معصومه پورصادقی- دبیر گروه سیاسی
روز ۱۳ آبان، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار می‌شود و مردم این کشور به ظاهر از بین «دونالد ترامپ» رئیس فعلی آمریکا و نامزد حزب جمهوری‌خواهان (با نماد حزبی فیل) و «جو بایدن» معاون اول دولت «باراک اوبامای» مؤدب که در دولت آن دردناک‌ترین تحریم‌ها علیه ایران اعمال شد و نامزد حزب دموکرات‌ها (با نماد حزبی الاغ‌ها) یکی را انتخاب می‌کنند. به ظاهر از آن جهت که در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا، آرای مردمی «هیلاری کلینتون» همان کسی که برای ایجاد گروه تروریستی داعش به بیش از ۱۰۰ کشور سفر کرده بود، از «دونالد ترامپ» نامزد وقت، بیشتر بود اما این الکترال‌ها بودند که نتیجه را تعیین کردند نه رأی مردم.
ورود به سازوکار انتخاباتی آمریکا خارج از این بحث است اما آنچه مهم است حواشی این انتخابات و نسبت آن به آینده کشورمان است. کشوری که از قضای روزگار در تقویم جلالی‌اش، ۱۳ آبان، روز «مبارزه با استکبار» نام‌گذاری شده است. استکباری که به اَتَمُ وجه، آمریکا مصداق آن است.
فارغ از بی‌ادبی و توهین‌های مکرر دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، مواضع و اظهارات هر دو طرف نشان از خوی سلطه‌جویی آن ‌ها است.
ترامپ در تازه‌ترین اظهارات خود ایران را متهم به دخالت در امور انتخاباتی آمریکا کرد و بایدن هم مدعی شده است هرکس چنین دخالتی کند سزای عملش را خواهد دید! 
در واقع اظهارات این دو نامزد انتخاباتی آمریکا، دو روی یک سکه هستند که نشان از اوج فریب‌گری آن‌هاست و ظاهرا فراموش کرده‌اند این آمریکاست که در امور دیگر کشور‌ها از جمله ایران دخالت می‌کند.
هنوز روزگار زیادی از فتنه آمریکایی سال ۸۸ نگذشته است که آمریکا وقاحت دخالت در انتخابات کشورمان را به اوج رساند.
متأسفانه جریانی در داخل کشور که از حدود ۲۰۰ سال قبل با بیماری لاعلاج غرب‌زدگی خود باعث فلاکت مردم و پساماندگی این مرز و بوم شده است، در تلاش هستند نقش ستاد انتخابات جو بایدن را در تهران برعهده بگیرند و چنین القا کنند که در صورت پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات پیش‌رو، ایران از نتایج آن منتفع خواهد شد، اما کیست نداند که این رویه «در باغ سبز نشان دادن» یک بار تکرار شده و مردم هرگز از «تکرار فریبکارانه» خاطره خوشی ندارند و امروز اگر زیر فشار اقتصادی در حال له شدن هستند، به دلیل اعتماد به غربی‌ها و عدم تکیه بر توان داخلی است.
متأسفانه برخی افراد ظاهرا تلاش دارند مردم فراموش کنند که بیشترین درد ناشی از تحریم‌ها از جانب همان دموکرات‌هایی است که قطعنامه ۱۹۲۹ را که دقیقا در یک‌سالگی فتنه ۸۸ و با درخواست برخی افراد وطن ‌فروش تصویب شد، از سوی همان «اوبامای» باهوش و مؤدب اجرا شد.در حال حاضر، با نگاهی به روند اقدامات خصمانه هر دو حزب آمریکا، متوجه می‌شویم کسانی که در داخل آدرس غلط «بهبود اوضاع با پیروزی بایدن» را در بوق و کرنا می‌دمند یا از سر جهل است و یا خیانت؛ که اولی بعید به نظر می‌رسد.
 دوران جیمی کارتر
در دوران جیمی کارتر، سی و نهمین رئیس‌جمهور آمریکا که هم‌عصر با طلیعه انقلاب شکوهمند اسلامی ایران بود، نطفه تحریم‌های اقتصادی شکل گرفت و رژیم آمریکا اوج خباثت واقعی خود را نمایان کرد. البته در حمله نظامی به طبس، اوج توحش این رژیم بار دیگر نمایان شد و هرچند با مأموریت شن‌ها، دست از پا درازتر به سرزمین اشغال‌شده سرخ‌پوست‌ها برگشتند.
 دوران ریگان
در دوران «رونالد ریگان» رئیس جمهور بعدی رژیم آمریکا، تحریم‌های بازرگانی و تجاری علیه کشورمان اعمال شد و فروش هرگونه تجهیزات نظامی از هرکجای دنیا به مقصد ایران اسلامی ممنوع شد. رژیم تروریست پرور آمریکا بار دیگر در ۱۲ تیر ۱۳۶۷ با حمله وحشیانه به هواپیمای مسافربری کشورمان و قتل عام فجیع هموطنان‌مان، توحش نهادینه در این رژیم را به رخ جهانیان کشید.
  دوران بیل کلینتون
بیل کلینتون رئیس‌جمهور بعدی آمریکا که از قضا دموکرات بود، در دوران او سرمایه‌گذاری در نفت و گاز کشورمان با قدرت بیشتری مورد تحریم قرار گرفت و با همان خوی استکباری، تلاش زیادی برای بر هم زدن نظم مناسبات اقتصادی تهران با دیگر کشور‌های جهان کرد. به عبارتی تحریم در دوران دموکرات‌ها به هوشمند بودن معروف و در حال حرکت بود.
 دوران جورج‌ بوش
«جورج هربرت واکر بوش» و «جورج دابلیو بوش» پدر و پسر جمهوری‌خواه رؤسای بعدی  آمریکا بودند که در دوران آن‌ها، ایران در محور فهرست آنچه سیاه می‌نامیدند قرار گرفت و علی‌رغم ارسال تسلیم‌نامه از سوی جریان اصلاح‌طلب که قدرت اجرایی کشور را تصاحب کرده بودند، اما ایران عزیز ما از سوی سردمداران شرور و خبیث آمریکا، «محور شرارت» خوانده شد.
 دوران باراک اوباما
در دوران «باراک اوبامای» سیاه‌پوست که هیچ تغییری در پرداخت حقوق سیاه‌پوستان بومی آمریکا صورت نگرفت و برخی داخلی‌ها از او به عنوان رئیس‌جمهور مؤدب و باهوش یاد کردند، دردناک‌ترین تحریم‌ها علیه کشورمان اعمال شد و حتی از قطعنامه ۱۹۲۹ به عنوان فلج‌کننده‌ترین قطعنامه یاد شد.
 دوران ترامپ
برای دوران ترامپ هم اگر فقط و فقط یک دلیل برای اثبات وحشی بودن آمریکا قابل تصور باشد، ترور بزدلانه سردار ملی ما شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی است که سینه همه انسان‌های آزاده به درد آمد و ان‌شاءالله انتقام این ستون امنیت کشورمان برای جانیان دردناک خواهد بود.
به هر روی موکول کردن حل مشکلات امروز کشور به نتیجه انتخابات آمریکا چیزی جز آدرس غلط دادن به مردم نیست چرا که به اذعان اهالی فن و حتی مردم عادی آشنا به امور، ریشه اصلی مشکلات امروز کشور،  ناکارآمدی مسئولان اجرایی است و اگر هم مشکلی نشئت گرفته از شیطنت‌های بیرونی است، قطع به یقین، راه حل اصلی آن در داخل کشور است.
اعتماد به غربی‌ها در طول سال‌های اخیر، عمر مردمان این مرز و بوم را به هدر داد و ثابت کرد نباید «زانوی خودی» را با «عصای بیگانه» عوض کرد، آزموده را آزمودن خطاست.