حنیف غفاری
واشنگتن همچنان  در مقابل استراتژی «مقاومت فعال که از سوی کشورمان اعمال می‌شود ، سرگردان مانده است. » این مسئله، در جریان بررسی پرونده «تمدید تحریم تسلیحاتی» کشورمان در شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز قابل‌مشاهده بود. صورت‌مسئله این است که مقامات آمریکایی در ابتدا با طرح گزینه‌ای ناممکن تحت عنوان «تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران» ، دیگر بازیگران غیر غربی شورای امنیت را تحت‌فشار قرار داده و سپس، بازیگران اروپایی در هفته‌های گذشته  با طرح گزینه «تمدید محدود تحریم تسلیحاتی ایران»، سعی کردند نقش یک «واسطه‌گر فداکار» را در قبال کشورمان ایفا کنند! این نقش‌آفرینی، متأسفانه در برخی محافل داخلی کشور نیز مورد سوء تفسیر جاهلانه یا عامدانه قرار گرفت! در این میان، اساسا عده‌ای فراموش کردند که بازیگران اروپایی«متعهد» به اجرای تعهدات خود در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت هستند و بر همین اساس، باید در تاریخ ۱۷ اکتبر یا ۲۸ مهرماه، تحریم‌های تسلیحاتی علیه کشورمان ملغی شود!
در پایان این بازی ، مقامات آمریکایی که قبلا تأکید بر تحقق گزینه«تمدید نامحدود تحریم‌های تسلیحاتی ایران»داشتند، به‌یک‌باره پیش‌نویس ۱۳ صفحه‌ای خود را به ۴ پاراگراف تقلیل داده و درنهایت به «تمدید محدود تحریم‌های تسلیحاتی» کشورمان رضایت دادند. 
در این میان سؤالات و نکاتی وجود دارد که لازم است پاسخ داده شود. بدون شک بازی هنوز تمام نشده است.
 بازیگران اروپایی نیز فارغ از رأی اخیر خود در شورای امنیت، باید پاسخ دهند که چرا اساسا اجازه دادند تا ادعای غیرقانونی آمریکا که مغایر با مفاد قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت بوده است، اجازه طرح در جلسه این شورا  پیدا کند؟ دیگر زمان آن رسیده است تا اروپائیان به بازی پارادوکسیکال و دوگانه خود در قبال برجام و ایران پایان دهند. 
آن‌ها اکنون در موقعیتی هستند که باید میان «انجام کامل تعهدات خود» و « خروج کامل و رسمی از برجام» و پذیرش عواقب و تبعات آن دست به انتخاب بزنند. در این میان، راه سومی وجود ندارد! 

چشم‌پوشی از خطای اروپائیان یا سکوت در برابر آن، تروئیکای اروپایی را در ادامه این مسیر گستاخ‌تر می‌سازد. در این میان کافی است اروپائیان تنها به یک سؤال پاسخ دهند: اینکه چرا آمریکا به‌صورت ناگهانی در روزهای پایانی منتهی به بررسی پیش‌نویس خود علیه تحریم تسلیحاتی ایران، متن پیش‌نویس را تغییر داد؟ مگر بازیگران اروپایی مدعی نبودند که آمریکا صرفا به یک گزینه ( تحریم تسلیحاتی نامحدود ایران ) می‌اندیشد؟ آیا این تغییر رفتار ناگهانی معلول تواضع آمریکا در برابر پیشنهاد اروپا مبنی بر «تمدید محدود تحریم‌های تسلیحاتی ایران» بوده یا مرهون «بازی از پیش تعیین‌شده» ای که میان آمریکا و بازیگران اروپایی و در قالب «دیپلماسی پنهان »بر سر این موضوع جاری بوده است؟آیا این اقدام ، مصداق «خرید دوباره زمان» به بهانه بررسی پیشنهاد غیرقانونی «تمدید موقت یا دائم تحریم تسلیحاتی ایران» نبوده است؟!
بدون شک «بازخواست تروئیکای اروپایی» بابت همکاری باسیاست‌های ضد ایرانی آمریکا و تکمیل پازل های استراتژی مهار حداکثری علیه کشورمان نباید در تعارفات دیپلماتیک و در میان وعده‌های فریبنده مقامات اروپایی به فراموشی سپرده شود. «اینستکس  اروپایی»مدت‌هاست مرده است ، چنانچه «اتحادیه اروپا» نیز به‌واسطه ضعف مدیران و سیاستمداران آن در پیروی از واشنگتن، به نقطه «احتضار اقتصادی و سیاسی  » نزدیک می‌شود. اروپائیان مدت‌هاست در مذاکرات دوجانبه یا چندجانبه با کشورمان ، «سخن راست» بر زبان نمی‌رانند و فراتر از آن، هیچ‌گونه تصمیم مهمی را بدون توافق سران کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا اتخاذ نمی‌کنند. امروز زمان پاسخگویی اتحادیه اروپا به کشورمان  است.نباید فراموش کرد که حتی «اقدام اولیه  اروپا در تمدید موقت تحریم تسلیحاتی ایران»مصداق عدول از تعهدات بین‌المللی و برجامی این مجموعه است. آری! زمان مطالبه شفافیت از اروپاست.