مصطفی هدایی
در دور جدید تحریم‌های آمریکا علیه دولت و شهروندان ایرانی،  وزارت خزانه‌داری آمریکا بر پایه ادعاهای اثبات‌نشده خود، چهار فرد ایرانی را به بهانه «تلاش برای ربودن یک فعال ایرانی-آمریکایی» در فهرست تحریم‌ها قرار داد. منظور از فعال ایرانی – آمریکایی، مسیح علینژاد؛ فعال سیاسی ضدانقلاب و معاندی است که سال‌ها در تلاش و لابی برای افزایش تحریم علیه ایران است. 
خزانه‌داری آمریکا مدعی شده این چهار نفر، از مأموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران هستند و براساس سناریوی ساختگی آمریکا، قصد داشتند یک شهروند آمریکایی را از خاک این کشور بربایند و پس از انتقال به ونزوئلا به ایران منتقل کنند. 
«علیرضا شاهواروقی فراهانی»، «محمود خاضعین»، «امید نوری» و «کیا صادقی» چهار فردی هستند که وزارت خزانه‌داری آمریکا آن‌ها را به بهانه ارتباط با وزارت اطلاعات و امنیت ایران و بر اساس ادعاهای مطرح‌شده در بالا در فهرست SDN قرار داده است. در بیانیه وزارت خزانه‌داری آمریکا آمده است: «ایالات‌متحده آمریکا به پاسخگو کردن دولت‌های مستبد که به روش‌های سرکوب برون‌مرزی اعم از هدف قرار دادن مخالفان، روزنامه‌نگاران یا رهبران مخالفان روی می‌آورند ادامه خواهد داد. این اقدامات، نظم بین‌‌المللی قانون ‌محور را تهدید کرده و امنیت و صلح جمعی را به خطر می‌اندازند.»
ادعاهای آمریکا در حالی برای تحریم ایرانیان و دولت ایران مطرح می‌شود که تاکنون این کشور برای تحریم‌های مالی و اقتصادی خود مدرکی ارائه نکرده است. سعید خطیب‌زاده ،سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در واکنش به اقدام خزانه‌داری آمریکا در قرار دادن نام چهار شهروند کشورمان در فهرست تحریم‌های آمریکا به اتهامات موهوم، اظهار داشت: «متأسفانه مقامات فعلی آمریکا مسیر شکست‌خورده دولت قبلی را طی می‌کنند. حامیان و کاسبان تحریم در آمریکا جعبه‌ابزار تحریمی خود را در اثر مقاومت حداکثری ایران خالی دیده‌اند و این بار با توسل به سناریوهای هالیوودی، تلاش دارند حیات برگرفته از فضای تحریمی را برای خود زنده نگه‌دارند. واشنگتن بداند راهی جز ترک اعتیاد تحریمی خود و استفاده از ادبیات و رفتار محترمانه در قبال تهران ندارد.»
 در بر همان پاشنه می‌چرخد
سیاست تحریمی آمریکا علیه ایران از ابتدای انقلاب اسلامی تا به امروز ادامه داشته و به‌پای ثابت سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌سازی‌های دولت و کنگره تبدیل شده است. برخی از این تحریم‌ها در قالب قوانین ظالمانه و خصمانه‌ای تدوین و هرساله توسط رؤسای جمهور تمدید می‌شود. خوش‌بینان سیاست خارجی انتظار داشتند با پیروزی جو بایدن؛ رفتارهای خصمانه آمریکا در دوره ترامپ تعدیل و بخشی از تحریم‌ها برداشته شود. این امر نه‌تنها تحقق نیافته، بلکه شاهد دور جدید تحریم علیه ایران هستیم. 
سیاست هویج و چماق آمریکا در حالی ادامه یافته که دولت بایدن در مذاکرات وین برای بازگشت به برجام نیز خواسته‌های نامعقولی طرح ساخته و عملا برجام با چنین جاه‌طلبی‌هایی محلی از اعراب نخواهد داشت. تحریم‌های غیرهسته‌ای جدید و فشار برای گنجاندن بندهایی به قرارداد هسته‌ای، مسیری را ترسیم کرده که واشنگتن جز تحریم هیچ مسیر دیگری را نمی‌شناسد. امری که به اظهارات مقامات عالی ایران مبنی بر بی‌صداقتی آمریکا در مذاکرات صحه می‌گذارد. ایران برای اولین بار پس از انقلاب اسلامی در دولت یازدهم به‌صورت مستقیم با آمریکا وارد مذاکره شد و برجام رقم خورد ولی از روز امضای برجام این کشور به هیچ‌یک از تعهدات خود عمل‌نکرده و بالعکس ضمن خروج یک‌طرفه از برجام در دولت ترامپ و اعمال تحریم‌های هسته‌ای، برای بازگشت به برجام شروط جدیدی تعیین کرده است! یکی از زمینه‌های اختلاف در این مذاکرات اصرار آمریکا بر حفظ برخی از تحریم‌هایی است که دولت «دونالد ترامپ» بعد از خروج از برجام علیه ایران اعمال کرده است. مضاف بر این، دولت بایدن اعلام کرده هیچ‌گونه ضمانتی نمی‌تواند درباره عدم خروج دوباره دولت‌های بعدی آمریکا از برجام بدهد.رهبر معظم انقلاب اسلامی، در دیدار با هیئت دولت جدید به عدم صداقت آمریکا در مذاکرات و تلاش برای بسترسازی برجام جهت ورود به موضوعات موشکی و منطقه‌ای اشاره کرده بودند: «آمریکایی‌ها در زبان و وعده می‌گویند تحریم‌ها را برمی‌داریم اما تحریم‌ها را برنداشتند و برنمی‌دارند، ضمن آنکه شرط هم می‌گذارند و می‌گویند که باید در همین توافق جمله‌ای بگنجانید که بعدا درباره برخی موضوعات صحبت شود وگرنه توافقی نخواهیم داشت. آن‌ها می‌خواهند با گذاشتن این جمله، بهانه‌ای برای دخالت‌های بعدی خود درباره اصل برجام و مسائل موشکی و منطقه‌ای فراهم کنند و اگر ایران حاضر به بحث درباره آن‌ها نشود بگویند توافق را نقض کرده‌اید و توافق، بی‌توافق.»براساس گزارش‌هایی، دولت بایدن به‌جای سیاست فشار حداکثری ترامپ، سیاست فشار هوشمندانه بر ایران را انتخاب کرده و در حال رایزنی با کشورهای اروپایی برای اجماع سازی جهانی علیه ایران است. در همین حال تهران تایمز در خبر اختصاصی فاش کرده رابرت مالی، نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران گروهی مخفیانه برای مشورت گرفتن از تندروترین کارشناسان ضد ایرانی ازجمله مقام‌های دولت دونالد ترامپ تشکیل داده است. روزنامه تهران‌تایمز با اشاره به فشارهای دولت‌های اروپایی روی ایران برای بازگشت به میز مذاکرات نوشته دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا همزمان با این فشارها مشغول همکاری‌های تنگاتنگ با گروهی از افراطی‌ترین کارشناسان ضد ایرانی برای تخریب مذاکرات وین در صورت آغاز آن بوده است. تایمز می‌نویسد: «رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران با تیمی مبهم و مخفی متشکل از مقام‌های سابق ترامپ و کارشناسان ایرانی اندیشکده‌های محافظه‌کار در تماس بوده است.»
 اعتراض روسیه به تحریم ایران
درحالی‌که غرب سعی می‌کند، تمامی راه‌های مالی ایران را برای تبادلات مالی و تجاری ببندد، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه این رفتار غرب را به‌ویژه در زمان همه‌گیری کرونا غیرانسانی ارزیابی کرد.  پوتین روز جمعه در نشست عمومی مجمع اقتصادی شرق در بندر ولادی واستوک در خاور دور روسیه گفت: «ایران امروز در رابطه با همه‌گیری کرونا نیاز به کمک دارد اما غرب محدودیت‌های اعمال‌شده در مورد این کشور را لغو نمی‌کند. درباره ایران من هم‌اکنون نمی‌خواهم به مسائل سیاسی بپردازم اما این کشور نیاز به کمک دارد اما هیچ‌یک از تحریم‌ها در مورد آن کشور را لغو نمی‌کنند.»
رئیس‌جمهوری روسیه با انتقاد از سیاست‌های غرب در مورد ایران و تحریم این کشور گفت: «حتی بحث و گفت‌وگو هم در این مورد نمی‌کنند. در مورد کشورهای دیگر صحبت نمی‌کنم. به‌عنوان‌مثال ونزوئلا را درنظر بگیرید، اگر مسائل سیاسی را کنار بگذاریم،  مسائل انسانی باید موردتوجه قرار گیرد.»تحریم‌های یک‌جانبه غرب به سرکردگی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، در زمینه‌های مختلف اعمال می‌شود. این تحریم‌ها حتی امور دارویی و بهداشتی را در تبادلات مالی بین‌المللی در برگرفته و هر کشور یا شرکتی قصد مبادله مالی به‌قصد ارسال دارو و تجهیزات پزشکی را داشته باشد، با سد تحریم‌های مالی غرب روبه‌رو می‌شود. ادعاهای عدم تحریم غذا و دارو از سوی مقامات آمریکایی نیز تنها در رسانه‌ها جاری است و عملا هر مبادله مالی در هر زمینه‌ای  با ایران مستلزم دور زدن تحریم‌هاست. به‌هرحال تحریم‌های اقتصادی و مالی غرب در چند دهه اخیر ثابت کرده که حتی در صورت توافق، غرب از سیاست‌های خصمانه خود علیه ایران و شهروندانش دست برنخواهد داشت و دولت‌ها می‌بایست در مسیری حرکت کنند که عملا تحریم تأثیر خود را بر اقتصاد کلان ایران از دست بدهد.