دامغان-خبرنگاررسالت:
سالک بیماری خطر ناکی است که پیر و جوان و کودک و خردسال نمیشناسد و طعمه های خود را در تمام گروههای سنی جستجو میکند.کم نیستند کودکان و نوجوانان و بویژه دختران معصومی که در چنگال خونین این هیولای خطر ناک سلامت و زیبایی خود را از دست داده و نه تنها ارزوهای شیرین کودکانه خود را به پنجه های خونین این بیماری سپرده اند بلکه به دلیل اسیب جدی ناشی از ابتلا به بیماری سالک و زخمهای وحشتناک حاصل از ان بعضا خود و حتی نزدیکانشان دچار بحران روحی شده اند.دشواری درمان سالک و طولانی بودن دوره مداوا و عدم ترمیم آثار زخمهای حاصل از بیماری تنها یک بعد موضوع است.اما این بیماری خطر ناک که هر روز ابعاد وسیعتری به خود میگیرد و مناطق جدیدی از شهرستان دامغان را در می نوردد ابعاد قابل تامل دیگری دارد که متاسفانه از دید مدیران و برنامه ریزان شهرستان پنهان مانده.گسترش این بیماری و اشکار شدن ابعاد فاجعه بار آن امروز برای عموم هموطنان آشکار شده و لذا یک مشکل بهداشتی آرام آرام و خاموش ابعاد اقتصادی -اجتماعی-و حتی امنیتی به خود گرفته به نحوی که در صورت عدم چاره جویی و تصمیم جدی و موثر مسوولین صنعت توریسم و اکوتوریسم که تنها روزنه امید مردمان کهن سرزمین دیر پا و گرانسنگ صد دروازه جهت ایجاد اشتغال و کسب درامد و توسعه منطقه است به تاریکی محض منجر خواهد شد.چرا که هیچ گردشگر عاقلی برای گردشگری به منطقه ای که چنین بیماری خطر ناکی در کمین نشسته پا نخواهد گذاشت.همانگونه که بسیاری از شهروندان دامغانی ساکن خارج از شهرستان در زمان اوج شیوع سالک که فصل تابستان است از سرکشی و احوالپرسی بهترین عزیزانشان به ناچار چشم پوشی میکنند.آنان که زخمهای صورت دخترکان معصوم مبتلا به سالک را دیده اند بهتر به عمق این فاجعه در منطقه پی میبرند و این مهم برایشان ملموس تر است.موضوع دیگری که در صورت عدم توجه به رفع این مشکل دامن همه ی مردم مظلوم دامغان و روستاهای شهرستان را خواهد گرفت عدم حضور سرمایه گذاران و کار آفرینان در سطح شهرستان است.کدام سرمایه گذاری حاضر است برای کسب منافع مادی جان نازنین و سلامت جسم و روحش را به خطر بیندازد.آنهم در شرایطی که شهر های هم جوار با اغوش باز آماده استقبال از سرمایه گذاران و کار افرینان هستند.مهاجرت نخبگان و اقشار توانمند نیز با ادامه شرایط فعلی دور از ذهن نیست .بررسی نمودار رشد جمعیت شهرستان در سالهای گذشته و مقایسه آن با شهرهای اطراف تصویر روشن تری از این امر به نمایش میگذارد .لذا انتظار میرود قبل از آنکه خیلی دیر شود وبرخی مناطق شهرستان غیر قابل سکونت شود و راهی برای گریز از آثار زینبار و مخرب این بیماری نتوان یافت تصمیم گیران ٬ مدیران ٬ برنامه ریزان شهرستان وشخص فرماندارپرتلاش و بویژه استاندار محترم و مدیران دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان تدبیری فوری وجدی بیندیشند تااین بیماری دردامغان٬ خاصه روستاهای جنوب شهرستان ریشه کن شود