گروه سیاسی
درحالی‌که هنوز چند روز بیشتر از اظهارات کنایه‌آمیز و جنجالی رئیس‌جمهور درباره صلح امام حسن(ع) و خطا بودن جنگیدن در زمان صلح نگذشته است، جریان اصلی حامی دولت یعنی اصلاح‌طلبان بر آن شده‌اند تا با گرفتن دنباله ماجرا و عادی‌سازی مذاکره با آمریکا، به‌نوعی مسیر تحقق خواسته خودشان را هموار کنند.
اصلاح‌طلبان در این مسیر حتی می‌کوشند با پاسخ به این موضوع، که روابط میان ایران و آمریکا در فردای انتخابات این کشور و روی کار آمدن هر یک از کاندیدا‌ها، چه مسیری را طی خواهد کرد به‌نوعی نیاز به مذاکره را به افکار عمومی القا کنند.
 القای نیاز به مذاکره با پروژه تمرکز بر مشکلات
در همین راستا، برخی از آنان تلاش دارند با ربط دادن وضعیت نابسامان اقتصاد و شرایط کنونی کشور به عدم مذاکره با آمریکا و کمرنگ کردن سهم دولت در بروز چنین اوضاعی، این‌گونه جا بیندازند که دولت برای بهبود شرایط تلاش کرد و حتی در این مسیر حاضر به صلح یا همان مذاکره هم بود، اما حاکمیت چنین اجازه‌ای را نداد. 
ندای اصلاح‌طلبان برای مذاکره، داستانی تکراری است که چند سال پیش هم مطرح شد؛ زمانی که قرار بود هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد و هم چرخ اقتصاد. اما ازقضا چنین نشد و چرخ اقتصاد پنچر شد. مسیر اعتماد به آمریکا و مذاکره با آن مسیری بود که دولت فعلی و اصلاح‌طلبان آن را طی کردند، اما به سرانجامی نرسیدند. برجام فقط داستان خلف وعده طرف مقابل نبود، بلکه اقتصاد و فضای کشور را شرطی کرد و شد آنچه نباید می‌شد. میوه فضای شرطی کشور همان بالا رفتن بی‌حساب‌وکتاب نرخ ارز و محصولات بوده است. بالطبع، ادامه چنین مسیری وابستگی و آسیب‌پذیری اقتصادی را مضاعف خواهد کرد.
رهبری معظم انقلاب بار‌ها راهبرد نگاه به غرب و مشروط کردن تمامی امور کشور به جلب رضایت قدرت‌های خارجی همچون آمریکا را رد کرده‌اند، قدرت‌هایی که عرصه روابط بین‌الملل را بر پایه نفع طلبی تعریف می‌کنند و به تعهدات و موازین حقوق بین‌المللی تا آنجا پایبندند که تأمین‌کننده اهداف آنان باشد.
بااین‌حال ایشان چند روز پیش هم در بخشی از فرمایشات خود در ارتباط تصویری با مراسم مشترک دانش‌آموختگی دانشجویان دانشگاه‌های افسری نیرو‌های مسلح، به‌نوعی پاسخ ادعای اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها مبنی بر حل مشکلات از طریق مذاکره را دادند و فرمودند: «این را گفته‌ام و بازهم تکرار می‌کنم، فعالان بخش‌های گوناگونی که مسئول درزمینه‌  اقتصاد و غیر اقتصاد هستند، همه بدانند که علاج همه‌ مشکلات در داخل کشور است؛ بسیاری از مشکلات ما مربوط به خارج از کشور است، اما علاجش در داخل است. هیچ‌کس علاج مشکلات را در خارج از کشور جست‌وجو نکند. ما از خارج از کشور هیچ‌گونه خیر و بهره‌ای نخواهیم دید. علاج در محاسبه‌ درست داخلی و نگاه صحیح به مسائل کشور و مسائل منطقه است  و با به‌کارگیری نیروی خرد، با عزم و اراده  راسخ باید و می‌توان از مشکلات ان‌شاءالله فارغ شد.»
درواقع فرمایشات مقام معظم رهبری به‌خوبی نشان می‌دهد نگاه به بیرون و معطل نگه‌داشتن امور و دل‌خوش بودن به توافق با آمریکا، دستاوردی جز طی کردن سریع مسیر وابستگی کشور و افتادن در چرخه غلط مذاکره برای مذاکره و قرار گرفتن در یک معامله نابرابر با آمریکایی‌ها برای دادن امتیازات بیشتر و عدم کسب نتیجه دلخواه نخواهد داشت.
برجام، آیینه تمام نمای مذاکره با آمریکا
گرچه باوجود این‌که سیاست کلی نظام و مقام معظم رهبری نیز در شرایط فعلی بر ایستادگی و عدم مذاکره استوار است، اما اصلاح‌طلبان سعی می‌کنند بر موضع یک‌جانبه خود اصرار بورزند و حتی برخی از آنان در این مسیر به حدی پیش رفته‌اند که می‌گویند چه ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا شود چه بایدن، ایران راهی جز مذاکره با آمریکا ندارد.
درواقع این‌ عده درصددند با تمرکز بر روی مشکلات کشور بگویند راهی جز مذاکره برای ایران باقی نمانده است. چنانکه علی بیگدلی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب نیز در مصاحبه‌ای دراین‌باره گفته است: «ایران بار‌ها تأکید کرده است که با ترامپ مذاکره نخواهد کرد، اما باید توجه داشت که مشکلات اقتصادی به‌گونه‌ای است که باید فکری کرد و مردم در تنگنا قرارگرفته‌اند. این بسیار هشداردهنده است و مقامات باید فکری بکنند تا اگر ترامپ بار دیگر رئیس‌جمهور شد به سمت مذاکره حرکت کنیم. امکان مذاکره با بایدن وجود دارد، زیرا ایران گفته است که از طریق برجام مذاکره خواهد کرد.»
گرچه برجام، آیینه تمام نمای اصلاح‌طلبان در اعتماد به آمریکا و مذاکره با آنان است، اما برخی سران این جریان این موضوع را مطرح می‌کنند که اگر بایدن رئیس‌جمهور بعدی آمریکا باشد، ایران می‌تواند با دادن امتیازات موشکی و توقف فعالیت‌های منطقه‌ای کمی شرایط معیشتی را بهبود ببخشد. موضوعی که چندی قبل سعید حجاریان از نظریه‌پردازان اصلاح‌طلب نیز در همین باره اظهار کرد: «هر پروژه اصلاح‌جویانه‌ای باید توأمان از سیاست داخلی و خارجی سخن بگوید… از تقاطع دو متغیر «خارج» و «مذاکره» … مقرر است میان دولت‌های خارجی و نظام مذاکراتی صورت بگیرد که اولا در رفتار نظام تغییراتی ایجاد شود و ثانیا بر سر مسائلی ازجمله فعالیت‌های منطقه‌ای، موشکی و اتمی توافقاتی حاصل شود.باید پذیرفت بر نفس مذاکره ایرادی مترتب نیست چه با جمهوری‌خواهان چه با دموکرات‌ها، چه بی‌واسطه و چه باواسطه.»
فضاسازی اصلاح‌طلبان در حالی است که نگاه به کارنامه عملکردی و کنش سیاسی آنان در عرصه معادلات کشور و سرانجام برجام به‌عنوان بزرگ‌ترین رهاوردشان از مذاکره، به‌خوبی ثابت می‌کند مذاکره مسیری جز  بن‌بست ندارد.
جریان حزبی موسوم به اصلاح‌طلب در حالی از دستاوردهای موشکی و قدرت منطقه‌ای ایران برای مذاکره با رژیم تروریست‌پروری همچون آمریکا مایه می‌گذارند که هرگز  حتی در ساخت یک پیچ هم دخیل نبوده‌اند و بعید است متوجه شوند این دستاوردها حاصل خون سرخ هزاران شهید است و هرگز مابه ازای مذاکره نیست.
 آن‌ها اگر اهل شعار نیستند و زبان دنیا را می‌فهمند بهتر است با همان زبان کاری کنند؛ هرچند نتوانستند و بعید هم هست بتوانند، چراکه در دنیایی که قانون جنگل حاکم است، بازو می‌تواند منافع ملی را از گزند حفظ کند نه زبان؛ ولو اگر این زبان‌دراز باشد.