محمدحسین یزدی، رئیس مرکز تحقیقات واکسن دانشگاه علوم پزشکی تهران در همین رابطه با «رسالت» گفت و گو و راهکارهایی را به منظور پوشش حداکثری واکسیناسیون دز دوم ارائه کرده است. او در آغاز کلام تأکید می کند: « یکی از مسائل بسیار کلیدی و تأثیرگذار در تزریق دز سوم واکسن، زمانبندی است. از آنجایی که واکسیناسیون در کشور ما نسبت به سایر کشورهای دنیا با کمی تأخیر شروع شده، هنوز هم افرادی هستند که در حال دریافت دز دوم اند. بنابراین کسانی که دز دوم را تزریق می کنند، حداقل بین ۳ تا ۶ ماه، بعد از دریافت این دز ایمنی دارند. بنابراین اگر بخواهیم کاهش آمار مرگ و میر را به درستی تفسیر کنیم، باید بگوییم که قسمتی از این موضوع به دلیل تزریق دز دوم واکسن است و باید تمرکزمان را همچنان روی این مسئله بگذاریم تا افرادی که دز اول را دریافت کرده اند، دز دوم را هم حتما دریافت کنند و با یک فاصله زمانی سه ماهه آنها را برای تزریق دز سوم تشویق کنیم. اما چگونگی الزام به دریافت دز سوم و فرهنگسازی در این زمینه، مستلزم آن است که رسانه ها و افراد صاحب نظر و دارای تریبون، این بحث را از منظر علمی تبیین کنند که اهمیت دز سوم در تثبیت و نهادینه شدن پاسخ ایمنی علیه این ویروس به چه میزان است، در غیر این صورت، با آمار و ارقام نمی توان مقایسه کرد و نشان داد تزریق دز سوم واکسن، چقدر تأثیرگذار بوده، چون فعلا حدود ۱۴ میلیون نفر دز سوم را دریافت کرده اند و قاعدتا این درصد از جمعیت در برابر واریانت اُميكرون ایمن تر هستند ولی این نباید باعث شود از دز دوم غافل شویم و فقط افرادی که دز دوم را تزریق کرده اند نسبت به دریافت دز سوم تشویق کنیم. لازم است برنامه ریزی های ما متوازن باشد و هنوز باید سعی کنیم افرادی که دز اول را تزریق کرده اند، دز دوم را هم دریافت کنند و بعد از گذر زمانی سه ماهه، وارد برنامه واکسیناسیون دز سوم شوند.»
 زمانبندی درست در برنامه واکسیناسیون
رئیس مرکز تحقیقات واکسن دانشگاه علوم پزشکی تهران معتقد است: «در برنامه واکسیناسیون باید زمانبندی درستی را لحاظ کنیم اما اگر بنا باشد فقط با آمار و ارقام مردم را قانع کنیم، خود این مسئله منجر به ساده انگاری می شود، به این معنا که افراد تصور می کنند ۱۴ میلیون دز سوم را تزریق کرده اند و به همین علت آمار مرگ و میر پایین آمده و این میزان کفایت می کند، بنابراین نیازی نیست که برای دریافت دز سوم به مراکز واکسیناسیون مراجعه کنند! این را باید بر مبنای داده‌های علمی و اتفاقاتی که در دنیا رخ داده، برای مردم تفسیر کرد. به این مفهوم که در برخی از کشورهای دنیا واکسیناسیون زودتر به پایان رسیده و اکنون پس از شیوع اُميكرون می بینیم که چه اتفاقاتی در حال وقوع است. در این کشورها با فاصله زمانی که از دز دوم رخ داده و تردیدها برای دریافت دز سوم، مشکلات بسیاری ایجاد شده و ما باید از این تجارب استفاده کنیم. واجب است که برنامه ریزی زمانی برای تشویق مردم نسبت به واکسیناسیون در دستور کار باشد و حتما به دنبال پوشش حداکثری واکسیناسیون دز دوم بود و بعد برای پوشش واکسیناسیون دز سوم اقدام و افراد را نسبت به آن تشویق کرد، البته پس از ورود و شیوع اُميكرون در کشور، عده ای دوباره به مراکز واکسیناسیون مراجعه کردند و میزان این مراجعات آنقدر زیاد بود که یکسری مراکزی که به دلیل عدم مراجعه از گردونه فعالیت خارج شده بودند، دوباره فعالیت خود را از سر گرفتند. این نشان می دهد که به هر شکل عده ای از مردم به لازم بودن واکسیناسیون اعتقاد دارند اما عده ای ممکن است این تصور را داشته باشند که اگر واکسیناسیون لازم است، همان دو  دزی که تزریق کرده اند، کفایت می کند و دیگر نیازی نیست برای دریافت دز سوم ورود کنند. از این رو، رسانه ها باید اطلاع رسانی کنند که ما با یک ویروس فعال طرف هستیم نه یک ویروس منفعل، لذا رفتار ما تابع تغییرات ویروس است ونمی توانیم رفتار ثابت و یکسانی را در پیش بگیریم و بگوییم در همه جای دنیا به این ترتیب عمل شده، پس ما هم باید به این شکل عمل کنیم. ممکن است تغییراتی در ویروس اتفاق بیفتد و لازم باشد متناسب با آن،  تغییرات رفتاری اعمال و شیوه مواجهه خود را عوض کنیم. کما اینکه در دنیا نیز این تجربه اتفاق افتاده و واکسن را تزریق کردند و گفتند ماسک ها را بردارید اما بلافاصله متوجه شدند که اشتباه می کنند؛ در صورتی که این پیش بینی از قبل هم بود و بسیاری از دانشمندان حوزه پزشکی در دنیا معتقد به این بودند که علاوه بر واکسن باید سایر پروتکل ها نیز تا زمان ریشه کنی مورد توجه باشد اما کسانی که برنامه واکسیناسیون را در کشورهای مختلف مدیریت
 می کردند، به این نتیجه رسیدند که آمار در حال کاهش است و دیگر نیازی به ماسک نیست. به همین دلیل باتوجه به فاصله ای که با سایر کشورهای دنیا در امر واکسیناسیون داریم، باید از تجارب آنها بهره بگیریم. این کشورها زودتر از ما واکسیناسیون خود را تکمیل کرده اند و اقداماتی انجام داده اند که امروز منجر به بروز مشکل شده و ما باید از این مسائل درس گرفته و خطاهای آنها را مرتکب نشویم. باید برنامه هایمان متفاوت تر از این کشورها باشد و این فرصتی مغتنم و ارزشمند است.»
 آثار تزریق دز دوم در کاهش مرگ و میرها
یزدی در پاسخ به اینکه باتوجه به موجود بودن واکسن، چرا نتوانسته ایم تزریق دو دز واکسن را تکمیل کنیم، می گوید: «تا پیش از این، بحث ما مربوط به لجستیک و تأمین بود و این چالش در حال حاضر حل شده است اما آنچه اکنون اهمیت دارد، تشویق مردم به سمت واکسیناسیون است. ما باید کمپین ها و برنامه هایی را در این زمینه تدارک ببینیم، نه اینکه صرفا مراکز واکسیناسیون را گسترش دهیم. یکی از مسائلی که در حال حاضر مشخص بوده، این است که طبق آمارها می دانیم کدام نفر در جامعه براساس  کد ملی واکسن دریافت کرده و کدام نفر دریافت نکرده و یا دز دوم را تزریق نکرده است. لذا هدف گذاری ما باید برای آنها باشد و به سراغشان برویم، کما اینکه در ابتدای شیوع این همه گیری، مسئولیت پزشکان و پرستاران پیگیری وضعیت بیماران بود و حتی پس از مرخص شدن بیمار از بیمارستان، از طریق تلفن نیز پی جوی حال آنان بودند، اما در حال حاضر مسئله درمانی به شدت گذشته اهمیت ندارد و باید تمرکز را بر روی مسئله واکسیناسیون گذاشت و با افراد واکسن نزده تماس گرفت و یا به آنها مراجعه کرد. کمپین های مراجعه به منازل یکی از راهکارهایی است که می تواند کمک کننده باشد تا پوشش واکسیناسیون ما تکمیل شود، چرا که هنوز آثار تزریق دز دوم را می بینیم. یعنی آن ۱۴ میلیون نفری که دز سوم را دریافت کرده اند، باعث کاهش مرگ و میر نشده اند بلکه همچنان به خاطر اثر واکسن دز دوم در آن ۵۳ میلیون نفر، ایمنی وجود دارد و موجب شده آمار مرگ و میرهای روزانه فعلا کاهش یابد.» ضرورت واکسیناسیون کودکان نیز قابل کتمان نیست و پس از شیوع اُمیکرون، در آفریقا جنوبی ۱۰ درصد از بستری‌ها را کودکان تشکیل می‌دهند و این مسئله الزام واکسیناسیون این گروه سنی را مشخص می‌کند. به این مفهوم که سوای اهمیت تزریق دز دوم، واکسینه کردن کودکان نیز باید در محور برنامه ریزی هايمان  قرار گیرد. 
 ورود کودکان ۵ تا ۱۱ ساله به چرخه واکسیناسیون
رئیس مرکز تحقیقات واکسن دانشگاه علوم پزشکی تهران در این زمینه تشریح می کند: «ما گروه سنی ۵ تا ۱۱ سال را داریم که طبق تصمیم کمیته علمی واکسن، آنها باید به چرخه برنامه واکسیناسیون وارد شوند و واکسن های مناسب برای این گروه سنی چه وارداتی و چه تولید داخل در دسترس است. یکی از گزینه ها، پاستوکووک است که از لحاظ تولید و تأمین آن مشکلی نداریم و برای مصرف در کودکان نیز سابقه دارد و«هپاتیت ب» این واکسن هم قبلا برای کودکان تزریق شده است. در هرحال باید واکسیناسیون این گروه سنی نیز در دستور کار باشد چرا که به دنبال بازگشایی مدارس هستیم و اگر قبل از واکسیناسیون این اتفاق بیفتد، می تواند یک خطای استراتژیک باشد و این یک نقطه هشدار است و تمامی کارشناسان علمی در حوزه پزشکی پیش آگهی داده اندو مسئولان در تصمیم گیری باید به این هشدارها توجه کنند، چرا که پیش از تکمیل واکسیناسیون کودکان، بازگشایی مدارس می تواند ما را به خیزی بد و شدید دچار کرده و به آن شرایطی مبتلا کند که در دنیا اتفاق افتاده است. چون بچه ها به هر دلیلی می توانند ناقل های بسیار مناسبی باشند؛ اولا واکسن نزده اند و ثانیا در رعایت پروتکل ها، الزاماتی که بزرگسالان دارند، بچه ها ندارند و نمی توانید از یک کودک ۷-۶ ساله انتظار داشته باشید که پروتکل ها را همانند یک فرد بزرگسال رعایت کند. در مورد هراس و نگرانی خانواده‌ها از تزریق واکسن نیز باید به این مسئله اشاره کرد که اتفاقا بیشترین کاندیدای واکسیناسیون، کودکان ۵ تا ۱۲ سال هستند و بیشترین واکسن ها را آنها دریافت می کنند. واکسن کووید با واکسن های دیگر فرقی ندارد؛ چه تفاوتی میان واکسن سه گانه با سینوفارم و پاستوکووک و برکت است. اتفاقا اگر نگرانی ای وجود دارد در ساختارهای جدید واکسن است که آنها هم کاندیدای کودکان نیست، مثل مدرنا و فایزر که تجربه ای از آنها در دنیا وجود ندارد و تازه در حال استفاده اند و اگر فردی بخواهد نگران کودکان باشد، باید نگران این نوع واکسن ها باشد اما همانطور که اشاره کردم این واکسن ها در دستور کار ما نیست و پلتفرم سایر واکسن های مورد استفاده در کشور ما، در همان گروه سنی، سابقه مصرف همزمان دارند و کودکان قبل از ورود به مدرسه، واکسن سه گانه تزریق می کنند، بنابراین چه فرقی می کند که واکسن کرونا را نیز همزمان تزریق کنند.»