این روزها سطح و عمق مجادله غرب و روسیه بر سر اوکراین بیشتر شده و دامنه منازعات میدانی و فرامتنی میان این دو  نیز افزایش یافته است. کشورهای اروپایی که در مورد میزان کمک‌های نظامی به اوکراین اختلاف نظرهای زیاد دارند، در عین حال جز ارسال مدام کمک چارۀ دیگری نمی‌بینند. به تازگی بلژیک یک پیمان امنیتی دوجانبه با اوکراین به امضا رسانده و فرانسه نیز صحبت اعزام نیروی آموزشی را مطرح کرده است.با این حال فرانسه ، اسپانیا ، بلژیک و لیتوانی صراحتا در صدد گسترش دامنه جنگ از مناطق شرقی ( منطقه دونباس در اوکراین) به خاک روسیه هستند.در مقابل، برخی دیگر از اعضای پیمان آتلانتیک شمالی معتقدند ورود بی محابا به صحنه جنگ مستقیم با روسیه، منجر به بروز بحرانی غیر قابل کنترل و آغاز جنگی به مراتب فراگیرتر از جنگ اوکراین خواهد شد که تا سالها اروپا را تحت تاثیر سلبی خود قرار خواهد داد. 

کاخ الیزه، تبدیل به اصلی ترین کانون پمپاژ بحران در جنگ اوکراین تبدیل شده است. تاکنون امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه، چند بار از امکان اعزام نیروی زمینی به اوکراین سخن گفته و هر بار نیز با انتقادهای تند از سوی اپوزیسیون داخلی و برخی دولت‌های اروپایی مواجه شده است.رفتن سربازان فرانسوی به اوکراین – حتی در حد مستشار – عملاً به معنای ورود به جنگ و رویارویی مستقیم با روسیه خواهد بود. این در حالی است که ماکرون همچنان تأکید می‌کند که «ما با روسیه در جنگ نیستیم.»
مقامات روسی می گویند هر گونه اقدامی از سوی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی که منتج به افزایش انگیزه اوکراینی ها در حمله به خاک روسیه شود، مصداق عینی شراکت با کی یف در نبرد مستقیم علیه مسکو خواهد بود و کاخ کرملین نسبت به آن واکنش نشان می دهد. در کنار فرانسه، انگلیس نیز نقش به سزایی در پررنگ تر شدن تهدیدات ناتو علیه روسیه دارد.

برخی تحلیلگران می گویند  متعاقب شکست های میدانی اوکراین در مناطق شرقی این کشور، ناتو قصد دارد پیام محکمی را در خصوص حمایت خود از کی یف به مسکومخابره کند، اما در عمل بسیاری از اعضای پیمان آتلانتیک شمالی با ورود جدی تر به صحنه منازعه امنیتی-نظامی با روسیه مخالف هستند. حتی برخی اعضای ناتو مانند مجارستان، خواستار مذاکره نهایی با مسکو در راستای انعقاد پیمان صلح در جنگ اوکراین بوده و دیگر بازیگران را نیز در این خصوص ترغیب کرده اند.
صورت مسئله مشخص است:  ارتش اوکراین در مقابله با روس‌ها به دشواری افتاده و توان مقاومت را تا اندازه‌ای از دست داده است. در عین حال، طی چند هفتۀ اخیر اروپائیان و سازمان ناتو این بحث را پیش کشیده‌اند که اوکراین شاید بتواند به کمک سلا‌ح‌های دوربرد، به خاک روسیه ضربه بزند. این سلاح‌های دوربرد را البته آمریکا و دولت‌های اروپایی باید در اختیار کی‌یف قرار دهند. در صورتی که ینس استولتنبرگ دبیر کل ناتو و دیگر سران این مجموعه، چنین تصمیمی را اتخاذ کنند، روسیه چنین اقدامی را مترادف با ورود مستقیم( و نه صرفا حمایتی) آتلانتیکی ها به صحنه جنگ دانسته و احتمالا واکنش های مستقیمی علیه آن نشان دهد. موضوعی که گره کور راهبردی کنونی میان روسیه و غرب را پیچیده تر خواهد ساخت.