محمد مهرعلی
دولت جدید آلمان در حالی کار خود را آغاز کرد که ائتلاف تحت هدایت اولاف شولتس، صدراعظم این کشور با چالش‌های متعددی ازجمله همه‌گیری کرونا و تبعات اقتصادی آن روبه‌رو است؛اما در حوزه سیاست خارجی، بازتعریف روابط برلین و اتحادیه اروپا یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های دولت ائتلافی جدید آلمان محسوب می‌شود. اولاف شولتس تجربه چند دوره وزارت و شهرداری هامبورگ را در کارنامه خود دارد. او در آخرین دولت آنگلا مرکل وزیر دارایی بود.
ائتلاف احزاب سوسیال‌دموکرات، سبز و دموکرات آزاد احتمالا برای اجرای شماری از وعده‌های انتخاباتی این احزاب ازجمله افزایش حداقل دستمزد، افزایش سن رأی و قانونی کردن ماری‌جوآنا با دشواری چندانی روبه‌رو نخواهد شد؛ اما حفظ انسجام این ائتلاف سه‌گانه همزمان با مقابله با همه‌گیری کرونا، کمک به احیای اقتصادی آلمان و اتخاذ رویکردی سرسختگیرانه‌تر در قبال مسکو و پکن ازجمله چالش‌های پیش‌روی اولاف شولتس و همکارانش است.
اولاف شولتس در نظر دارد برخلاف آنگلا مرکل به پرونده اصلاحات در سطح اتحادیه اروپا تقویت نهادهای اروپایی و نیل به‌سوی اتحاد فدرال اروپایی به‌صورت غیرمتمرکز توجه نشان دهد.رویکرد برلین در این زمینه می‌تواند در حمایت از موضع فرانسه برای ایجاد 
«نیروی دفاعی اروپا» انعکاس پیدا کند. امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه از اول ژانویه سال ۲۰۲۲ ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را با وجود کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری در این کشور برعهده خواهد گرفت.صدراعظم جدید آلمان ایجاد «اروپای مستقل» را هم «کلیدی» خوانده و هم تلاش برای آن را یک «وظیفه» ارزیابی کرده است. 
در توافقنامه ائتلاف حزب سوسیال‌دموکرات‌ با احزاب سبز و دموکرات آزاد آمده است که تصمیم‌های عرصه دیپلماسی طی چهار سال آینده می‌تواند با موافقت اکثریت احزاب شرکت‌کننده در ائتلاف گرفته شود و نیازی به موافقت همه احزاب نیست.درهرحال، باید مشاهده کرد که آیا دیگر بازیگران اروپایی حاضر به پذیرش رهبری دولت آلمان بر اتحادیه اروپا و منطقه یورو خواهند بود یا خیر! 
اگرچه مرکل دیگر به رأس هرم قدرت در برلین بازنمی‌گردد، اما به نظر می‌رسد طرفداران وی و خصوصا کسانی که طرفدار  سیاست‌های صدراعظم آلمان در خصوص ادغام امنیتی آلمان-آمریکا، استناد به سیاست‌های موسوم به ریاضت اقتصادی در مواجهه با بحران یورو و اتخاذ سیاست‌های سختگیرانه  و بدون اغماض در رهبری اروپای واحد هستند، کماکان به طرفداری از این روش‌ها تحت عنوان و چارچوب «مرکلیسم»ادامه خواهند داد. 
در مقابل، شولتس و همراهانش به‌جای سیاست «ریاضت اقتصادی» طرفدار تقویت مؤلفه‌های«رشد اقتصادی اروپا»در مقابل بحران‌های جمعی هستند. مسئله‌ای که از دید برخی تحلیلگران ایده‌آل‌گرایان و در عمل ناممکن است. فراتر از آن، گارد باز سوسیال‌دموکرات‌ها و حزب سبز در مقابل پناهجویان، با انتقاد احزاب متحد مسیحی( حزب دموکرات مسیحی و سوسیال مسیحی بایرن) مواجه شده است. درهرحال، هنوز زود است تا در خصوص موفقیت یا عدم موفقیت شولتس و همراهانش در دولت آلمان اظهارنظر کرد. بسیاری از بازیگران اروپایی معتقدند که با خروج مرکل از قدرت، دیگر دوران یکه‌تازی برلین در برابر دیگر بازیگران اروپایی به پایان رسیده و برلین نیز باید جهت حفظ موجودیت اروپای واحد به برخی خواسته‌های مهم دیگر اعضای این مجموعه تن دهد.بدون شک در آینده‌ای نزدیک، شاهد بروز چالش‌های تازه‌ای میان دولت جدید آلمان و دیگر اعضای اتحادیه اروپا خواهیم بود.