آیا سعودی‌ها واقعا متنبه شده‌اند؟
حنیف غفاری
طی هفته‌های اخیر، منابع خبری و تحلیلی از آغاز مذاکرات جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی( بر سر مناسبات طرفین و مسائل جاری در منطقه) خبر می‌دهند. فارغ از اهمیتی که «دیپلماسی منطقه‌ای» در قاموس سیاست خارجی کشورمان دارد، در خصوص تمایل خاص سعودی‌ها در خصوص حضور پای میز مذاکره و همکاری با جمهوری اسلامی ایران، نکات و ملاحظاتی وجود دارد که نمی‌توان آن‌ها را نادیده انگاشت. به عبارت بهتر، در این میان سؤالات مهمی وجود دارد که لازم است ضمن پاسخ به آن‌ها، موقعیت فعلی سعودی‌ها را در مذاکره با کشورمان تشریح کرد.
نخستین مسئله‌ای که وجود دارد، به موقعیت سخت و دشوار سعودی‌ها در یک‌سوی معادله و موقعیت برتر جمهوری اسلامی ایران در سوی دیگر آن بازمی‌گردد. «بن سلمان» ولیعهد عربستان سعودی روزهای بسیار دشواری را سپری می‌کند.
از مدتی قبل( قبل از مذاکرات تهران-ریاض) ، رسانه‌های منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای از تمایل بن سلمان ولیعهد سعودی‌ها برای عادی‌سازی روابط خود با جمهوری اسلامی ایران خبر می‌دادند.
بدون شک فاکتورها و مؤلفه‌های متعددی در تحقق این موضوع مؤثر بوده که ازجمله آن‌ها می‌توان به شکست سنگین ائتلاف متجاوز سعودی- اماراتی در یمن، ناکامی سعودی‌ها در بازتعریف داعش، افزایش قدرت مانور جبهه مقاومت در منطقه پس از پیروزی‌های مکرر، سقوط نتانیاهو حامی اصلی بن سلمان از قدرت و ….اشاره کرد.
آنچه مسلم است اینکه سعودی‌ها از منظر «منطق» و « بر اساس ندامت از گذشته و حال تباه خویش» پا به عرصه مذاکرات با کشورمان نگذاشته‌اند.«پیروزی مقاومت» و « اقتدار جمهوری اسلامی» در مواجهه با توطئه‌های مشترک آمریکایی-صهیونیستی-سعودی سبب شد تا بن سلمان راه دیگری جز حضور پای میز مذاکره پیدا نکند. سعودی‌ها محاسبات و سرمایه‌گذاری کلان تروریستی خود در منطقه را جهت تغییر نقشه جهان اسلام را بربادرفته و ازدست‌رفته می‌بینند.
در کشور یمن، تجاوز آل سعود و متحدانش علیه ملت مظلوم و بی‌دفاعی که تنها سلاحشان «ایمان» و «اعتقاد به عدم‌مداخله اجانب» است حدودا ۶ساله شده است. عربستان سعودی تصور می‌کرد در عرض ۱۰ روز خواهد توانست صنعا و عدن را به کنترل کامل خود درآورده و نظام مردمی شکل‌گرفته در یمن را سرنگون کند. اما نتیجه ۶ سال تجاوز سعودی‌ها، چیزی جز شکست سنگین ریاض و هلاکت تعداد زیادی از نیروهای متجاوز و از همه مهم‌تر، بقای انقلاب یمن نبوده است.
بدیهی است که نباید از تمایل سعودی‌ها و اصرار آن‌ها در خصوص مذاکره با ایران، به‌مثابه یک « تغییر استراتژی از سوی ریاض» یادکرد. سعودی‌ها کماکان مهره بازی منطقه‌ای واشنگتن و رژیم اشغالگر قدس محسوب می‌شوند. در این میان، اساسا اهمیتی ندارد که چه کسی ( بن سلمان یا هر فرد دیگر) در مسند قدرت در ریاض قرارگرفته باشد! ازاین‌رو در تشریح رفتار سعودی‌ها باید «تعلق‌خاطر استراتژیک» آن‌ها به واشنگتن و تل‌آویو را به‌صورت کامل مدنظر قرارداد. بااین‌حال باید سعودی‌ها را نسبت به تغییر رویکرد و استراتژی مخرب منطقه‌ای آن‌ها ترغیب کرد. به این نوع مذاکره، «مذاکره از منظر قدرت»می‌گویند و درصورتی‌که سعودی‌ها واقعا بر اساس منطق و عقلانیت در مذاکرات رفتار کنند، خروجی این مذاکرات ثمره خوبی برای ملت‌های منطقه و کشورهای مسلمان خواهد داشت. بااین‌حال ریاض باید بداند که اصرار آن بر روی همان سیاست‌های گذشته و از همه بدتر، بازی سعودی‌ها در زمین کاخ سفید و رژیم صهیونیستی، نتیجه‌ای جز عقب‌گرد بیشتر آن‌ها در منطقه نخواهد داشت.
حنیف غفاری , عربستان سعودی
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.