حنیف غفاری
سفر وزیر امور خارجه کشورمان به بغداد و دیدار وی با مصطفی الکاظمی  نخست‌وزیر عراق و دیگر مقامات این کشور همسایه ، خصوصا در برهه کنونی،دارای اهمیت ویژه‌ای است. دیدارهای متقابل مقامات ایرانی و عراقی در حالی صورت می‌گیرد که توطئه‌های واشنگتن در غرب آسیا به نقطه اوج خود رسیده و کاخ سفید در راستای تحقق استراتژی «بی‌ثبات‌سازی منطقه»دست به هرگونه اقدامی می‌زند! فارغ از ظرفیت‌های بالقوه و گسترده‌ای که  در حوزه‌های مختلف اقتصادی ، منطقه‌ای و سیاسی می‌توان از آن‌ها در راستای هم‌افزایی فی‌مابینی ایران و عراق استفاده کرد، وجود دشمنی به نام «کاخ سفید» اهمیت مضاعفی به این هم‌افزایی و همپوشانی راهبردی می‌دهد. 
نباید فراموش کرد که« طرح تجزیه عراق» همچنان بر روی میز سران دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه در آمریکاست! طرح چندپاره کردن عراق و تبدیل آن به سه کشور شیعه‌نشین، سنی نشین و کردنشین ، اولین بار به‌صورت رسمی و صریح از سوی جو بایدن نامزد فعلی دموکرات‌ها مطرح و به یک مبنای استراتژیک در حوزه سیاست خارجی آمریکا تبدیل شد.
 بایدن در همان ابتدای اشغال عراق( بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ میلادی)  از این طرح پرده برداشت.این طرح اکنون حکم یک «نقشه راه» را در سیاست‌های منطقه‌ای آمریکا دارد.نقشه راهی که از ترامپ و بایدن گرفته تا اوباما و کلینتون در خصوص پیشبرد آن متفق‌القول هستند!
ما امروز با دو همسایه ( ایران و عراق) و یک دشمن( آمریکا) روبه‌رو هستیم. قواعد بازی دیگر دشمنان امنیت ایران و عراق مانند رژیم صهیونیستی، عربستان سعودی و انگلیس، ناظر بر راهبردهای کلان ترسیم شده از سوی واشنگتن تعریف می‌شود.ازاین‌رو در رصد و مهار این بازی خطرناک، باید بر روی «نقطه ثقل »حریف متمرکز شد. پس از شهادت مظلومانه سردار حاج قاسم سلیمانی و شهید ابومهدی المهندس، پارلمان عراق به طرحی  پنج بندی رأی داد که ازجمله آن‌ها لغو درخواست کمک از ائتلاف دست‌ساز آمریکا( موسوم به ائتلاف ضد داعش)  است.این ائتلاف طی سال‌های اخیر در عراق، نه‌تنها نقشی در مهار و شکست تروریست‌های تکفیری  ایفا نکرد، بلکه به حامی اصلی داعش در عرصه عملیات میدانی تبدیل شد. درهرحال،  پارلمان عراق به خروج تمامی نیروهای خارجی و آمریکایی از عراق و لغو نقش ائتلاف بین‌المللی در عراق و همچنین لغو توافق امنیتی با آمریکا از سوی دولت عراق رأی داده است.بدیهی است که  ارکان و اجزای این تصمیم درست ، باید به «عینیت کامل»برسد تا امنیت و ثبات در منطقه برقرار شود. 
بر اساس یک قاعده شناخته‌شده در حوزه روابط بین‌الملل، اصلی‌ترین مؤلفه‌ای که در شکل‌گیری همکاری‌های راهبردی میان دو کشور همسایه باید موردتوجه قرار گیرد،«مهار بازی دشمن یا دشمنان مشترک»می‌باشد. تا زمانی که سایه«تهدید» پررنگ باشد، فرصت‌ها قدرت  ظهور و بروز مؤثر پیدا نخواهند کرد. این قاعده در خصوص روابط ایران و عراق نیز صادق است.  تحولاتی که در دوران ریاست جمهوری بوش پسر، باراک اوباما و دونالد ترامپ در عراق و منطقه به وقوع پیوست به‌وضوح نشان می‌دهد که واشنگتن  به گزینه‌ای کمتر از «تجزیه منطقه» رضایت نخواهد داد! حتی مقامات آمریکایی در راستای تحقق این هدف، منفورترین گروه تروریستی در جهان یعنی داعش را خلق کرده و به تقویت آن پرداخته‌اند. بدیهی است که در چنین شرایط خطیر و حساسی، باید بیش از هر زمان دیگری بر روی این «دشمن مشترک»متمرکز  شد… .