گروه بین‌الملل
«کار سیاه»یا همان کار غیرقانونی، به مجرایی برای استثمار کارگران در کشورهای اروپایی تبدیل شده است.مطابق آخرین برآوردها، میلیون‌ها نفر کارگر غیرقانونی در اتحادیه اروپا و منطقه یورو به سر می‌برند؛ کسانی که نه‌تنها قدرت شکایت از کارفرمایان خود  را ندارند، بلکه هرگونه اعتراض آن‌ها نسبت به وضعیت کاری و معیشتی خود، مترادف با اخراج مستقیم آن‌ها و درنتیجه، افزایش خطر دستگیری آن‌ها توسط پلیس و نیروهای امنیتی خواهد شد؛ ازاین‌رو آن‌ها ترجیح می‌دهند سکوت کنند و زجر بکشند!خبرگزاری میزان در گزارشی، به بررسی آخرین وضعیت کارگران غیرقانونی در اروپا پرداخته است. 
در این گزارش تأکید شده است که کارگران غیرقانونی یا همان کسانی که دارای «کار سیاه» در کشورهای اروپایی هستند، چگونه از سوی کارفرمایان مورد ستم قرار می‌گیرند؟ 
 توافقی نانوشته میان کارفرمایان و دولت‌های اروپایی
تعداد بالای کارگران غیرقانونی در کشور‌های اروپایی نشان می‌دهد که باوجود اعلام رسمی دولت‌ها و پلیس مهاجرت مبنی بر دستگیری و اخراج کارگران غیرقانونی، عملا اقدامی در راستای مواجهه با «کار سیاه» در غرب صورت نمی‌گیرد.در این میان کارگران غیرقانونی، طرف بازنده و شکست‌خورده معادله هستند؛ کسانی که از کمترین دستمزد ممکن برخوردار بوده و نام آن‌ها در ساختار و سیستم کارگری رسمی کشور‌های میزبان نیز ثبت نشده است؛ بااین‌حال کارفرمایان و دولت هر دو برنده این معادله هستند!کارفرمایان می‌توانند بدون پرداخت دستمزد متعارف به کارگران غیرقانونی و طلب کار بیشتر از آن‌ها، این افراد آسیب‌پذیر را به استخدام خود درآورند.در این میان، اتحادیه‌های کارگری نیز دغدغه‌ای نسبت به وضعیت کارگران غیرقانونی نداشته و صرفا توان خود را متمرکز بر تأمین نیاز‌ها و حقوق کارگران قانونی و رسمی کرده‎اند.دولت‌های اروپایی نیز با بستن چشمان خود بر روی این موضوع، کمبود نیروی کار عمومی خود را با کمترین هزینه ممکن تأمین می‌کنند.
 صد هزار  کارگر غیرقانونی در آلمان!
برخی رسانه‌های غربی، از وضعیت اسفبار کارگران غیرقانونی در کشورهایشان خبر می‌دهند.به‌عنوان مثال شبکه «ان دی ار اینفود» آلمان گزارش داده که تعداد قابل‌توجهی از مهاجران در شرایط نامناسب و به‌طور غیرقانونی کار می‌کنند.بر این اساس شمار آن‌ها در سرتاسر آلمان به دست‌کم ۱۰۰ هزار تن می‌رسد.بسیاری از مهاجران در آلمان تحت شرایط نامناسب کار می‌کنند و دستمزد آن‌ها بسیار پایین است.بر اساس این گزارش، کارمندان و بازدیدکنندگان از سرپناه‌های آوارگان دلالی کرده و در قبال پیدا کردن کار سیاه از آن‌ها گاهی مبالغ زیاد پول می‌گیرند.این شبکه، با تحقیقات از کارمندان امور اجتماعی، امدادگران، دانشمندان و آوارگانی که کار سیاه می‌کنند، در شهر‌های هامبورگ، برلین و ایالت «نیدرزاکسِن» و «زاکسِن انهالت» به این نتیجه رسیده است.علاوه بر این شبکه، مطالعات و پژوهش‌های میدانی و علمی در آلمان نیز نشان‌دهنده وخامت اوضاع است.
به‌عنوان مثال، دانشمندان دانشگاه‌های توبینگِن و لینس در یک کار تحقیقاتی به این نتیجه رسیده‌اند که ۳۰ درصد از ۱/۱ میلیون مهاجری که در سال ۲۰۱۵ به آلمان آمده‌اند، «سیاه» کار می‌کنند.ارزیابی‌های امدادگران و کارمندان امور اجتماعی در برلین و ایالت نیدرزاکسِن نشان می‌دهد که ۱۰ تا ۵۰ درصد از این آوارگان تازه‌وارد به‌طور غیرقانونی کار می‌کنند.
 اصلاحات ظاهری و بی‌فایده
پایگاه شبکه «یورو نیوز» در خصوص ساماندهی وضعیت کارگران غیرقانونی می‌نویسد «انتظار می‌رود که با اجرایی شدن قانون ادغام مهاجران، پیدا کردن کار از راه قانونی برای پناه‌جویان ساده‌تر شود؛ کارمندان امور اجتماعی و امدادگران می‌گویند که این قانون قدمی در مسیر درست است اما آن‌ها فکر نمی‌کنند که کار سیاه با اجرای این قانون به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای کاهش پیدا کند.»همان‌گونه که مشاهده می‌شود، حتی صاحب‌نظران حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی در آلمان و دیگر کشور‌های اروپایی، نظر مساعدی نسبت به اصلاحات ادعایی ادارات مهاجرت اروپا ندارند.همان‌گونه که اشاره شد، اراده کارفرمایان و دولت، مبتنی بر ادامه همین وضعیت اسفبار است!
جولان کارگران غیرقانونی در مزارع اروپا
شاید تصور شود ماجرای استثمار کارگران در مزارع گندم و برنج، مربوط به گذشته‌ دور بوده و دیگر نمودی در کشور‌های غربی ندارد! تصوری که اشتباه است!
پایگاه شبکه یورونیوز در گزارشی در این خصوص می‌نویسد «وضعیت کارگران فصلی در بخش کشاورزی در مزارع اروپا که نقش مهمی در تهیه مواد غذایی روزانه ما (اروپا) دارند، اسفبار است؛ هنگامی‌که شیوع ویروس کرونا در اروپا گسترش یافت، این کارگران نامرئی به یکباره قابل‌رؤیت شدند و حتی به‌عنوان کارگران ضروری و حیاتی موردتوجه قرار گرفتند؛ حقوق کار و شرایط زندگی آن‌ها برای ده‌ها سال نادیده گرفته شده است.»
بر اساس این گزارش تکان‌دهنده، سیاست مشترک کشاورزی اتحادیه اروپا که بزرگ‌ترین قطب یارانه‌ها در جهان است باهدف حمایت از صاحبان مزارع هرساله ۶۰ میلیارد یورو به این بخش اختصاص می‌دهد.بااین‌حال شرایط کار کارگرانی که در این مزارع کار می‌کنند در چارچوب این یارانه‌ها موردتوجه قرار نگرفته است.به عبارت بهتر، هزینه‌هایی که صاحبان مزارع در قالب حمایت‌های دولت دریافت می‌کنند، خرج زندگی و تفریحات خود آن‌ها می‌شود و کارگران، تنها به جرم اینکه به‌صورت غیرقانونی کار می‌کنند، کمترین بهره‌ای از آن‌ها نمی‌برند.
 حیوانات بیشتر از کارگران مزارع موردحمایت هستند
کار به‌جایی رسیده است که برخی نمایندگان پارلمان (که به جناح‌های مخالف دولت متعلق هستند) نسبت به وضعیت سخت کارگران مزارع اعتراض کرده‌اند.دریکی از این موارد «دانیل فروند»، نماینده حزب سبز‌های آلمان می‌گوید «در حال حاضر با وضعیت دیوانه‌واری مواجه ایم
 که حیوانات از محافظت و حمایت بیشتری از کارگران مزارع برخوردارند.»
تحقیقات رسانه‌های مختلف غربی نشان می‌دهد که کارگران مزارع از ساعات کاری بدون حقوق، فشار طاقت‌فرسا، با دسترسی اندک به آب و محافظت بهداشتی و برخی حتی از غش و استفراغ ناشی از فشار کار شکایت دارند.شرایط اسکان آن‌ها وخیم است و از سوءاستفاده‌های جسمی و جنسی و توهین‌های کلامی سخن می‌گویند.با تمامی این اوصاف، نهاد‌های رسمی حقوق بشری در جهان، چشمان خود را بر روی ظلمی که بر کارگران نامرئی در اروپا می‌رود بسته‌اند.گویا مقامات اروپایی، سران سازمان ملل را نیز در قبال استثمار کارگران غیرقانونی در کشورهایشان توجیه کرده‌اند!ص