حنيف غفاري
دونالد ترامپ در شرايط بسيار سختي به سر مي برد! نظرسنجي هاي صورت گرفته در آمريکا نشان مي دهد که وي در ايالاتي کليدي مانند پنسيلوانيا، ميشيگان، ويسکانسين و فلوريدا از رقيب احتمالي خود يعني “جو بايدن: عقب افتاده است. از سوي ديگر، نظرسنجي اخير دانشگاه “کوئيني‌پياک “نشان مي دهد که تنها ۳۷ درصد از شهروندان آمريکايي مشي حاکم بر سياست خارجي اين کشور را مورد تاييد قرار مي دهند. در چنين شرايطي امکان دارد “سياست خارجي” به پاشنه آشيل دولت ترامپ در انتخابات رياست جمهوري سال ۲۰۲۰ تبديل شود، خصوصا آنکه جو بايدن به عنوان يک فرد شناخته شده در حوزه سياست خارجي آمريکا قصد دارد در صورت راهيابي به دور نهايي، رئيس جمهور آمريکا را از همين منظر به چالش بکشد. رئيس جمهور آمريکا به خوبي مي داند که براي “تغيير شرايط موجود” يا بايد دست به “اقناع افکار عمومي آمريکا” در حوزه سياست خارجي خود بزند يا مشي حاکم بر ديپلماسي و سياست خارجي دولت خود را تغيير دهد.
گزينه نخست تقريبا منتفي به نظر مي رسد! نزديک به سه سال شانتاژ تبليغاتي ترامپ عليه کشورهايي مانند ايران، ونزوئلا ، چين و ….نتيجه اي جز سرزنش افکار عمومي و مخالفت با ماجراجويي هاي کاخ سفيد از سوي شهروندان آمريکايي نداشته است. ترامپ در جريان رقابت‌هاي انتخاباتي رياست جمهوري سال ۲۰۱۶ وعده داده بود تا هزينه هاي آمريکا در آن سوي مرزها ( از جمله در منطقه غرب آسيا) را کاهش دهد اما نه تنها به اين وعده خود عمل نکرده است، بلکه هزينه هاي واشنگتن را نيز به صورت تصاعدي در نقاط مختلف افزايش داده است.برکناري “رکس تيلرسون” و ” مک مستر” از قدرت و جايگزيني “جان بولتون ” و ” مايک پمپئو” نيز نه تنها کمکي به اقناع افکار عمومي آمريکا در قبال سياست خارجي حاکم بر کاخ سفيد نکرد، بلکه منجر به افزايش نارضايتي ها نسبت به يک‌جانبه گرايي حاکم بر ايالات متحده شد.
با اين حال ترامپ براي انتخاب گزينه دوم، يعني “تغيير در سياست خارجي آمريکا” نيز محدوديت‌ها و موانعي دارد! اگر رئيس جمهور آمريکا جان بولتون يا مايک پمپئو را از قدرت برکنار کند ، با مخالفت طيفي از نومحافظه کاران و اعضاي تي پارتي مواجه خواهد شد.
در اين خصوص، مذاکرات مخفيانه و مفصلي بين اعضاي ارشد حزب جمهوريخواه با ترامپ در جريان است.اگر رئيس جمهور آمريکا اطمينان يابد که مي تواند در ازاي جلب آراي افراد مستقل و بخش ناراضي جمهويخواهان سنتي، مي تواند آراي بخشي از اعضاي تي پارتي و نومحافظه کاران را ناديده بگيرد، لحظه اي در اخراج بولتون و پمپئو درنگ نخواهد کرد. اما از سوي ديگر، ترامپ به خوبي مي داند که چنين اقدامي منجر به بهره گيري دموکراتها از هرج و مرج به وجود آمده ميان جمهوريخواهان سنتي و طيف‌هاي تندروي اين حزب خواهد شد.
به نظر مي رسد بازي خطرناکي که ترامپ در ابتداي سال ۲۰۱۷ و همزمان با حضور رسمي در کاخ سفيد آغاز کرد، به يک “قمار دوسر باخت” براي وي تبديل شده است. هم اکنون ، هر تصميمي که ترامپ بگيرد براي وي و همراهانش گران تمام خواهد شد. اين بدترين نقطه اي است که يک سياستمدار مي‌تواند در آن قرار گيرد.ترامپ در بهترين حالت ممکن، مي تواند “نحوه مرگ سياسي” خود را انتخاب کند، بدون آنکه بتواند ماهيت موضوع را تغيير دهد.