معصومه پورصادقی- دبیر گروه سیاسی
تقریبا همگان با اصطلاح «سیاست» و «عرصه سیاست» آشنا هستند و غالبا هم درباره آن ولو نادرست صحبت می‌کنند، ولی شاید کمتر مطلع شده باشند که «سیاست» یعنی پیداکردن راه‌حل در شرایط سختی که یافتن آن به ظاهر غیرممکن به نظر برسد.
کسانی که گام در وادی حکمرانی می‌گذارند حتما باید بهره‌ای از هوش سیاسی برده باشند تا در بزنگاه‌ها، توانایی ارائه راه‌کار برای عبور از مشکلات داشته باشند؛ اینکه آیا همه مسئولان رده‌ میانی و بالاتر کشور، سیاستمدار هستند نیاز به تأمل دارد چرا که گاها موضوعاتی را مطرح می‌کنند که نسبتی با «هوش سیاسی» برای یافتن راه‌حل درست ندارد.
استفاده از ابزار‌های قانونی برای مسئولان مستلزم همان «قوه ارائه راهکار در بزنگاه‌ها» یا همان «هوش سیاسی» است چراکه فلسفه تعیین این ابزار‌ها به منظور عبور از مشکلات و تأمین منافع مردم است والا برای تسویه ‌حساب حزبی یا شعار صرف مدیریتی تعبیه نشده‌اند.
مجلس شورای اسلامی یکی از نهادهای مهم حاکمیتی است که به اقتضای وظایف، ملزم به ارتباط با قوای مجریه و قضائیه و البته دیگر نهادهای مهم حکومتی است و این رویه نیز غالبا در قالب «روابط برادرانه» وجود داشته و دارد؛ هرچند بعضا اختلاف‌نظرها به این روابط سایه انداخته و حتی تا تخریب روابط پیش می‌رود اما استثناء قاعده را نفی نمی‌کند.
یکی از موضوعاتی که این روزها از سوی برخی نمایندگان مجلس مطرح شد و با واکنش قاطبه مجلس و جریانات سیاسی دوستدار انقلاب مواجه گردید، مسئله «استیضاح روحانی» بود. طراحان استیضاح روحانی معتقدند به دلیل ضعف عملکرد رئیس‌جمهور باید با احضار او به خانه ملت استیضاح شود.
استیضاح رئیس‌جمهور یکی از همان ابزارهایی است که قانونگذار این حق را به نمایندگان مجلس داده است تا به منظور نظارت بر حُسن اجرای قوانین و الزام مسئولان به اجرای قوانین از آن استفاده کنند، لذا از این جهت هیچ منعی برای استفاده از این ابزار وجود ندارد.
اما «هوش سیاسی» یا همان «توانایی ارائه راهکار برای عبور از مشکلات» می‌طلبد که برای استفاده از این ابزار قانونی، همه جوانب کار سنجیده شود؛ اینکه آیا با استیضاح رئیس‌جمهور در شرایط فعلی باری از مشکلات مردم برداشته می‌شود؟ آیا راه کارهای بهتری وجود ندارد؟ پاسخ به این پرسش‌ها می‌تواند به حل مسئله کمک کند. از طرفی این سؤال نیز مطرح است که آیا هدف طراحان استیضاح روحانی کمک به مشکلات مردم است یا تسویه حساب سیاسی؟ طبعا گزینه اول یعنی تلاش برای رفع مشکلات مردم صحیح است. اما آیا راه‌حل این است؟ اینجاست که «هوش سیاسی» می‌تواند کارساز باشد.
از طرفی کارنامه عملکرد دولت روحانی که برآمده از جریان حزبی موسوم به اصلاح‌طلبان است در ۷ سال گذشته به قدری سیاه بوده که منتظر فرصتی برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیتی هستند که با شعارهای رنگارنگ سیاسی و البته آغشته به فریب و آدرس‌های غلط آن را تصاحب کردند، اما در اجرا و به فرجام رساندن آن ناتوان ماندند؛ چرا که هر شعار دهنده ماهری، الزاما عامل خوبی نخواهد بود. 
جریان حزبی موسوم به اصلاح‌طلبان به خوبی در ۷ سال گذشته که همه کرسی‌های مدیریتی را در اختیار داشتند نشان دادند شعاردهندگان ماهری هستند اما در مدیریت نه تنها حرفی برای گفتن ندارند بلکه باعث عقبگرد کشور نیز شده‌اند.
ناگفته نماند طرح استیضاح روحانی از سوی برخی نمایندگان مجلس در حالی مطرح شد که اعضای برجسته و تندروی جریان اصلاح‌طلب نظیر سعید حجاریان و عباس عبدی و … نیز زمزمه استعفای روحانی را مطرح می‌کنند تا شاید از این نمد کلاهی برای انتخابات ۱۴۰۰ بدوزند.
البته قاطبه مجلس انقلابی با استیضاح روحانی در شرایط فعلی مخالف هستند، چراکه معتقدند برای حل مشکلات تجمیع‌شده نه تنها نباید روحانی را استیضاح کرد، بلکه باید همه بهانه‌ها را از او گرفت و کمک کرد تا این چند ماه باقیمانده نیز بگذرد. لذا وکلای مجلس یازدهم که از ۷ خرداد امسال ردای وکالت به تن کرده‌اند درصدد بودند تا مشکلات اقتصادی مردم رفع شود و حتی غالب طرح‌های تهیه شده از سوی این مجلس نیز اقتصادی بوده است. البته که برخی از آنها باید بدانند که عالم سیاست، بیش از آنکه به هیجان وابسته باشد بر مدار هوش و تعقل استوار است و انتظار است با قدرت این مسیر را ادامه دهند.
مشکلات امروز کشور که متأثر از تصمیمات غلط مدیریتی است، نیازمند عزم جدی قوا برای عبور از بحران اقتصادی است تا مردم شاهد رفاه نسبی زندگی باشند. رفاهی که روحانی شعار آن را داده بود اما به دلیل ضعف مدیریت و نگاه مخرب غرب‌گرایی نتوانست به آن جامه عمل بپوشاند.
استیضاح روحانی در این شرایط به اذعان کارشناسان و خبرگان نه تنها منجر به رفع مشکلات نمی‌شود بلکه گره مشکلات اقتصادی مردم را کورتر نیز می‌کند، چرا که با استیضاح رئیس‌جمهور و خلأ ایجاد شده روال کارها به گونه‌ای نخواهد بود که بشود به رفع مشکلات کمک کرد.
از طرفی، موضوع بی‌دولت‌سازی یکی از مؤلفه‌های اصلی توطئه غرب به سرکردگی آمریکا علیه کشورهای مختلف و در رأس آن‌ها جمهوری اسلامی ایران است، چرا که ایران اسلامی، خاستگاه و پشتوانه جریان مقاومت است. از این رو جریان سلطه در تلاش است ایران را به همان مسیری بکشاند که عراق و لبنان را کشاند و آنها را با بحران بی دولتی مواجه کرد.بنابراین لازم است وکلای ملت ضمن تلاش برای رفع مشکلات مردم، تحت هیچ شرایطی بهانه‌ای به دست روحانی ندهند و در زمینی بازی نکنند که برخی غرب‌گراهای داخلی در تنور آن می‌دمند.