ابوالفضل عمویی
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس
بر اساس گزارش رسانه‌های صهیونیستی، اقدام خرابکارانه و جنایتکارانه در نطنز با این هدف طراحی‌شده بود که دست جمهوری اسلامی ایران را در مذاکرات وین خالی کند و مردم کشورمان را در مقابل فشارهای آمریکا و بدعهدی اروپا بی‌دفاع نشان دهد؛ اما توان داخلی کشورمان مسیر اعمال فشار را معکوس کرد و آن را به‌طرف دشمنان ملت ایران بازگرداند. 
تجربه به ملت ما آموخته است که مسیر مقابله با زیاده‌خواهی دشمنان از بیراهه‌ مماشات با خواسته‌های آنان و تمکین به مطالباتشان نمی‌گذرد بلکه ایستادگی بر موضع منطقی و مقابله با زیاده‌طلبی آمریکا و اروپاست که آن‌ها را از مسیر بیشتر و بیشتر بازمی‌دارد. 
پس از حادثه نطنز برخی کارشناسان درباره آینده توسعه برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز کشورمان تردیدهایی را مطرح می‌کردند، به‌نحوی‌که نیویورک‌تایمز به نقل از منابعش، به طرح این گمانه‌زنی پرداخت که بازیابی توان سایت نطنز به حداقل ۹ ماه زمان نیاز دارد. اما در عمل و با گذشت ۴ روز، ایران به اولین محصول اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصد خود در سایت نطنز دست‌یافت. جا دارد کارشناسان به طرح این پرسش بپردازند که چنین توانایی رشک‌برانگیزی، محصول کدام برنامه و اراده است؟
از دید نگارنده، این گام بلند محصول تولید قدرت است. تولید قدرت در جنبه‌های سخت‌افزارانه و نرم‌افزارانه هر دو باعث شد آن خرابکاری که می‌رفت برنامه هسته‌ای کشورمان را به عقب براند، به پیشران یک اقدام تاریخی در ایران تبدیل شود.  جنبه سخت‌افزارانه تولید اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصد البته در دانش دانشمندان جوان سازمان انرژی اتمی و فناوری بومی هسته‌ای کشورمان تبلوریافته است. آنجا که وقتی اراده‌ای شکل می‌گیرد، دانشمندان جوان ایرانی از دل نطنز  زخم‌خورده، می‌توانند در کسری از هفته، ققنوس محصولات پیچیده را به پرواز درآورد. 
اما از دید من، در کنار توجه به توانمندی‌های فنی، نباید جنبه‌های نرم‌افزارانه این حرکت بی‌نظیر را نادیده گرفت.
 آن اراده انقلابی که ما را وا می‌دارد در قبال هجمه دشمن، به‌جای ترس از واکنش خارجی و حتی بین‌المللی، با خواست ملی تصمیم به واکنش محکم‌تری به خباثت دشمن نشان دهیم، جای توجه و بزرگداشت دارد. مفهوم استقلال ملی نهفته در این تصمیم شجاعانه را دست‌کم نگیریم. ما شبیه این اراده را در سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی، آن زمان که در آستانه پیروزی انقلاب ۵۷، رسانه‌های بیگانه، مردم را از کودتای ارتش و کشتار می‌هراساندند، یا در سال‌های دفاع مقدس رزمندگان ما را از بمباران شیمیایی و میکروبی انذار می‌دادند، تجربه کرده بودیم و اکنون توانسته‌ایم به نحوی دیگر این اراده ملی را در واکنش به یک خرابکاری نشان دهیم. 
همبستگی دولت، مجلس ، نخبگان و اهل‌فن در اجرای به‌موقع و سریع غنی‌سازی ۶۰ درصد، تکرار بهره‌گیری از همان روحیه پایمردی در برابر فشارهاست که ما دوباره آن را برابر دشمنان این ملت از صهیونیست‌ها گرفته تا ساکنان کاخ سفید به نمایش درآورده‌ایم. 
ما در مجلس شورای اسلامی، با همین منطق قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها را طراحی کردیم. این‌که راهکار مواجهه با فشارهای پیوسته آمریکایی‌ها، همراهی اروپایی‌ها و خرابکاری صهیونیست‌ها مماشات و نادیده گرفتن نیست بلکه واکنش منطقی و بجا به رویکردهای غلط است و چه واکنشی دقیق‌تر از پاره کردن زنجیره‌ها و توسعه ابعاد صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران به‌نحوی‌که نمایش اقتدار کشور باشد؟ 
اکنون‌که ماده ۱ این قانون، به زیرساخت حقوقی تولید اورانیوم غنی‌شده ۶۰ درصدی تبدیل‌شده، جای مباهات دوباره دارد که این قانون، که موجب افتخار نمایندگان در مجلس یازدهم است، دگربار محملی برای تجلی اراده ملت ایران شده است.