ژان ایو لودریان  وزیر امور خارجه دولت فرانسه در گفت وگو با شبکه الجزیره قطر ، به نکات قابل تاملی در خصوص مذاکرات وین و پیشینه آن اشاره کرده است : «بسیار تاسف انگیز خواهد بود که چند موضوع ساده مانع از رسیدن به توافق هسته‌ای جدید با ایران شود. اروپایی‌ها با وجود خروج آمریکا از برجام، توافق هسته‌ای را حفظ کردند. چه بسا توافق هسته‌ای جدید تمامی موضوعات منطقه‌ای با ایران را حل نکند اما به ثبات اوضاع کمک خواهد کرد.»
در خصوص اظهارات لودریان، دو نکته اساسی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت! نخست اینکه اتحادیه اروپا  پس از خروج یکجانبه دولت ترامپ از برجام، نه تنها کمترین اقدامی در راستای تامین منافع حداقلی جمهوری اسلامی ایران در این توافق صورت نداد، بلکه با خلق ساختارهای نامرئی و غیر عملیاتی مانند اینستکس، تلاش کرد کشورمان را به صورت یکجانبه در این توافق حفظ کند، به گونه ای که استراتژی فشار حداکثری غرب در کنار پایبندی مطلق ایران به تعهدات برجامی خود به پیش برود! 
نکته دیگر، به مطالبات جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات اخیر وین باز می گردد!
 لودریان مدعی ساده ( بی اهمیت) بودن موارد اختلافی باقیمانده است.به راستی اگر چنین مواردی ساده هستند، چرا  مقامات غربی طی هفته های گذشته و اخیر، با اصرار بر مواضع غیر اصولی خود بر سر ارائه تضمین های اقتصادی در قبال توافق نهایی، خروج سپاه از لیست گروه های تروریستی ادعایی آمریکا و لغو برخی تحریم هایی  که اتفاقا وجود آنها درمسیر اجرایی شدن توافق هسته ای
 مانع ایجاد می کند، ایستادگی کرده اند؟! بدیهی است که حل و فصل این موارد، در گروی تصمیم نهایی آمریکاست و در غیر این صورت، دلیلی برای انعقاد توافق وجود ندارد. 
در چنین شرایطی باید مراقب آدرس های نادرستی که از سوی امثال لودریان در قبال مذاکرات وین مخابره می شود بود! طی هفته های اخیر، نمایندگان سه کشور آلمان، فرانسه و انگلیس به بازی نامتوازن خود در مذاکرات وین ادامه داده اند.  این بازی نامتوازن، ناظر بر رویکرد ذاتی پاریس، برلین و لندن مبنی بر تامین منافع رژیم اشغالگر قدس در تقابل با کشور مان می باشد. به عبارت بهتر، در این معادله اروپائیان نه به نمایندگی از اتحادیه اروپا، بلکه به نمایندگی از رژیم صهیونیستی پای میز مذاکرات حاضر شده اند.بدیهی است که همین مسئله ، منجر به تحقق رویکردی غیرسازنده در میان بازیگران اروپایی شده است. در حالی که فضای جدی و توام با ابتکار عمل از سوی هیئت ایرانی در وین برای کاهش اختلافات دنبال می‌شود، مقامات و نمایندگان سه کشور اروپایی همچنان به دنبال شانتاژ سیاسی، تبلیغاتی و تلاش برای غلبه عوامل محیطی بر متن و بستر مذاکرات هستند. 
بسیاری تصور می‌کردند،  بعد از خروج ترامپ از برجام شکاف عمیقی بین آمریکا و اروپا رخ دهد، در حالی که رصد رفتار اروپا پس از آن نشان داد که در حوزه دیپلماسی پنهان در مواجهه با ایران یک نوع تفاهم يا به تعبير درست تر تبانی میان واشنگتن و تروئیکای اروپایی  وجود دارد. این اقدام  در قالب استراتژی مهار همه جانبه ایران تعریف و تاکتیک‌هایی که اتحادیه اروپا با همکاری و تایید آمریکا در این بازی تعیین کرده کاملا مشخص است.
 تاکتیک های خرید زمان، پیچیده سازی صحنه بازی و وادار سازی یکجانبه ایران نسبت به تعهدات خود در برجام؛ تحت استراتژی کلانی که مهار همه جانبه ایران نام دارد،  تعریف می‌شوند.