اخبار ویژه »
شناسه خبر : 35092
پرینتخانه » سیاسی, مطالب روزنامه, ویژه
تاریخ انتشار : 19 آذر 1399 - 7:07 |
پرونده روح‌الله زم به ایستگاه پایانی نزدیک شد؛
امضای دیوان پای رفتن «آمد»!
روح‌الله زم به ایستگاه پایانی زندگی خود نزدیک می‌شود. او که تا چند سال پیش چهره‌ای کاملا ناشناخته بود و اگر هم نامی از او در محفلی می‌رفت به‌واسطه حضور پدرش در عرصه‌های فرهنگی کشور بود، به‌یک‌باره با بخشی از تحولات داخلی ایران پیوند خورد و کوشید اثرگذاری‌اش را با دعوت به آشوب و اغتشاش در کشور نشان دهد.
معصومه پورصادقی-دبیر گروه سیاسی
روح‌الله زم به ایستگاه پایانی زندگی خود نزدیک می‌شود. او که تا چند سال پیش چهره‌ای کاملا ناشناخته بود و اگر هم نامی از او در محفلی می‌رفت به‌واسطه حضور پدرش در عرصه‌های فرهنگی کشور بود، به‌یک‌باره با بخشی از تحولات داخلی ایران پیوند خورد و کوشید اثرگذاری‌اش را با دعوت به آشوب و اغتشاش در کشور نشان دهد.
روح‌الله زم مصداق و نمونه کسانی است که عرصه و فضای غیرفیزیکی و غیرملموس ارتباطات و رسانه را مستمسکی برای ابراز وجود خود کردند و بر موج مشکلات و برخی سوء مدیریت‌ها در داخل در سال‌های اخیر سوار شدند، تا نام ونانی برای خود دست‌وپا کنند.بساط نام و نان «آمد نیوز» که رنگین شد، زیرپوشش و حمایت سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی اروپایی قرار گرفت و مهر ضدیت با نظام را بر پیشانی خود زد و علم مبارزه دست گرفت و در صف اول گروه کسانی قرار گرفت که نمک خوردند و نمکدان شکستند.
وقتی در سال‌های اول دولت تدبیر و امید مسئله هسته‌ای ایران بر اساس مذاکراتی که منتهی به برجام شد تا حدود زیادی در کانال حل‌وفصل قرار گرفت ، همان نگران‌های برنامه هسته‌ای ایران که دیگر مدعی شدند خطری از ناحیه برنامه هسته‌ای ایران متوجه جهان نیست، پنجره جدیدی برای فریاد کشیدن و اعتراض باز کردند.
حل‌وفصل برنامه‌ای هسته‌ای به معنای رها کردن دیگر حوزه‌ها نبود، آن‌ها برای برجام‌های دو و سه هم برنامه داشتند. برای مشغول کردن و متوجه کردن ایران به مسائل داخلی، نیاز به عناصری داشتند که بتوانند توجه و تمرکز ایران را به مسائل داخلی‌اش برگردانند که هم از بار و تأثیرگذاری حضور ایران در منطقه و در کشورهای سوریه و عراق در مقابله با تروریسم کم کنند و هم بهانه‌های جدید و تازه‌نفسی برای فشارهای سیاسی و حقوق‌بشری علیه ایران پیدا شود.
تبدیل‌شدن زم به مهره بی‌رمق اپوزیسیون
«زم» به‌تدریج و به صورت پلکانی تبدیل به یکی از مهره‌های صفحه آشفته و بی‌رمق اپوزیسیون خارج کشور و پلان غربی‌ها شد و بر اساس آنچه انجام داد و به دنبالش بود، می‌کوشید به ادعای ارتباطات داخلی با نهادهای خاص، رابطه‌هایی را برملا و اسنادی را منتشر کند که بدون توجه به اعتبار و صحت‌وسقم این ارتباطات و اسناد، می‌توانست برای مخاطبان خارجی و مخالفان خارج‌نشین و بخشی از جامعه ایران جذاب باشد. بازار آمدنیوز که در فضای غفلت و خونسردی ناشی از میزانی از تحولات مثبت اقتصادی بعد از برجام، در مقطعی حساس، رو به گرمی نهاد، آتش بیار معرکه‌های خیابانی دی ۹۶ شد و امیدهای واهی کسانی که می‌خواستند از میزان حضور ایران در منطقه کم کنند و ایران را با آشوب‌های داخلی سرگرم کنند، کورسو کورسو، در حال زنده شدن بود که غائله ۹۶ فروکش کرد و تنها دستاوردی که از آن به دست آوردند، همان اتهامات و ادعاهای تکراری و واهی همیشگی حقوق‌بشری بود که ۴۰ سال است تبدیل به جزئی جدایی‌ناپذیر از تبلیغات علیه نظام شده است.
اما موضوع به همین‌جا ختم نشد، باوجود سپر امنیتی و حلقه شدید محافظتی سرویس‌های اطلاعاتی اروپایی به‌ویژه فرانسه، روح‌الله زم به دست نیروهای اطلاعاتی ایران گرفتار شد و در دستان عدالت قرار گرفت.
روح‌الله زم، افراد، شبکه‌ها و رسانه‌هایی که آبشخورشان همانی است که آمدنیوز سال‌ها از آن ارتزاق کرد، همگی مهره‌های سوخته اتاق‌های فکری هستند که سودای برگشت به ایران را در سر دارند تا انتقام انقلاب اسلامی ۵۷ و مقاومت مردم در جنگ هشت‌ساله و بردباری و صبوری‌شان در برابر تحریم‌های ظالمانه و ایستادنشان پای نظام را به‌یک‌باره باهم حساب کنند و بگیرند.
سودا و رؤیای خامی که هیچ نشانه‌ای بر تحقق آن دیده نمی‌شود و باوجود کاستی‌ها و مشکلاتی که به‌ویژه در حوزه‌های اقتصادی مردم و حتی نظام با آن روبه‌رو است، باز آنان که می‌دانند این هزینه‌ها، سختی‌ها و مشکلات، بی‌ثمر نخواهد بود. درواقع روح‌الله زم‌های زیادی در این ۴۰ سال بودند و در آینده هم خواهند بود ولی آنچه می‌ماند و خواهد ماند همین صبوری و پایداری و ایستادن مردم پای نظامی است که فرزندان و بهترین عزیزان خود را به‌پای آن قربانی کردند.
تا زمانی که دانشمندان هسته‌ای ایران مظلومانه به شهادت می‌رسند و عالی‌ترین مقام نظامی این کشور به دست شقی‌ترین دولت زمان، ناجوانمردانه و در دل‌سیاهی شب به شهادت می‌رسد و تا زمانی که این راه ادامه داشته باشد، این نظام هم خواهد بود و خار چشم همان‌هایی خواهد بود که از رؤیای ۴۰ ساله، به خواب زمستانی رفته‌اند و همچنان نمی‌خواهند ببیند دیرزمانی است که برای آنچه دنبالش هستند، دیر شده است. روح‌الله زم تنها نمونه یک سناریوی شکست‌خورده نیست و آخرین هم نخواهد بود و مادامی‌که مردم پای انقلاب خود ایستاده‌اند، دستگاه‌های اطلاعاتی و سرویس‌های امنیتی به امثال روح‌الله زم نیاز دارند و دست از پرورش آن‌ها بر نخواهند داشت و آنچه بر ماست، هوشیاری و وحدت است که رمز بیش از ۴۰ سال پایداری به شمار می‌رود.
روح‌الله زم به ایستگاه پایانی زندگی خود نزدیک می‌شود. او که تا چند سال پیش چهره‌ای کاملا ناشناخته بود و اگر هم نامی از او در محفلی می‌رفت به‌واسطه حضور پدرش در عرصه‌های فرهنگی کشور بود، به‌یک‌باره با بخشی از تحولات داخلی ایران پیوند خورد و کوشید اثرگذاری‌اش را با دعوت به آشوب و اغتشاش در کشور نشان دهد.
روح‌الله زم مصداق و نمونه کسانی است که عرصه و فضای غیرفیزیکی و غیرملموس ارتباطات و رسانه را مستمسکی برای ابراز وجود خود کردند و بر موج مشکلات و برخی سوء مدیریت‌ها در داخل در سال‌های اخیر سوار شدند، تا نام ونانی برای خود دست‌وپا کنند.بساط نام و نان «آمد نیوز» که رنگین شد، زیرپوشش و حمایت سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی اروپایی قرار گرفت و مهر ضدیت با نظام را بر پیشانی خود زد و علم مبارزه دست گرفت و در صف اول گروه کسانی قرار گرفت که نمک خوردند و نمکدان شکستند.
وقتی در سال‌های اول دولت تدبیر و امید مسئله هسته‌ای ایران بر اساس مذاکراتی که منتهی به برجام شد تا حدود زیادی در کانال حل‌وفصل قرار گرفت ، همان نگران‌های برنامه هسته‌ای ایران که دیگر مدعی شدند خطری از ناحیه برنامه هسته‌ای ایران متوجه جهان نیست، پنجره جدیدی برای فریاد کشیدن و اعتراض باز کردند.
حل‌وفصل برنامه‌ای هسته‌ای به معنای رها کردن دیگر حوزه‌ها نبود، آن‌ها برای برجام‌های دو و سه هم برنامه داشتند. برای مشغول کردن و متوجه کردن ایران به مسائل داخلی، نیاز به عناصری داشتند که بتوانند توجه و تمرکز ایران را به مسائل داخلی‌اش برگردانند که هم از بار و تأثیرگذاری حضور ایران در منطقه و در کشورهای سوریه و عراق در مقابله با تروریسم کم کنند و هم بهانه‌های جدید و تازه‌نفسی برای فشارهای سیاسی و حقوق‌بشری علیه ایران پیدا شود.
تبدیل‌شدن زم به مهره بی‌رمق اپوزیسیون
«زم» به‌تدریج و به صورت پلکانی تبدیل به یکی از مهره‌های صفحه آشفته و بی‌رمق اپوزیسیون خارج کشور و پلان غربی‌ها شد و بر اساس آنچه انجام داد و به دنبالش بود، می‌کوشید به ادعای ارتباطات داخلی با نهادهای خاص، رابطه‌هایی را برملا و اسنادی را منتشر کند که بدون توجه به اعتبار و صحت‌وسقم این ارتباطات و اسناد، می‌توانست برای مخاطبان خارجی و مخالفان خارج‌نشین و بخشی از جامعه ایران جذاب باشد. بازار آمدنیوز که در فضای غفلت و خونسردی ناشی از میزانی از تحولات مثبت اقتصادی بعد از برجام، در مقطعی حساس، رو به گرمی نهاد، آتش بیار معرکه‌های خیابانی دی ۹۶ شد و امیدهای واهی کسانی که می‌خواستند از میزان حضور ایران در منطقه کم کنند و ایران را با آشوب‌های داخلی سرگرم کنند، کورسو کورسو، در حال زنده شدن بود که غائله ۹۶ فروکش کرد و تنها دستاوردی که از آن به دست آوردند، همان اتهامات و ادعاهای تکراری و واهی همیشگی حقوق‌بشری بود که ۴۰ سال است تبدیل به جزئی جدایی‌ناپذیر از تبلیغات علیه نظام شده است.
اما موضوع به همین‌جا ختم نشد، باوجود سپر امنیتی و حلقه شدید محافظتی سرویس‌های اطلاعاتی اروپایی به‌ویژه فرانسه، روح‌الله زم به دست نیروهای اطلاعاتی ایران گرفتار شد و در دستان عدالت قرار گرفت.
روح‌الله زم، افراد، شبکه‌ها و رسانه‌هایی که آبشخورشان همانی است که آمدنیوز سال‌ها از آن ارتزاق کرد، همگی مهره‌های سوخته اتاق‌های فکری هستند که سودای برگشت به ایران را در سر دارند تا انتقام انقلاب اسلامی ۵۷ و مقاومت مردم در جنگ هشت‌ساله و بردباری و صبوری‌شان در برابر تحریم‌های ظالمانه و ایستادنشان پای نظام را به‌یک‌باره باهم حساب کنند و بگیرند.
سودا و رؤیای خامی که هیچ نشانه‌ای بر تحقق آن دیده نمی‌شود و باوجود کاستی‌ها و مشکلاتی که به‌ویژه در حوزه‌های اقتصادی مردم و حتی نظام با آن روبه‌رو است، باز آنان که می‌دانند این هزینه‌ها، سختی‌ها و مشکلات، بی‌ثمر نخواهد بود. درواقع روح‌الله زم‌های زیادی در این ۴۰ سال بودند و در آینده هم خواهند بود ولی آنچه می‌ماند و خواهد ماند همین صبوری و پایداری و ایستادن مردم پای نظامی است که فرزندان و بهترین عزیزان خود را به‌پای آن قربانی کردند.
تا زمانی که دانشمندان هسته‌ای ایران مظلومانه به شهادت می‌رسند و عالی‌ترین مقام نظامی این کشور به دست شقی‌ترین دولت زمان، ناجوانمردانه و در دل‌سیاهی شب به شهادت می‌رسد و تا زمانی که این راه ادامه داشته باشد، این نظام هم خواهد بود و خار چشم همان‌هایی خواهد بود که از رؤیای ۴۰ ساله، به خواب زمستانی رفته‌اند و همچنان نمی‌خواهند ببیند دیرزمانی است که برای آنچه دنبالش هستند، دیر شده است. روح‌الله زم تنها نمونه یک سناریوی شکست‌خورده نیست و آخرین هم نخواهد بود و مادامی‌که مردم پای انقلاب خود ایستاده‌اند، دستگاه‌های اطلاعاتی و سرویس‌های امنیتی به امثال روح‌الله زم نیاز دارند و دست از پرورش آن‌ها بر نخواهند داشت و آنچه بر ماست، هوشیاری و وحدت است که رمز بیش از ۴۰ سال پایداری به شمار می‌رود.
برچسب ها
روح الله زم , معصومه پورصادقی
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=35092
تعداد دیدگاه : دیدگاه‌ها برای امضای دیوان پای رفتن «آمد»! بسته هستند
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.