|مسعود پيرهادي – سردبير|
عمر حافظه‌ها را بايد کوتاه کرد که وعده‌هاي انتخاباتي يادمان نماند. رسانه‌ها هم از بازپخش آن وعده‌ها خودداري کنند تا مبادا به تريج قباي کسي که آن وعده‌ها را حين مناظرات يا به عبارت واقعي‌تر، مبارزات انتخاباتي داده است بربخورد. يادآوري تعداد مشاغلي که قرار بود ايجاد شود با واقعيت امروز نه‌تنها نمي‌خواند که ما را به اين نتيجه مي‌رساند، گويي آن‌ها صرفا عددهايي براي متن سخنراني بوده‌اند نه برنامه‌اي براي اجرا!
البته طبيعي است؛ ايجاد کار از کننده کار برمي‌آيد؛ کارآفريني ثمره کارآمدي است نه ميوه ناکارآمدي. در همان ايام، محمدباقر قاليباف گفت: درختي که چهار سال ثمر ندهد، در ادامه هم ميوه نمي‌دهد اما امروز، معتقدين به آن گزاره، طيف بسيار وسيع‌تري پيداکرده است. چپ و راست، کوچک و بزرگ، طرفدار روحاني و علاقه‌مند به رئيسي ديدند اين بي‌ثمري و بي‌عملي را.
بيکاري سال‌هاست در صدر مطالبات واقعي مردم ايران جا خوش کرده است؛ بگذريم از اينکه به لطف کليد تدبير دولت، مسئله گراني حتي معضل بيکاري را هم پشت سر گذاشته؛ اما همان گراني و مشکلات معيشتي هم بي‌ارتباط با مسئله اشتغال و بيکاري نيست.
اگر کمي عميق‌تر بنگريم، سرمان کلاه گشادي رفته است. برخي سياسيون در ايام انتخابات با وعده‌هاي فريبنده و ظاهري مردمي، رأي اکثريت ملت را به دست آوردند. با پوشش خصوصي‌سازي و سپردن امور به دست مردم، بسياري از کارخانه‌ها را به ناکاربلدان آشنا سپردند و درواقع، اختصاصي سازي
کردند. پس از چند سال که کارخانه‌هاي مذکور به علت مديريت‌هاي غلط و غير دلسوز، به ورشکستگي افتادند و نيروهايشان را يا اخراج کردند و يا بي حقوق گذاشتند و مردم ناچار، به اعتراض و فرياد شدند، برخي از همان سياسيون، مدافع حقوق مردمي شدند که خود، باعث همه بدبختي‌ها و گرفتاري‌هايشان بوده‌اند.
مگر تعطيلي و ورشکستگي ده‌ها کارخانه قديمي و بيکاري تعداد زيادي کارگر و صنعتگر، بلاي کوچکي است؟ کدام آسيب اجتماعي را مي‌شناسيد که اگر ريشه‌هاي آن بررسي شود، بيکاري يکي از اصلي‌ترين علل آن نباشد؟ برخي از دولتمردان، اين روزها برايمان از رونق توليد مي‌گويند؛ بايد به اين دسته از مديران نامسئول گفت که ما از شما انتظار رونق توليد و تجارت و اقتصاد نداريم، فقط انتظار داريم وضعيت اقتصاد کشور را از چيزي که هست بدتر نکنيد.