آورد.»
این عبارات نشان می‌دهد مردمان آن زمان به خلاف عقاید وهابیت، نه‌تنها توسل را جایز می‌دانستند بلکه از توسل خود مکرر نتیجه نیز گرفته‌اند تا جایی که امام را باب‌الحوائج می‌خواندند.
يوسف بن اسماعيل نبهانی یکی دیگر از اندیشمندان اهل تسنن در به تصویر کشیدن شخصیت امام کاظم علیه‌السلام می‌نگارد:
«موسي الكاظِم أحَدُ أعيان أکابِر الأئمة مِن ساداتِنا آل البَيت الکِرام هداة الإسلام رَضِيَ اللهُ عَنهُم أجمَعين وَنَفَعنا بِبَرکاتِهِم وَ أماتنا عَلي حُبِّهِم وَ حُب جَدِّهِم الأعظم صَلّي الله عليه و سَلّم؛ موسی کاظم يکى از اعيان بزرگان امامان از سادات ما آل بيت کرام و هاديان اسلام ـ رضی‌الله‌عنهم ـ بود. خداوند ما را به برکات آنان نفع دهد و ما را بر محبّت آنان و محبّت جدّ بزرگشان بميراند.»
معجزات و کرامات نقل‌شده از امام کاظم علیه‌السلام در منابع شیعه و سنی بسیار زیاد است. وقوع معجزات متعدد توسط امام کاظم علیه‌السلام سبب شد تا بزرگان اهل تسنن بعد از نقل برخی از معجزات آن حضرت، این‌گونه اقرار کنند که انجام چنین معجزاتی توسط موسی بن جعفرعلیهما السلام بهترین دلیل است بر اینکه معجزه، منحصر در انبیاء الهی نیست و برای غیر انبیاء نیز حالاتی رخ می‌دهد که منجر به معجزه می‌شود.
در این نقل نیز به‌وضوح بطلان عقاید وهابیت مبرهن است و تنها شیعه نیست که قائل به تحقق معجزه توسط ائمه علیهم‌السلام می‌باشد؛ بلکه بزرگان اهل تسنن به این مهم اذعان داشته‌اند.
باید از امام زندان‌کشیده‌ای که باب‌الحوائج است، بزرگ‌ترین حاجت بشر؛ ظهور حضرت منجی را مطالبه کنیم تا از زندان غیبت امام رهایی یابیم.
هفتمین شعاع از انوار مقدس امامت و ولایت در سال ۱۲۸ هجری قمری در قریه‌ای بین مدینه و مکه به نام «ابواء» چشم به عالم ناسوت گشود و دنیا را به وجود خود درخشان ساخت. آنچه در مورد ولادت امام کاظم مورداطمینان است، همین سال است و ماه و روز ولادت ایشان، اختلافی است. به‌احتمال بسیار بیشتر، ولادت حضرت در روز هفتم ماه صفر واقع‌شده و به‌احتمال کمتر، در روز بیستم ذی‌الحجه. به‌زعم برخی محققان و صاحب‌نظران در نظر گرفتن ولادت حضرت در ماه ذی‌الحجه، بیشتر مبتنی بر حدسیات تاریخی است تا خبر تاریخی دقیق و منابع تاریخی، ولادت امام کاظم علیه‌السلام را در ماه صفر در نظر گرفته‌اند. اما هفتم ماه صفر به روایتی شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام است، که این روایت هم به نسبت روایت بیست و هشتم صفر ضعیف‌تر است. به‌زعم ما توجه داشتن به‌روزهایی که ولادت یا شهادت اهل‌بیت صلوات‌الله علیهم در آن‌ها احتمال بیشتری دارد، مهم است اما مغتنم شمردن بهانه‌های گوناگون برای توسل و فراگیری سیره آن‌ها نیز شایسته است.
حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام، آن امامی است که به معنای واقعی کلمه، صبر را برای عالمیان معنا کرده و خشم، غضب و ناملایمات، در مقابل «کظم غیظ» او به‌زانو درآمدند. درواقع خشم آن‌همه فراگیر، قدرتمند، زشت، بدعاقبت، غیرخدایی و تلخ است که لقب یکی از ائمه ما کاظم الغیظ است. لقبی که پرچم حرم کاظمین دائم در حال اهتزاز است؛ تا همگان بدانند که راه شیعه راستین اهل‌بیت بودن از رعایت اخلاق می‌گذرد. خشم، یکی از مهم‌ترین لغزشگاه‌های بشر است و به کنترل درآوردن کامل آن‌چنان فتح بزرگی است که می‌تواند شاخصه یکی از چهارده انسان کاملی باشد که این جهان به خودش دیده. خشم قلعه‌ای است در نفس انسان که غالبا به تصرف شیطان درمی‌آید و شخصیت باشکوهی چون امام کاظم است که حیدروار در آن را از جا کنده و مانند سرتاسر زمین وجود مبارکش، ملک طلق خداوند قرارش داده. حق است اگر همان‌گونه که در برابر ناملایمات آشکار زندگی دست به دامن اهل‌بیت می‌شود، در مقابل قوه خشم که امروز در زندگی و جامعه بشری موج می‌زند نیز در خانه باب‌الحوائج برویم و از موسی بن جعفر کمک بگیریم. چندی پیش خبری آمد که می‌گفت به دلیل پنچر شدن چرخ‌های یک آمبولانس، دختربچه خردسالی جانش را ازدست‌داده. توضیح کسی که آمبولانس را پنچر کرده بود، این بود که عصبی شدم! این توضیح اصلا عجیب نبود و ما هم اگر کلاهمان را قاضی کنیم، کم‌پیدا نمی‌کنیم مواردی را که براثر عصبانیت، نزدیک بوده کار وحشتناکی ازمان سر بزند، یا دوست داشتیم سر بزند و یا اینکه اصلا سرزده است. باید دست به دامن اهل‌بیت حلم و کرم شویم تا خشم زندگی‌هایمان را پنچر نکند!
در اینجا باید توجه داشت کظم غیظ به معنای اصلا خشمگین نشدن نیست، بلکه به معنای خشمگین شدن اما بروز ندادن آن و فروبردن آن است. کظم غیظ در اصل، تحمل خشم و نگاه‌داشتن در دل‌وجان است، به‌گونه‌ای که بر دست و زبان انسان جاری نشود. خشمگین نشدن صفتی است غیر از کظم و غیظ که در عرب به آن حلم می‌گویند. حلم برای زمانی است که فرد ظلمی را متحمل می‌شود، اما از اساس غیظ و غضبی بر او عارض نمی‌شود که حال بخواهد کظم شود یا نه. هردوی این صفات ارزشمند و ضروری هستند؛ چنانکه صاحب لقب کاظم می‌فرمایند: «من كف غضبه عن الناس كف الله عنه غضبه یوم القیامة؛ هر كه خشمش را از مردم بازدارد، خداوند در روز قیامت خشمش را از او بازخواهد داشت. حضرت ابراهیم در آتشی که به اذن خدا سرد بود ایستاد، حضرت موسی به اذن خدا آب را شکافت، اما معجزه حقیقی امامی است که می‌توانست در درونش آتش باشد و ظاهرش همچون آب دریایی آرام.
نمی از کرامات و معجزات امام
عظمت، شکوه و صولت امام بر همگان هویدا بود و تلاش دشمنان خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام بر کتمان کرامات و معجزات آن امام همام یک کوشش نافرجام بود. دشمنان کینه‌توز در راستای انحراف مردم از مسیر حق و هدایت از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و به‌زعم خود می‌خواستند مانع از نورافشانی اهل‌بیت گردند ولی این وعده خدا در قرآن است که نور الهی خاموش شدنی نیست.
ازاین‌رو برخی از این معجزات و کرامات امام کاظم علیه‌السلام در کتب شیعه و سنی باقی‌مانده است که برای هدایت جویندگان حقیقت کافی است.
احمد بن يوسف قرمانی از اندیشمندان اهل تسنن در توصیف امام کاظم علیه‌السلام می‌نويسد:
«هُوَ الإمامُ الكَبيرُ القَدر، الأوحد، الحُجة، الساهر ليله قائما، القاطع نَهارِه صائما، المسمي لِفَرطِ حِلمِه وَ تَجاوُزِه عَنِ المُعتَدين کاظِما. هُوَالمَعروف عِندَ أهلِ العراق ببابِ الحوائج، لأنَّه ما خابَ المُتوسّل به في قضاء حجاة قط؛ او امامی بلندمرتبه و يگانه و حجت بود. در شب‌هايش ايستاده بود (کنايه از عبادت) و در روزها قاطع و روزه‌دار بود. به خاطر کثرت حلمش و گذشت از کسانی که به او تعدی کرده‌اند کاظم ناميده شد. او نزد مردم عراق به باب‌الحوائج مشهور بود؛ چراکه هرکسی در برآورده شدن حاجاتش به او متوسل می‌شد به دست می‌آورد.»
این عبارات نشان می‌دهد مردمان آن زمان به خلاف عقاید وهابیت، نه‌تنها توسل را جایز می‌دانستند بلکه از توسل خود مکرر نتیجه نیز گرفته‌اند تا جایی که امام را باب‌الحوائج می‌خواندند.
يوسف بن اسماعيل نبهانی یکی دیگر از اندیشمندان اهل تسنن در به تصویر کشیدن شخصیت امام کاظم علیه‌السلام می‌نگارد:
«موسي الكاظِم أحَدُ أعيان أکابِر الأئمة مِن ساداتِنا آل البَيت الکِرام هداة الإسلام رَضِيَ اللهُ عَنهُم أجمَعين وَنَفَعنا بِبَرکاتِهِم وَ أماتنا عَلي حُبِّهِم وَ حُب جَدِّهِم الأعظم صَلّي الله عليه و سَلّم؛ موسی کاظم يکى از اعيان بزرگان امامان از سادات ما آل بيت کرام و هاديان اسلام ـ رضی‌الله‌عنهم ـ بود. خداوند ما را به برکات آنان نفع دهد و ما را بر محبّت آنان و محبّت جدّ بزرگشان بميراند.»
معجزات و کرامات نقل‌شده از امام کاظم علیه‌السلام در منابع شیعه و سنی بسیار زیاد است. وقوع معجزات متعدد توسط امام کاظم علیه‌السلام سبب شد تا بزرگان اهل تسنن بعد از نقل برخی از معجزات آن حضرت، این‌گونه اقرار کنند که انجام چنین معجزاتی توسط موسی بن جعفرعلیهما السلام بهترین دلیل است بر اینکه معجزه، منحصر در انبیاء الهی نیست و برای غیر انبیاء نیز حالاتی رخ می‌دهد که منجر به معجزه می‌شود.
در این نقل نیز به‌وضوح بطلان عقاید وهابیت مبرهن است و تنها شیعه نیست که قائل به تحقق معجزه توسط ائمه علیهم‌السلام می‌باشد؛ بلکه بزرگان اهل تسنن به این مهم اذعان داشته‌اند.
باید از امام زندان‌کشیده‌ای که باب‌الحوائج است، بزرگ‌ترین حاجت بشر؛ ظهور حضرت منجی را مطالبه کنیم تا از زندان غیبت امام رهایی یابیم.
برچسب ها
امام موسی کاظم(ع)
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=69717
تعداد دیدگاه : ۰
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.