|محسن پیرهادی| 
حداقل شصت روز از ورود یک ویروس کم تر از میکرون به داخل کشور ما می‌گذرد؛ بیش از پنج هزار نفر از هم‌وطنان عزیزمان را ازدست‌داده‌ایم و تعداد موارد بحرانی هم بیش از سه هزار نفر است. این درحالی است که صحبت از موج بعدی و احتمال افزایش مبتلایان و به‌تبع آن، آمار فوتی‌ها وجود دارد. وضعیتی که نه مخصوص به ایران است نه غرب آسیا؛ این ویروس، جای خود را در عموم کشورهای دنیا پیداکرده است و آرام‌آرام، نام خود را در قسمتِ ترین‌های ویروس‌های مرگبار، ثبت کرده تا حدی که در سیاست، اقتصاد و اجتماعِ ملل مختلف از دوره کرونا و پساکرونا یاد می‌کنند.
شرایط کشورهای دیگر نیز در معرض دید همگان قرار دارد و نشان می‌دهد، این معضل، پیچیده‌تر از آن است که توقع داشت، در کوتاه‌مدت حل‌وفصل شود. اقدامات خوبی تا به امروز ازسوی دستگاه‌های مختلف انجام‌شده و طبیعتا کمی‌ها و کاستی‌هایی هم متوجه آنان است. مردم قطعا بابت اقدامات مؤثر و ازخودگذشتگی‌های جامعه بهداشت و درمان و مسئولان ذی‌ربط، قدردان هستند و به خاطر تقصیرها و قصورها گلایه‌مند و منتظر اصلاح. بی‌شک یکی از سنگین‌ترین بارها به دوش جامعه درمانی و خصوصا پرستاران دلسوز و زحمتکش است. کسانی که شبانه‌روز در معرض خطر و آسیب هستند ولی میدان جهاد و بلکه خط مقدم را ترک نکردند و کماکان می‌جنگند. این قشر ایثارگر و فداکار تاکنون چندین شهید، درراه حفظ جان هم‌میهنان تقدیم کرده‌اند و تعدادی هم در بستر بیماری هستند.
«نبرد ادامه دارد»؛ وقتی زمان عملیات از یک روز و دو روز و ۱۰ روز تجاوز می‌کند و به‌اصطلاح، فرسایشیمی شود، گردان‌های پشتیبان و جایگزین، باید به ترمیم و تقویت لشگر و تیپ‌های درگیر در عملیات کمک کنند. تجهیزات و مهمات برای این نبرد، ضروری است و قوت قلب برای رزمندگان واجب. مردم در پشت جبهه تکالیفی دارند، فرماندهان و مسئولان در ستاد هم وظایف خطیری به عهده‌دارند که تعلل و تخطی هر یک از آنان باعث صدمات جبران‌ناپذیری خواهد شد. گاهی یک عقب‌نشینی درست، جان تعداد زیادی از رزمندگان را حفظ می‌کند و رسیدن سلاح و اطلاعات به‌روز نیز می‌تواند سرنوشت این نبرد را به نفع ما تغییر دهد.
یکی از اتفاقاتی که روحیه رزمندگان خط مقدم را می‌تواند به‌خوبی بالا ببرد رسیدگی به وضعیت استخدامی حقوق و دستمزدی و مطالبات و معوقات پرستاران است. هزاران نفر چشم‌انتظار  اخبار خوب از ستاد فرماندهی مبارزه با کرونا هستند تا با جان و انگیزه و توان بیشتر به ادامه جهاد بپردازند.
بعد از ۶۰ روز تجربه خاص و سخت که پر کشیدن بیش از پنج هزار نفر از عزیزان و هم‌وطنان با آن قرین شده بایستی یک انرژی مضاعف به پرستاران و جامعه درمانی تزریق شود.