دبير کل حزب الله لبنان ايران را سرچشمه مقاومت توصيف کرد. به گزارش خبرگزاري مهر، سيد حسن نصراله اين مطلب را طي سخناني در مراسم دوازدهمين سالروز پيروزي تاريخي نيروهاي مقاومت لبنان عليه دشمن صهيونيستي در جنگ ۳۳ روزه (از ۱۲ ژوئيه تا ۱۴ اوت ۲۰۰۶) بيان داشت. وي در سخنراني خود در ميدان عاشورا در حومه جنوبي شهر «بيروت» پايتخت لبنان با اشاره به تحريمهاي ظالمانه و يک‌جانبه آمريکا عليه ايران گفت: «امروز آنها [دشمنان محور مقاومت] به کمک ابزار تحريم با ايران مي جنگند، جمهوري اسلامي سرچشمه اصلي قدرت و استقامت در محور مقاومت است. هدف از اِعمال اين تحريمها، ايجاد خشم عمومي عليه جمهوري اسلامي ايران و در واقع، تضعيف محور مقاومت است. ابلهان کساني هستند که بابت سقوط جمهوري اسلامي ايران مطمئنند، [اما نمي دانند که] ايران از سال ۱۹۷۶ ميلادي تحت تحريم بوده است.سيد حسن نصراله در ادامه با اشاره به اينکه حماقت هاي آمريکا به تقويت قدرت ايران منجر شده است، گفت: آنها [دشمنان] قادر نخواهند بود که به بنيان جمهوري اسلامي لطمه اي وارد سازند، و تمام تلاشهاي آنان بي ثمر خواهد بود.سيد حسن نصراله گفت: دولت آمريکا به طور مکرر به کارهاي احمقانه مبادرت کرده است، جمهوري اسلامي [ايران] امروز قدرتمندتر از گذشته است و تحريمها بر اراده ما اثري نخواهد داشت و ما قادريم که بر تمام مشقات غلبه کنيم.دبيرکل حزب الله لبنان در پايان سخنراني خود اظهار داشت: امروز ۱۴ آگوست ۲۰۱۸، ما قدرتمندتر هستيم و آمريکا و اسرائيل ضعيف تر از آن هستند که بتوانند جنگهايي مشابه آنچه که پيشتر عليه ما راه انداختند، را آغاز کنند.

 دكتر سيدمرتضي نبوي در گفت‌و‌گو با فرهيختگان در پاسخ به اين سوال كه نظر شما در مورد راهكارهاي خاتمي براي برون‌رفت از شرايط فعلي چيست، گفت: تجربه بنده از برخوردهاي ايشان اين است كه رويكرد آقاي خاتمي هيچ‌وقت يك رويكرد شفاف نبوده است. وي گفت ديدگاه ايشان، مشكل كشور را حل نمي‌كند يك جاهايي ضرورت داشت ايشان جايگاه خويش را درون ساختار انقلاب تثبيت و دفاع كند، سريع به ميدان نيامد و موضع نگرفت. البته در مواردي هم خوب عمل و ايستادگي كرد. در مجموع ايشان به هر دليل عمدتا مواضع شفاف نمي‌گرفت. ضمن اينكه در مقطع هشت سالي كه سركار بودند گاهي خيلي خوب در مقابل اصلاح‌طلبان ايستاد ولي گاهي هم از كساني كه ساختارشكني كرده بودند حمايت كرد.
 وي افزود: موضع غيرشفاف آقاي خاتمي باعث شده  كه نشود به ايشان و مواضع و پيشنهادهايشان تكيه كرد. حتي اين روش باعث شد در زماني كه سركار بودند اصلاح‌طلبان، واژه عبور از خاتمي را مطرح كنند.
 از نبوي سوال شد به نظر شما راه برون‌رفت از مشكلات فعلي كشور چيست؟ وي گفت: به طور كلي مطالعات و پايان‌نامه من در اين زمينه است. معتقدم اگر دو راه‌حل را انجام دهيم به راحتي از مشكلات عبور مي‌كنيم؛ يكي اينكه سياست‌هاي كلي، قوانين و مقررات‌مان را تدوين و تنقيح كنيم چون قانون روابط من و شما، روابط حكومت با مردم، روابط جامعه با كشورهاي ديگر و ... را تنظيم مي‌كند. اين روابط براي اينكه به خوبي تنظيم شود بايد به قوانين شفاف و به نظام حقوقي كارآمد برسد. اين را در كشور نداريم بلكه برعكس آن را داريم، مركز پژوهش‌هاي مجلس مي‌گويد ما تورم تقنيني داريم. بيش از 30، 40 سال است كه در كشوري مثل فرانسه اين كار انجام مي‌شود. وقتي قوانين شفاف باشد همه مي‌فهمند حركت ها ، 
سرمايه‌گذاري‌ها و ... چطور است. بايد نظام حقوقي شفاف داشته باشيم و وظايف خود را همه بدانند و طبق آن عمل كنند. دومين نكته مهم اين است كه بايد نظام اداري ما به سمت سامانه‌مند شدن برود. از همين نسل جواني كه استارت‌آپ‌هاي خيلي خوب و نرم‌افزارهاي جالبي براي طراحي دارند، استفاده كنيم و اين كار را انجام دهيم. به عنوان مثال نظام جامع مالياتي طراحي خوبي شده اما اجازه نمي‌دهند شفاف شود تا پاي سوء‌استفاده‌گران بسته شود و هنوز وابسته به تشخيص مميز است كه امكان سوءاستفاده در آن وجود دارد. به عبارتي اگر نظام اداري ما به اين سمت برود كه سامانه‌مند شود، جلوي سوءاستفاده گرفته مي‌شود. 

گفت‌و‌گو از ريكا حسامي
اشاره:
چندي پيش كليات لايحه‌اي در مجلس شوراي اسلامي به تصويب رسيد كه سابقه‌اي هفت ساله دارد. به‌گونه‌اي كه در سال 1390 تدوين شده و سپس در مراحل بررسي در كميسيون‌هاي مختلف قرار گرفته است. لايحه‌اي كه فرازونشيب‌هاي زيادي را پشت سر گذاشته تا مانعي براي آزار و اذيت ظلم و تعدي به كودكان و نوجوانان شود شايد كه با تصويب و اجرايي شدن آن كمتر شاهد خبرهاي دلخراش قتل و تجاوز به كودكان باشيم. اما اين همه موضوع نيست، لايحه‌ مذكور با عنوان «حمايت» از كودكان و نوجوانان به‌گونه‌اي تدوين شده كه نظرات متفاوتي پيرامون آن از سوي صاحبنظران مطرح و مورد تامل قرار گرفته است. 
بعضي از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي آن را «بازدارنده « و در حمايت از كودكان و نوجوانان مي‌دانند و بعضي از فعالان حوزه‌هاي فرهنگي و اجتماعي آن را شعاري و فاقد قابليت اجرا ارزيابي مي‌كنند.  
دكتر فرشته روح‌افزا، پژوهشگر برجسته كشور و مدير رصد آمار شوراي فرهنگي - اجتماعي زنان در گفت‌وگو با رسالت به تشريح پاره‌اي از اشكالات اين لايحه پرداخت و خاطر نشان ساخت كه لايحه مذكور صرفاً كپي‌برداري از قوانين غربي است و بدون توجه به مشكلات خاص كودكان و نوجوانان ايراني نوشته شده است. وي تاكيد كرد كه بستر اجرايي شدن لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان فراهم نيست و اظهار داشت: اگر بخواهيم جرم را كاهش دهيم بايد شرايط جرم نكردن افراد را هم فراهم كنيم. 
دكتر روح‌افزا گفت: آنهايي كه اين لايحه را كپي كردند خيلي از آنها ممنون هستيم ولي يك قسمت پازل را نديده‌اند! آن هم اين است كه ما بيشتر براي مردم جرم تعريف مي‌كنيم به جاي اينكه به مردم كمك كنيم كه جرم انجام ندهند.
وي با اشاره به وجود بيمه بيكاري وتامين هزينه‌ تحصيل كودكان در غرب منتقدانه گفت كه بهتر است در زمان كپي‌برداري همه قوانين حمايتي غرب به صورت «پك» آورده شود. 
اين صاحب‌نظر اجتماعي يكي از مشكلات لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان را فقدان تعاريف دقيق و مشخص نبودن مصاديق جرم كودكان دانست و تصريح كرد كه بعضي از موضوعات مطرح شده در لايحه، خاص جامعه ما نيست. 
اين گفت‌و‌گو فرارويتان قرار دارد.
- لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان اخيراً در مجلس شوراي اسلامي به تصويب رسيد، آيا اين لايحه مي‌تواند به حد كافي و لازم از كودكان و نوجوانان حمايت كند، ارزيابي شما چيست؟
هر چند جامعه‌ ما نيازمند طرح‌ها و لوايحي است كه مانع كودك آزاري و قاچاق كودكان شود و نيز اختلالاتي كه در خانواده‌ها در مورد كودكان صورت مي‌گيرد، اما به نظر مي‌رسد لايحه‌ حمايت از كودكان و نوجوانان در راستاي حمايت از كودكان در جوامع غربي نوشته شده و با نگرش بومي و منطقه‌اي به موضوع حمايت از كودكان و نوجوانان نپرداخته است. مشكلات غربي‌ها در زمينه آسيب‌هاي اجتماعي بيشتر از ماست و اگر قرار باشد كه لوايح با همان نگاه نوشته شود، مشكلات خاص كودكان سرزمين خودمان را نديده‌ايم. در حال حاضر مشكلات كودكان كار و كودكان خيابان و كودكان حاشيه‌نشين وجود دارد. اگر پازل غربي‌ها را در بحث حمايت از كودكان دنبال كنيم و قصد داشته باشيم جاهاي خالي را پر كنيم همين مسائلي پيش مي‌آيد كه وجود دارد.
 مشكلات كودكان و نوجوانان در غرب با كشور ما متفاوت است. اگر بندهاي حمايتي آنها را كپي‌برداري كنيم و طبق آن لايحه بنويسيم، مسلماً نمي‌تواند جوابگو باشد.
- آيا لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان كپي‌برداري شده از نسخه غربي آن براي جوامع غربي است؟
بله، متاسفانه همينطور است. اولين مسئله تعريف سن كودك و نوجوان است كه تا سن 18سال ذكر شده است در حالي كه در برخي مناطق كشورمان مانند بندرعباس يا عشاير سن ازدواج 15،14و16 سال است. هيچ مشكلي هم ندارند! در اين لايحه سن كودك زير 18سال در نظر گرفته شده است. به اين ترتيب خيلي مسائل در جامعه ما ايجاد مي‌شود. مشكلاتي كه دست‌وپا گير خواهد بود. كسي مخالف قوانيني كه مانع  آزار كودكان و نوجوانان مي‌شود، نيست ولي در اين لايحه نوشته شده است؛ "هرگونه فعلي كه سلامت جسمي، رواني، اخلاقي و اجتماعي كودك و نوجوان را در معرض آسيب قرار بدهد" ولي هيچ توضيح و تفصيلي براي آن نيامده است. اين موضوع باعث مي‌شود كه با كوچكترين مسئله‌اي در خانواده كه ممكن است جنبه تربيتي براي كودك و نوجوان داشته باشد، كودك آزرده خاطر بشود و موضوع اين بند لايحه كه "هرگونه فعلي كه موجب آسيب رواني مي‌شود" قرار بگيرد. آيا در اين صورت خانواده‌ها قادر به تربيت فرزندان خود خواهند بود؟!
- در اين موضوع دو بحث مطرح است؛ ابتدا تعريف آسيب رواني به كودك و بعد اثبات آن، چگونه مي‌توان آسيب رواني را اثبات كرد؟
دقيقا همين‌طور است، اين سوال خوبي است. وقتي كه جزئيات موضوع در لايحه ذكر شده باشد، نه تنها نمي‌توانيم جلوي مشكلات را بگيريم بلكه براي بعضي از خانواده‌ها هم مشكل‌سازي مي‌كنيم. لذا معتقدم كه موضوعات مطرح شده خاص جامعه ما نيست. بنابراين، بهتر است كساني كه اين لوايح را مي‌نويسند با توجه به مشكلات و مسائل جامعه ما آن را نگارش كنند و كپي‌برداري نباشد. من معتقدم كه اين رويه براي كشورهاي غربي خيلي هم خوب است زيرا آنها براساس مسائل خودشان، به اين  موضوعات به خوبي پرداخته‌اند. مثلا در موضوع قيوميت و سرپرستي احكام شرعي وجود دارد. به نظر من، اگر لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان با نگرش بومي نوشته بشود و توضيح و تفصيلات دقيقي داشته باشد مي‌تواند مفيد باشد.
- اشكالات دركجاهاست؟ كدام مواد و موضوعات بايد بومي‌سازي بشود؟
به نظر مي‌رسد در مجموع بعضي از مواد لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان نظارت خانواده را به كودك كم مي‌كند و اقتدار خانواده را زير سوال مي‌برد. در يك خانواده‌اي كه پدر معتاد است بايد نظارت باشد و قانون مانع ضرب و جرح به كودك توسط پدر يا مادر معتادش بشود ولي براي همه خانواده‌ها نمي‌توان يك نسخه واحد پيچيد. بعضي از مواد قانوني در لايحه مذكور ممكن است براي خانواده‌هاي نرمال و مسئول مشكلاتي ايجاد كند. از طرفي شكي نيست كه اين لايحه ناقص است و بايد تبصره و مواد زيادي به آن اضافه بشود تا بتواند در حد يك قانون مطرح شود. 
- آيا مشكل لايحه، فقدان تعاريف و عدم مشخص شدن مصاديق جرم عليه كودكان است؟
بله، يك بخش مشكلات لايحه همين است. مثلا در ماده‌اي از اين لايحه نوشته شده است كه "استفاده از اطفال در نگهداري آثار سمعي بصري مبتذل" كلمه مبتذل بايد كاملا تعريف بشود. در لايحه، خط قرمزها مشخص نشده است فقط كلمات بدون توضيح به كار برده شده است. اين لايحه بايد خيلي حساب شده‌تر نوشته مي‌شد.
- آيا جرم‌انگاري آن زياد و بيش از حد لزوم است؟
نه، اتفاقا در بعضي از موضوعات كم است. در واقع منطبق با فرهنگ كشور ما نيست.
لايحه حمايت از كودكان بايد منطبق با آسيب‌هاي اجتماعي كودكان كشورمان نوشته‌ مي‌شد. ابتدا بايد اين آسيب‌ها احصا شود مشكلات واقعي و نه شعاري شناسي شود و سپس براي حل آنها اقدام و قانون نوشته شود. مثلا آمار تجاوز به كودكان در خانواده‌هاي كشورهاي غربي خيلي بالاتر از كشورماست. من نمي‌گويم كه اين قانون را نداشته باشيم. بايد قانوني منطبق بر اتفاقاتي كه در كشورمي‌افتد نوشته شود.
- در چه مباحثي نسبت به فرهنگ بومي ما غفلت شده است؟
به عنوان مثال در مورد مخاطراتي كه براي كودكان پيش مي‌آيد نوشته كه "مددكار اجتماعي والدين را دعوت كند، به در خانه‌هايشان بروند و به محيط‌هاي تحصيلي آنها سركشي كنند." چگونگي اين كار بايد مشخص بشود! اگر بعضي از موضوعات در مورد خانواده‌ يك كودك به مدرسه كشيده شود، ناخواسته كودك در مرحله‌اي ديگر از خطر قرار مي‌گيرد زيرا در مدرسه مي‌پيچد و ممكن است مشكلاتي براي كودك به وجود بيايد. در واقع، نوع كار و ريز آن بايد نوشته بشود. من با اين كليت كه بايد براي حمايت از كودكان و زنان قانون وجود داشته باشد، موافقم ولي به نظر مي‌رسد از دستوراتي كه در لايحه داده شده  بايدها و نبايدهاي قانوني براساس آسيب‌هاي اجتماعي بومي جامعه‌مان را  نمي‌توانيم در بياوريم. در مورد حمايت از كودكان فقط پدر و مادر نبايد در نظر گرفته شوند بلكه بايد تمام سيستم اجرايي كشور بويژه آموزش و پرورش ديده بشود. ممكن است خانواده‌اي از نظر اقتصادي دچار مشكل باشد، پدر خانواده از نظر اشتغال دچار مشكل باشد و از فرزندش كه 17،16ساله است براي شغل خانوادگي كمك بگيرد و اين بشود جرم! من مي‌گويم اگر قانون دقيق نوشته نشود، اين مشكلات به و جود مي‌آيد. پسر 17ساله‌اي كه پدرش دچار معلوليت است و نمي‌تواند كار كند اگر كار بيرون داشته باشد و خانواده را كمك كند برايش منع بگذاريم   كه اين كودك است نبايد كار كند! اين بچه نمي‌تواند خودش را هم تامين كند پس بايد چه كند؟! اينها مسائلي است كه مي‌تواند مشكلات ديگري را براي آن كودك يا نوجوان ايجاد كند! آيا در لايحه به اين موضوعات پرداخته شده است؟! من مي‌گويم اگر مي‌خواهيم كپي‌برداري از غرب بكنيم يك پكيج كامل را كپي‌برداري كنيم آنها در كنار اين قوانين، قوانين حمايتي كودك مي‌گذارند. اگر مي‌گويند كه كودك نبايد كار كند، اولا: سن كار نكردن 18 سال نيست 16 سال است، درثاني اگر پدر و مادر كار نداشته باشند كمك بيكاري به اين خانواده داده مي‌شود. تحصيل بچه‌ها رايگان است. آيا ما اينها را داريم؟! هزينه تحصيل دانش‌آموز از طرف دولت پرداخت مي‌شود؟! هزينه تحصيل فقط بر عهده والدين نيست بر عهده دولت هم هست. آيا آموزش و پرورش ما چنين حمايت‌هايي دارد؟! آيا چنين تسهيلاتي وجود دارد؟! در اوج مشكلات اقتصادي خانواده‌ها و بيكاري سرپرست‌هاي خانوار ما يك مشكل هم اضافه مي‌كنيم! مدارس همين  الان از خانواده‌ها پول مي‌گيرند با اينكه مدارس رايگان است ولي چون نمي‌توانند هزينه‌هايشان را تامين كنند حتي از بچه‌ها در جنوب شهر و حاشيه‌ها پول مي‌گيرند و خانواده‌هاي ما چون علم‌آموزي فرزندانشان را مي‌خواهند مجبورند كه بپردازند.
بگويند اگر پدر خانواده كار نداشته باشد ما بيمه بيكاري كامل و درست حسابي به پدران مي‌دهيم آن وقت قانون در حمايت از كار نكردن كودكان و نوجوانان بگذارند! من معتقدم در زمان كپي‌برداري بهتر است كه همه قوانين حمايتي غرب را به صورت "پك" بياوريم. كمك‌هايي كه بايد به خانواده‌ها بويژه آنهايي كه شغل ندارند و سرپرست خانوار هستند، بشود. نه اينكه براي خانواده‌هايي كه با سختي زياد و بدون كمك و حمايت دولت، فرزندانشان را بزرگ مي‌كنند جرم تعريف كنيم!
من اصرار دارم كه بگويم همه  فرزندان ايران بايد تا بالاترين مقاطع تحصيلي طبق آنچه در قانون اساسي پيش‌بيني شده درس بخوانند ولي همانطور كه درقانون پيش بيني شده مدارس بايد رايگان باشند كه متاسفانه  اين طورنيستند.
آنهايي كه اين لايحه را كپي كردند خيلي هم از آنها ممنون هستيم ولي يك قسمت از پازل را نديدند. آن هم اين است كه ما بيشتر براي مردم جرم تعريف مي‌كنيم به جاي اينكه به مردم كمك كنيم كه جرم انجام ندهند. اين قوانين در آخر اجرا هم نمي‌شود و از آن سري قانون‌هايي مي‌شود كه ما بستر اجراي آن را فراهم نكرده‌ايم و فقط جاهايي با استثناهايي برخورد مي‌كنيم. اگر ما بتوانيم در لايحه حمايت از كودكان جلوي كودك‌آزاري را بگيريم، اين عالي است ولي هماهنگي لازم بين دستگاه‌هاي اجرايي و قواي سه گانه در اين موضوعات وجود ندارد. به عنوان مثال؛ اگر قرار است بچه‌ها با امور مستهجن روبه‌رو نشوند چرا تحت عنوان آموزش "ايدز" خيلي مسائل به بچه ها آموزش داده مي‌شود؟!
- آيا با لايحه مذكور مانعي براي تجاوز و قاچاق كودكان ايجاد نمي‌شود؟
من خيلي موافقم كه جلوي تجاوز به كودكان و قاچاق كودكان گرفته بشود و يك مورد هم گزارش نشود ولي وقتي براي يك خانواده معتاد برنامه‌‌اي نداريم چطور مي‌توانيم بگوييم كه دختر كسي كه شيشه كشيده، در خانه‌اش در امان است؟!
- منظورتان اين است كه بستر اجراي لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان فراهم نيست؟
بله، نه تنها بستر اجرايي شدن لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان فراهم نيست بلكه مفاد آن گوياي تمام مسائلي كه ما داريم، نيست! مثل بچه‌هايي كه در حاشيه شهرها زندگي مي‌كنند. جمعيت ساكنين حاشيه شهرها روبه افزايش است. در بحث آسيب‌هاي اجتماعي حاشيه شهرها مهم‌ترين مشكلات را دارند. خانواده‌اي كه نمي‌‌تواند شكم بچه‌اش را سير كند ممكن است اقدام به فروش آن كند و اين مي‌شود قاچاق كودكان! بايد جلوي عامل اصلي كه افراد را در معرض جرم قرار مي‌دهد، گرفته شود. ما براي اينكه حاشيه‌نشيني گسترش پيدا نكند كاري نكرديم و وقتي فرد در شرايط سخت قرار مي‌گيرد، مجرم هم مي‌شود! كارگري كه از كارخانه اخراج مي‌شود، آن زن سرپرست خانواري كه فرزند كوچك دارد و به او مرخصي نمي‌دهند، خانمي كه بچه به دنيا آورده مرخصي زايمان كافي ندارد و كارش را از دست مي‌‌دهد در نتيجه اقتصاد خانواده‌اش لطمه مي‌خورد و بعد مشكلاتي كه پيش مي‌آيد، اينها همه به هم مربوط است . بهتر است دو مورد عامل ارتكاب جرم را درست كنيم دو مورد هم قانون را اجرايي كنيم. به نظر من ، مسائل اقتصادي و فرهنگي در اين لايحه ارتباط تنگاتنگي دارند. بعضي از فيلم‌هايي كه ساخته و اكران مي‌شوند موضوع زندگي مردم نيست و مستهجن است. وقتي پسر بچه 16 ساله ما مي‌تواند برود و فيلم مستهجن را در سينما ببيند يعني زمينه‌هاي تحريك اجتماعي را فراهم مي‌كنيم. تئاتر همجنس‌گرايي مي‌گذاريم و بچه مي‌رود، مي بيند. شما چطور مي‌خواهيد اين مسئله را در لايحه حمايت از كودكان و نوجوانان حل كنيد؟!
به نظر من بايد قانون را اين طوري بنويسيم؛ ابتدا هيچ دستگاهي حق ندارد مجوز ساخت فيلم‌ها وتئاترهاي مستهجن بدهد، فضاهاي مجازي كنترل كافي شود، آموزش صحيح حقوق فرزندان در مدارس باشد، به پدر و مادرها آموزش صحيح بدهيم. بعد اين قانون را بگذاريم و شرايطش را براي والدين توضيح بدهيم و آن وقت اجرا كنيم.
- در صحبت‌هايتان متوجه شدم كه با قراردادن سن زير 18 سال تمام براي كودك و نوجوان موافق نيستيد، آيا همين‌طوراست؟
بله، من مخالف قراردادن سن زير 18 سال براي كودك و نوجوان هستم. بارها به خانم‌هاي نماينده مجلس هم گفته‌ام كه اين سن نمي‌تواند سن قانوني براي كشور ما باشد. چون در حال حاضر خيلي از بچه‌هاي 17،16،15 ساله 
از نظر اقتصادي كمك خانواده‌هايشان هستند. فشار را بر مردم مضاعف نكنيم من مخالف قانون نيستم ولي موافقم كه ابتدا بستر قانون فراهم بشود. لايحه حمايت از كودكان نوشته شده، بند به بند عالي ولي همراه با چالش‌هاي زيادي است!
چنانچه پدري مجبور به تنبيه فرزندش شود، تنبيه را چگونه تعريف كنيم كه به صلاح فرزند و تربيت خانواده هر دو باشد وقتي يك شماره اورژانس اعلام كنيد و بعد بچه باعث مي‌شود كه پدر خانواده مجرم شناخته شده و به زندان برود اين سوال مطرح است آيا با زنداني كردن مرداني كه مهريه ندارند، مشكل خانواده‌ها حل مي‌شود؟!  آيا آمار طلاق بالاتر نمي‌رود؟! آيا مشكل خانواده‌ها مضاعف نمي‌شود؟! در نظر داشته باشيد كه غربي‌ها با همه قوانين خيلي خوبي كه دارند نتوانسته‌اند مشكلات اجتماعي‌شان را حل كنند. نمايندگان مجلس در كشور ما نبايد فشار را بر مردم مضاعف كنند!
اگر بستر قانون فراهم باشد، همه خانواده‌هاي ايراني استقبال مي‌كنند كه همه بچه ها تا دوم دبيرستان درس بخوانند ولي بستر آن را هم فراهم كنند. به آموزش و پرورش دستور داده شود كه تحت هيچ عنوان حق ندارند تا دوم دبيرستان از خانواده‌ها يك ريال پول بگيرد، و بايد آموزش همه بچه‌ها را تامين كند! شما كه آن قانون را مي‌نويسيد اين قانون  را هم بگذاريد و نظارت مجلس را هم داشته باشيد! مجلس هم جلوي هر مدرسه‌اي كه پول مي‌گيرد را بگيرد!
بايد توجه داشت كه حقوق كودك در اسلام خيلي فراتر از اين مفاد قانوني است. حتي براي نگاه كردن به كودك و مسخره نشدن كودك، حقوق و ملاحظاتي وجود دارد.
 - اين‌طور كه من متوجه شدم جمع‌بندي مباحثي كه فرموديد اين است كه بسياري از قوانين در مجلس تصويب مي‌شود كه بستر مناسبي براي اجرا ندارد و اگر بخواهند ا جرا كنند نمي‌توانند و بيشتر جنبه شعاري دارد ايراد شما هم روي همين موضوع است و فرموديد كه اين قوانين خوب است ولي شرايط كشور ما با اين قوانين هماهنگ نيست و آن حمايت‌هاي لازم از نظر اجتماعي و اقتصادي از كودكان نمي‌شود كه بتوان اين قوانين را صددرصد اجرا كرد. آيا همينطور است؟
اگر بخواهيم جرم را كاهش بدهيم بايد شرايط جرم نكردن افراد را هم فراهم كنيم. وقتي زمينه ارتكاب جرم تا حد قابل قبولي بسته شد آن وقت اين قوانين را تصويب كنيم البته بومي آن را!
- متشكرم.

دادستان کل کشوربابيان اينکه اراده‌اي براي ساماندهي فضاي مجازي وجود ندارد، گفت: ۶ وزيرازمن خواستند تا براي رفع فيلتربرخي شبکه‌ها جلسه بگذاريم، ولي من نرفتم وقبول نکردم زيرا شريک درجرم خواهم شد. به گزارش مهر، حجت‌الاسلام محمدجعفرمنتظري درهمايش مقابله با جرائم مالي درفضاي مجازي گفت: برخورد با همه آسيب‌ها درجامعه تنها برعهده قوه قضائيه نيست زيرا دوقوه ديگروهدايتگران افکارجامعه هم مسئولند. وي افزود: مرکزملي فضاي مجازي به وجود آمد وتلاش هاي زيادي مي شود اما آيا ما ازاين ابزار مهم آنگونه که بايد وشايد براي مديريت فضاي مجازي استفاده کرده ايم؟ به نظرم کوتاهي کرديم. دادستان کشورادامه داد: مي دانم فيروزآبادي تلاش زيادي مي کند ولي بخش اندکي ازکاردست ايشان است. آنجا که بايد اراده قوي براي ساماندهي فضاي مجازي باشد، نيست.منتظري با بيان اينکه تلگرام واينستاگرام بلاهاي زيادي براي مردم داشتند، گفت: ما يک کشورعقب افتاده ناتوان نيستيم واين ملت رشيد است ودردنيا از لحاظ سطح معلومات حرف اول را مي زند. جواناني که مي توانند کشوررا نجات دهند ومديراني که عزمشان مي تواند کارسازباشد ولي آنگونه که بايد جزم ندارند.وي افزود: وقتي بعضي ازاين شبکه ها را درکارگروه مصاديق مجرمانه مي‌بنديم وفيلترمي‌کنيم مي‌بينيم بعضي ازآقايان صدايشان بلند مي‌شود و۶ وزيربه من نامه مي نويسند ومي خواهند که جلسه بگذاريم تا رفع فيلترکنيم که من نرفتم زيرا مي بينم دراينجا شريک درجرم خواهم شد.منتظري افزود: ازمردم مي خواهم تحقق شبکه هاي مجازي داخلي را مطالبه عمومي کنند زيرا ما ابزارلازم را داريم، درست است که يک عده اي 
مخالفند. وي اضافه کرد: من به عنوان مدعي العموم مطالبه مي کنم وما ذره اي اعتقاد نداريم که شبکه ها 
را ببنديم. ما فقط مطالبه گرهستيم که فضاي مجازي ازآلودگي ها نجات يابد واين اتوبان را بايد ازفساد و عناصرمفسد پاکسازي کرد وفضاي مجازي نبايد بي کنترل باشد. اگراين کارمنطقي انجام نشود به همه عرصه هاي زندگي لطمه وارد مي شود.منتظري افزود: ازاين فضاي مجازي خيلي مي شود استفاده خوب کرد ولي بايد ساماندهي شود.دادستان کل کشوربا برشمردن جرائم مالي گفت: يکي ازجرائم مالي رباخواري است وهيچ بلايي بدترازرباخواري درجامعه نيست وآنقدربد وخطرناک است که خدا ازاين آسيب وبلا به عنوان جنگ با خدا درقرآن نام برده است. قماربازي نوع دوم از جرائم مالي است.وي با بيان اينکه نبايد اجازه بدهيم که فضاي مجازي تبديل به قمارخانه شود، گفت: کلاهبرداري هايي که درفضاي مجازي صورت مي گيرد ببينيد چقدرزياد است. مردم براي رفتن به کربلا پول به سايت 
مي ريزند ولي متاسفانه بعد کلاهبرداري مي شود. سرقت  يکي ديگرازجرائمي است که ازطريق رايانه انجام مي شود. گلدکوئيست هم يکي ديگرازجرائم است که مسئول آن فتا وبانک مرکزي و... است که هم افزايي کنند تا بتوانند براين آسيب ها 
فائق آيند.

استاد فلسفه  دانشگاه سنت اولاف آمريکا معتقد است که دونالد ترامپ در انتخابات رياست جمهوري سال 2016 ايالات متحده آمريکا دست به عوام فريبي بزرگي زده است. 
پروفسور «چارلز تاليافرو» در گفت و گو با خبرنگار رسالت اظهار داشت :
" مشي و روش رئيس جمهور ايالات متحده آمريکا  بر خلاف سنت فدراليستي رايج در آمريکاست. نقد مستقيم و صريح نهادهاي فدرال آمريکا( مانند پليس فدرال و دادگستري) نشان دهنده همين مسئله است. در حقيقت، او قدرت سياسي خود را با تکيه بر عوام فريبي و فريب طرفهاي مقابل به دست آورده است . ترامپ سوء ظن عميقي به ملتها و حکومتهاي غير همسو با اهداف واشنگتن دارد و در عين حال، شهرت طلبي وي در نظام بين الملل غير قابل انکار است. من ترامپ را يک جمهوري‌خواه نمي دانم زيرا او با بسياري از سنتهاي اين حزب همراه نيست. او شخصي متکبر و غير قابل پيش بيني است. "
عضو انجمن فلاسفه آمريکا  در تفسير موقعيت سياسي ترامپ در ايالات متحده آمريکا گفت :  " بايد اين حقيقت را در نظر گرفت که ترامپ در انتخابات رياست جمهوري سال 2016 با استناد به آراي عمومي و مردمي پيروز نشد، بلکه اين ساختار الکترال بود که منجر به راهيابي وي به کاخ سفيد شد. با اين حال لازم است مبارزات انتخاباتي ترامپ به صورت جدي مورد تحليل قرار گيرد. او بخش بزرگي از جامعه آمريکا را مخاطب خود قرار داد : کساني را که عملا از سوي حکومت آمريکا ناديده گرفته شده بودند.
او در اين ميان، روايات عوام فريبانه اي را در خصوص احياي قدرت آمريکا و ... بيان کرد. 
حتي در نقادي هاي ترامپ نسبت به اوباما و دموکراتها نيز روشهاي عوام فريبانه موج مي زد. 
مجموع اين اقدامات سبب شد تا او علي غم رسوايي هاي شخصي و مالي و اخلاقي بتواند آراي زيادي را به سوي خود جلب کند. 

کوچکترين آزاده دوران دفاع مقدس در گفت و گو با رسالت گفت: ما اسرا سرسختانه بر سر مواضع و اصول خودمان مانديم و به دشمن فرصت نداديم تا از ما بهره برداري سياسي کند.
وقتي عراق به ايران تجاوز کرد، خيلي ها براي دفاع از سرزمين شان و براي دفاع از انقلاب و آرمان ها به جنگ رفتند، حتي افراد کم سن و سال. جنگ آدمها را بزرگ مي کند و مهدي طحانيان يکي از همان هايي است که در سن 13 سالگي به جبهه مي رود و بعد به اسارت دشمن درمي آيد. او پس از آزادي، تمام خاطرات خود را در کتابي با نام «سرباز کوچک امام(ره)» روايت کرده است. روزنامه رسالت با او به گفت و گو پرداخته است. اين مصاحبه را پيش رو داريد. 
-آقاي طحانيان شما با سن و سالي کمي که داشتيد چه طور توانستيد به جبهه برويد؟
من به خاطر انقلاب و عشق و دلدادگي ام نسبت به امام، دلم مي خواست خدمتي انجام دهم، همه درها به رويم بسته بود اما وقتي بسيج تشکيل شد، ديگر سن و سال مهم نبود و در همه اردوهاي نظامي و آموزش هاي بسيج شرکت 
مي کردم و همين باعث شد، افرادي که مسئول اعزام بودند به اين نتيجه برسند که من مي توانم مفيد باشيم.
-خانواده تان مانع رفتن شما نشدند؟
بارها گفته بودم که مي خواهم به جبهه بروم. يادم هست اولين بار که مي خواستم اعزام شوم، عمليات طريق القدس مربوط به آزادسازي بستان بود که مسئولين آموزشي بسيج مانع شدند و در عمليات فتح المبين، اول فروردين 61 مجاب شدند و گفتند رضايت پدر و مادر را بايد داشته باشيد و مرا به اتفاق يکي از دوستان به خانه فرستادند تا ببينند والدينم راضي هستند يا نه. اين دوستي که همراهم بود، به پدرم گفت، مهدي مي خواهد با بچه ها به جبهه بيايد که پدرم گفت: مي ترسم دست و پا گير باشد و نتواند کاري بکند، آن بنده خدا گفت، آقا مهدي کارش را خوب بلد است. پدرم گفت: خون بچه هاي ما از خون بچه هاي امام حسين که براي اسلام ريخته شده، رنگين تر نيست و من موافقم.  
 -وقتي به جبهه رفتيد، لباس و يا پوتيني اندازه شما بود که بتوانيد بپوشيد؟
اتفاقا در کتاب خاطراتم با عنوان «سرباز کوچک امام»، کاملا اين را توضيح داده ام،
زماني که در پادگان شهيد بهشتي اهواز مستقر شدم. بلافاصله به همه لباس و تجهيزات دادند اما هيچ پوتين و لباسي اندازه من نبود، اما شانسم گرفت چون يک خياط همان جا بود، گفت، برو لباست را از توي انبار پيدا کن، من درستش مي کنم. از اين لباس پلنگي ها که دوست داشتم پيدا کردم و خياط هم لباس را اندازه تنم کرد و خيلي خوشحال شدم. 
از صداي انفجار دشمن نمي ترسيدم
 -در کدام منطقه و چه طور اسير شديد؟ 
من سال 61 براي عمليات فتح المبين رفته بودم، اين عمليات که تمام شد، ماندم، تا اينکه مرحله سوم عمليات بيت المقدس در 19 ارديبهشت 61 اسير شدم. 
همان طور که مي دانيد اين عمليات پيروزمندانه بود و تمام مناطق اشغالي و مناطقي که دست دشمن افتاده بود، آزاد شد. در مرحله اول اين عمليات عراقي ها 
به خاطر شکست هايي که متحمل شده بودند، وضعيت بدي داشتند و در واقع صدام از همه طرف زيرسوال رفته بود. به همين خاطر يک سري از فرماندهان رده بالاي خود را اعدام کرد بنابراين نيروهاي عراق به اين نتيجه رسيده بودند که تنها راه زنده ماندنشان اين است که در مقابل ما مقاومت کنند و در مرحله سوم عمليات ما به در بسته خورديم اگرچه تا نزديکي هاي محدوده اي که بايد فتح مي شد هم رسيديم اما دشمن مدام آتش روي سر ما مي ريخت و اين آتش ها، پيشروي را کند کرد و هوا کم کم داشت روشن مي شد و ما نزديک دشمن بوديم. عراقي ها تجهيزات کامل داشتند و همين که هوا روشن مي شد، ما سيبل عراقي ها مي شديم به همين دليل دستور دادند، يک تعداد بمانند و مقاومت کنند يک تعداد عقب نشيني کنند که من تصميم گرفتم بمانم و اسير شدم. روز عجيبي بود. يادم هست هوا گرگ و ميش بود و وقتي دو طرفم را نگاه مي کردم، مي ديدم از بچه هاي ما فقط لکه هاي سياهي روي زمين به جا مانده و از روي اين لکه ها دود بلند مي شود. همه آنها بر اثر تيرهايي که خورده بودند، جزغاله شدند و سوختند. ما از سه طرف در چنگ دشمن بوديم و آنقدر شدت انفجار بالا بود که بچه هاي ما يا تکه تکه شدند و يا بدن هايشان زير خاک مدفون شده بود. 
-خيلي ها عنوان مي کنند که در لحظه اسارت دوست داشتن شهيد مي شدند اما به اسارت دشمن در نمي آمدند، شما چنين احساسي داشتيد؟
من در حقيقت چنين احساسي نداشتم. عراقي ها آنقدر آتش روي سر ما مي ريختند که نمي توانستيم سرمان را بالا بگيريم، فقط در لحظه اي که براي پاکسازي آمدند و به سمت شهداي ما تيرخلاص مي زدند، يک لحظه چشمم را باز کردم که پوتين و پاهاي سربازان عراقي را ديدم و بعد فهميدم بالاي سرم آمده اند. در آن روز اتفاقات زيادي افتاد که يکي از اين اتفاقات مربوط مي شود به زماني که يک سرباز عراقي با چهره سياه و قد بلندي که داشت، سر اسلحه اش را روي سينه ام گذاشت و من هم اشهدم را شروع کردم به خواندن که يکهو دستش را برد سمت کلاهم و تازه يادم آمد عکس امام را زير توري کلاه گذاشته بودم، گفتم الان ديگر مرا مي کشد. براي همين دوباره شروع کردم به اشهد خواندن که عکس امام را روبه رويم گرفت و بلندبلند گفت: «الله اکبر، خميني رهبر، صدام کافر» و واقعا برام تعجب آور بود يک عراقي اين طور خوب فارسي حرف بزند و چنين عبارتي بگويد. 
 -از خاطرات دوران اسارت بگوييد، با شما چه برخوردي صورت 
مي گرفت و در بازجويي ها چه مواردي از شما خواسته مي شد؟ 
يک بار يادم هست، فرمانده اي که بازجويي مي کرد، مثل غول پشت ميز نشسته بود و ژستي گرفته بود که انگار خود صدام حسين پشت ميز بازجويي نشسته است، تا چشمش به من افتاد کاغذها و خودکارهايي که روي ميزش بود را دو دستي کنار زد و به مترجم گفت، «به اين پسر بگو من از تو اطلاعات نمي خواهم فقط به خميني فحش بده بعد بلند شو برو». هي اصرار داشت که اين کار را انجام بدهم. فکر کنم غريب يک ساعت و نيم مرا نگه داشته بود تا فحش بدهم. آنقدر عصباني شده بود که هي روي ميز مشت مي زد و بعد که ديد زيربار نمي روم کتکم زد و حتي کلتش را از قلاف درآورد و گذاشت روي شقيقه ام و گفت بايد فحش بدهي و 
هي با نوک اسلحه روي شقيقه ام ضربه مي زد. مترجمي که آنجا بود دائم مي گفت، مهدي براي اينکه جانت را خلاص کني، يک فحش بده، طوري نمي شود. من هم گفتم عمرا به رهبرم فحش نمي دهم، حتي اگر مرا بکشد. براي همين شروع کردم به اشهد خواندن و فرمانده عراقي از اين کارم خيلي عصباني شد و با قنداق کلتش يک محکم زد توي سرم.
هربار در بازجويي ها يک اتفاقي مي افتاد و عراقي ها مي گفتن بگو من 
6 ساله هستم و تو مهدکودک بودم و پاسداران خميني مرا دزديدند و چشم هايم را بستند و وقتي چشمهايم را باز کردند، ديدم توي جبهه هستم. اما من زيربار نرفتم چون دشمن منتظر فرصت بود و مي خواست از آن استفاده تبليغاتي کند تا نشان دهد، ايران بچه هاي کم سن و سال را به جنگ مي فرستد و قانون جنگ را رعايت نمي کند تا به نوعي عليه ما جنگ رواني به راه بيندازند. 
حتي آنها براي شکنجه دادن؛ من و چندتا از بچه هاي ديگر را که بزرگتر از من بودند به خط مقدم مي بردند و مي گفتند، سربازهاي خميني همه بچه اند و اين ها را رهبرشان فريب داده است، بنابراين بمانيد و مقاومت کنيد و فرار نکنيد. 
وقتي مي ديدند که ما همچنان در برابر آنها مقاومت مي کنيم، ما را داخل يک کانتينر در بيابان مي گذاشتند، تا بميرم. نه آب به ما مي دادند و نه غذا. داخل کانتينر آنقدر تاريک بود که هيچ روزنه اي به بيرون نداشت و اصلا نفهميدم چند روز و چند شب آنجا بوديم. يک روز آمدند در را باز کردند و ما را بيرون کشيدند. 
 حتي من خاطرم هست که فرمانده اردوگاه دلش مي خواست، هر طور هست از ما بهره برداري سياسي کند و خبرنگاران از اقصي نقاط دنيا براي مصاحبه با ما مي آمدند و ما بازهم سرسختانه سر مواضع و اصول خودمان مي مانديم و ماه ها به خاطر حرف هايي که به اين خبرنگاران مي زديم، تاوان پس مي داديم.
-شما کتابي هم داريد با عنوان سرباز کوچک امام، در اين کتاب به بيان خاطرات دوران اسارت پرداخته ايد؟ 
من کم سن ترين اسير جنگي در عراق بودم و بعدها خاطراتم را از آن دوران روايت کردم و کساني که کار تاليف و ويراستاري کتاب را انجام مي دادند، به اين نتيجه رسيدند که نام کتاب را «سرباز کوچک امام» بگذارند و مقام معظم رهبري هم اين کتاب را خوانده اند و يادداشتي براي آن نوشته اند. 
امير سرتيپ منصور کاظميان در گفت و گو با رسالت: 
 توانستيم آسمان عراق را ناامن کنيم  
همچنين امير سرتيپ «منصور کاظميان»، کمک‌خلبان «عباس دوران»، در گفت و گو با رسالت گفت: همه مهارت خلبان هاي ايراني را در جنگ عراق ديدند و ما توانستيم آسمان بغداد را با وجود تمام ادعاهاي صدام ناامن کنيم. 
همه ما بارها درباره عمليات بغداد شنيده ايم، عملياتي که به صدام نشان داد، مهارت خلبان هاي ايراني بالاست و مي توانند در يک چشم برهم زدن، حريم هوايي بغداد را ناامن و اجلاس غيرمتعدها را به هم بزنند. جالب است که قبل از انجام اين عمليات صدام گفته بود: «هيچ خلبان ايراني جرات نزديک شدن به آسمان بغداد براي برهم زدن اجلاس را ندارد». 
«منصور کاظميان»، کمک‌خلبان «عباس دوران»، شاهد عيني اين عمليات است. او «متولد ١٣٣٢ در شهر مهاباد است که  سال ٥٣ براي تکميل دوره خلباني از طرف ارتش به آمريکا اعزام و سال ٥٥ به ايران بازگشت، ٣٠ تيرماه ١٣٦١ به اسارت درآمد و ٢٤ شهريور ١٣٦٩ به وطن بازگشت».   آنچه در ادامه مي آيد، حاصل گفت و گوي روزنامه رسالت با اين خلبان آزاده است. 
 همان طور که مي دانيد، قرار بود کنفرانس غيرمتعهدها در بغداد تشکيل شود، آن زمان هم در کشور ما جنگ بود و اگر کنفرانس برگزار مي شد، احتمالا ما را محکوم مي کردند زيرا رئيس اين کنفرانس هم صدام بود به همين خاطر دولت ما از کشورهايي که دوستمان بودند، مثل ليبي و الجزاير خواسته بود تا در اين کنفرانس شرکت نکنند اما آنها گفته بودند ما شرکت مي کنيم و از شما هم پشتيباني مي کنيم، وقتي دولت ديد دستش به جايي نمي رسد، از نيروي هوايي خواست که بغداد را ناامن کند تا کنفرانس در آنجا برگزار نشود. اين مسئله به پايگاه همدان محول شد و اين پايگاه 6 خلبان خوب را آماده کرد تا پرواز را انجام دهند. براين اساس قرار شد پالايشگاه را بزنيم تا حداقل چند روز آتش آن مشخص باشد و عراقي ها نتوانند بگويند اين مسئله دروغ است. 
 اما از قبل مشخص شده بود که اگر نتوانستيم پالايشگاه را بزنيم، دومين هدفمان نيروگاه اتمي بغداد است. من خاطرم هست که لحظه آخر شهيد دوران به من گفت: «هرگونه اشکالي براي هواپيما پيش آمد، تو بپر بيرون»؛ تا اينکه از جنوب ايلام وارد بغداد شديم. همان ابتداي ورود به مرز، سمت ما موشک پرتاب شد ولي مشکلي پيش نيامد و ادامه داديم، تا حدود 
20 کيلومتري جنوب شرق بغداد رفتيم و بعد به سمت بغداد چرخيديم که از آنجا سه ديوار آتش در مقابل ما درست کردند، اين ديوارهاي آتش را که رد کرديم، شهيد دوران به من گفت، موتور راستمان آتش گرفت که گفتم، الان نمي توانيم کاري کنيم، اجازه بده پالايشگاه را بزنيم و بعد شهر را که رد کرديم، موتور را خاموش مي کنيم و به سمت ايران 
مي رويم. وقتي به پالايشگاه رسيديم، آنجا شروع کردند به زدن ما که بمب ها را در پالايشگاه تخليه کرديم و وقتي روي شهر رسيديم، ديدم کل هواپيما در حال سوختن است. همان لحظه  دستم رفت براي اجکت و تازه 
مي خواستم به شهيد دوران بگويم براي پريدن آماده باش که ديگر متوجه نشدم چه اتفاقي افتاد چون دستگاه ها جلوي چشمم تيره و تار شد و بعد بيهوش شدم. ساعت 8/5 صبح به هوش آمدم و همان جا فهميدم اسير شده ام. پرسيدم شهيد دوران کو؟ عنوان کردند که بيرون نپريده است. با خودم فکر کردم شايد چون شناخت کافي از او داشته اند به عنوان يک فرد مفقود شده مي خواهند او را نگه دارند و اذيتش کنند. 
-بعد از اينکه به اسارت درآمديد، چه شد؟
مرا 15 روز در وزارت دفاع عراق و 45 روز در استخبارات نگه داشتند و وقتي مرا به دژباني فرستادند، سربازي بود که تا حدودي انگليسي بلد بود، گفت: شما همان خلباني نيستي که دو ماه پيش هواپيمايت در بغداد آتش گرفت؟ گفتم: چرا. شما چيزي ديديد؟ گفت: من ديدم يک چتر از هواپيما بيرون آمد و بعد داخل شهر شيرجه زد. ظاهرا آن لحظه آخر که شهيد دوران فهميده هر لحظه ممکن است هواپيما منفجر شود، به طرف کنفرانس غيرمتعهدها يعني همان هتل الرشيد شيرجه زده است. آنجا متوجه شدم شهيد دوران بيرون نپريده است و به نظرم کار خدا بود که من از آتش نجات پيدا کردم. 
 -شما مي گوييد خودتان اجکت نکرده ايد، احتمال دارد، شهيد دوران اين کار را کرده باشند؟ 
احتمال مي دهم کار شهيد دوران باشد، شايد لحظه آخر شهيد پشيمان شده و دسته اجکشن را کشيده باشد. 
-در کدام اردوگاه ها و چقدر اسير بوديد؟
حدود دو سال و نيم در اردوگاه انبار و 6 سال هم در صلاح الدين اسير بودم، در واقع جزء آخرين اسرايي بودم که آزاد شدم. 
-دوران اسارت شما چگونه گذشت؟
کلمه اسير روي هرکسي باشد، بار معنايي منفي دارد، حتي اگر شما را به بهترين هتل تهران ببرند و همه چيز هم برايتان مهيا باشد، اما وقتي نتوانيد از اتاقتان بيرون بياييد، حال بدي دارد. در اردوگاه عراقي ها با ما خيلي بد رفتار مي کردند يعني جيره غذايي ما خيلي کم بود و هر زمان يکي خطا مي کرد، تمام اردوگاه يا اتاق را تنبيه مي کردند. اگر بي احترامي به ما مي کردند و جوابشان را مي داديم، سه شبانه روز در اتاقمان را 
مي بستند، اتاقي که نه دستشويي و حمام داشت و نه آب. 
همان طور که مي دانيد عراق کوير است و اتاق ما آنقدر سرد مي شد که تمام شبانه روز با پتوها و پالتوها خودمان را مي پوشانيدم و شما تصور کنيد آب گرم نبود و با همان آب سرد که قنديل بسته بود، دوش 
مي گرفتيم. يادم هست، يکي از بچه ها که به صدام فحش داد، 24 ساعت بردن شکنجه اش کنند، وقتي برگشت ما اصلا او را نمي شناختيم و خودش مي گفت، يک شبانه روز مرا به سقف آويزان کرده بودند و سرم زمين 
مي خورد و هر دو ساعت مرا فلک مي کردند. بنده خدا پا و دستش کج شده بود و براي حمام و دستشويي رفتن ما کمکش مي کرديم. 
از نظر پزشکي هم به ما رسيدگي نمي کردند، يادم هست در اردوگاه انبار که بوديم، نعره اي از قسمت بيمارستان اردوگاه شنيده مي شد و دوستمان که در قسمت بيمارستان کار مي کرد، گفت، يکي از نيروها پايش تير خورده و عفونت کرده بود و بايد پايش را قطع مي کرديم، اما هيچ گونه مواد بي حسي هم نداشتيم، مجبور بوديم با اره و انبر پايش را قطع کنيم. به لحاظ بهداشتي هم با مسائل و مشکلات متعددي مواجه بوديم.
-در دوران بازجويي در مورد چه مسائلي از شما سوال پرسيده مي شد؟
بيشتر درباره کنفرانس غيرمتعهدها سوال مي کردند و مي گفتند: شما آمده ايد اينجا را ناامن کنيد. واقعيت اين است که من آن موقع مسائل سياسي را نمي دانستم، حتي سردرنمي آوردم که کنفرانس چيست و يا غيرمتعهدها چه کساني هستند و گفتم من اصلا اين ها را که شما مي گوييد، 
نمي دانم. ما آمديم بغداد تا پالايشگاه را بزنيم. به خاطر همين مسئله پرواز ما را نظامي قلمداد کردند و بعدها يکي از همين سرهنگ هاي عراقي آمد بوده در اردوگاه و از دوستانم پرسيده بود، کاظميان اينجاست؟ او هم گفته بود، بله اينجاست که آن سرهنگ هم ظاهرا گفته بود، از اين بابت که پروازش نظامي قلمداد شده شانس آورده زيرا در حقيقت سياسي بوده است. من هم گفتم، حتما خواست خدا بوده که اين اتفاق افتاده است. 
 البته در اينجا بايد به اين مسئله هم اشاره بکنم که همه مهارت 
خلبان هاي ايراني را در جنگ عراق ديدند نمي توانيم از کنار اين مسئله به سادگي بگذريم و ما توانستيم آسمان عراق را با وجود تمام ادعاهاي صدام ناامن کنيم. اما سوالات ديگري که در بازجويي مي پرسيدند، اين بود که روحيه مردم ايران چه طور است، چند تا خلبان داريد؟ در واقع اطلاعات نظامي مي خواستند، من اصلا اين مسائل را نمي دانستم که بخواهم جواب بدهم براي همين به آنها جواب غلط مي دادم و بعد وقتي مي فهمند اشتباه حرف زده ام، کتکم مي زدند. 

رئيس‌جمهور گفت: بالاترين عبادت تلاش براي توليد و اشتغال است.به گزارش خبرنگار حوزه دولت گروه سياسي خبرگزاري آنا حجت‌الاسلام‌ والمسلمين حسن روحاني در جلسه هيئت دولت با تأکيد بر اينکه دولت بايد به مردم کمک کند و مردم هم بايد به دولت کمک کنند، گفت: بايد دست‌‌به‌‌دست هم دهيم و از اين مقطع عبور کنيم و به حول و قوه الهي عبور هم خواهيم کرد. اجازه نخواهيم داد دشمن ما را به زانو درآورد. دشمن آرزوي شکست دادن ايران را به گور خواهد برد. دشمن نمي‌تواند ملت عظيم و بزرگ ايران را با فشارهاي غلط و غيرقانوني و بي‌رحمانه دچار شکست کند.رئيس‌جمهور ادامه داد: البته بايد در کنار هم باشيم؛ قواي سه‌گانه، نيروهاي مسلح، مردم عزيز، همه بايد در کنار هم باشيم. در اين شرايط ممکن است عده‌اي هم سوء‌استفاده و تخلف کنند. بايد با افرادي که متأسفانه منافع ملي و آينده کشور و هم‌نوعان خودشان را در نظر نمي‌گيرند، برخورد کرد. با کسي که فساد مي‌کند، بايد برخورد کرد. خواهش اول من اين است که اول برخورد کنيم، عادلانه قضاوت کنيم، اگر به نتيجه رسيديم، مجازات او را اعمال کنيم و بعد خبر آن‌ را اعلام کنيم.روحاني با طرح اين سوال که چرا به عکس کار مي‌کنيم، گفت: اول اعلام مي‌کنيم که به‌عنوان مثال افرادي را گرفتيم و بستيم و چه کار کرديم و چه کسي را گرفتيم، چه کسي را مي‌گيريم و چه کسي را خواهيم گرفت! با هر کس در اين کشور تخلف و فساد کرده بايد برخورد شود. اين وظيفه ذاتي نيروهاي انتظامي و امنيتي و قضائي است که با متخلفان برخورد کنند اما تبليغات بايد بعد از عمل باشد، به‌خصوص آن‌جا که حيثيت و آبروي مردم در ميان است.رئيس‌جمهور افزود: بايد بدانيم امروز مشکل اول در کشور، مشکل اقتصادي است. مشکل اقتصادي با بگير‌ و ببند حل نمي‌شود. ممکن است بگير و ببند در گوشه‌اي لازم باشد اما اساس آن است که بايد فضا آرام شود و مردم نسبت به آينده اعتماد پيدا کنند. بايد مردم بدانند آينده بدي در انتظار آن‌ها نيست. اگر چيزي موجب نگراني آن‌هاست، آن نگراني را برطرف کنيم.روحاني اظهار کرد: اگر امروز مي‌خواهيم در برابر توطئه آمريکا ايستادگي و مقابله کنيم، بايد فضاي کسب‌و کار آرام در ايران به‌وجود بيايد. اگر فضاي کسب‌وکار آرام به‌وجود آمد، آمريکا شکست‌خورده است. اگر تنش و اختلاف و نااميدي بيشتر شد، وضع بدتر مي‌شود و مشکلات افزايش مي‌يابد. بايد هم‌ديگر را ياري و کمک کنيم.رئيس‌جمهور با بيان اينکه امروز در کشور تنها به‌دنبال افزايش توليد هستيم، افزود: توليد بايد بالارفته و صادرات افزايش پيدا کرده و اشتغال در اين کشور زياد شود؛ در اين شرايط بايد براي عده‌اي که بيکار مي‌شوند، راه نجات پيدا کنيم. بايد مسئله اشتغال را حل کرده و وحدت جامعه‌ را بيشتر کنيم.روحاني با تأکيد بر ضرورت تقويت شفافيت در کشور، گفت: بانک مرکزي و وزراي دولت هرچه هست و هر کاري مي‌کنند را بايد به مردم گزارش دهند؛ اگر به کسي ارز مي‌دهند به مردم بگويند؛ کسي ارز وارد مي‌کند، بگويند. گمرکات به مردم اطلاع دهند. بانک مرکزي، وزارت صمت، بهداشت و جهاد کشاورزي اطلاعاتي که مورد نياز است را به مردم بدهند تا مردم در جريان باشند ما به چه کسي پول مي‌دهيم چه کار مي‌کنيم و چه‌طور زندگي مي‌کنيم.روحاني ادامه داد: امروز توليد، صادرات، اشتغال‌زايي و تنظيم بازار بالاترين عبادت است؛ امروز شفافيت و اينکه مردم از همه‌ چيز مطلع باشند بالاترين عبادت است و امروز انقلابي‌ بودن همين است؛ ان‌شاءالله خداوند توفيق دهد اين راه را ادامه دهيم و پيروزي را در آينده نزديک شاهد باشيم.

غلامرضا انبارلويي
سلسله تصميمات نادرست دولت در حوزه مالي و محاسباتي به صورت زنجيره‌اي ماليه عمومي كشور را تهديد مي‌كند. خلاف بيّن بودن، مغايرت اين تصميمات با قوانين عادي و اساسي اين سوال را در اذهان متبادر مي‌سازد كه آيا كساني كه در دولت دهم پيش‌نويس اين‌گونه مصوبات را تهيه مي‌كردند اكنون هم همان‌ها به اين كار مبادرت مي‌ورزند؟ اگر جواب مثبت است چرا و اگر پاسخ منفي است پس چگونه است كه بديهي‌ترين مسائل مالي و محاسباتي را در تهيه و تدوين اينگونه مصوبات لحاظ نمي‌كنند. توجه و تدقيق در مراتب زير مويد اين مسئله است؛ 
1- در ماجراي برجام نفتي به ماهو قراردادهاي IPC شاهد بوديم كه به موجب ماده‌اي از اين نوع قرارداد‌ها، كمپاني‌هاي خارجي هر چند از ماليات معاف نبودند بلكه ماليات خود را محاسبه و پرداخت مي‌كردند. اما بعدا وجوه پرداختي به سازمان امور مالياتي را نقداً از شركت ملي نفت مسترد مي‌كردند كه في‌الواقع با چنين ترفندي در متن قرارداد از پرداخت ماليات معاف مي‌شوند. اين رويكرد نقص اصلي از اصول قانون اساسي و برخلاف قانون موضوعه بود و هنوز هم به صورت بالقوه علي‌رغم خروج تنها پيمانكار طرف IPC يعني شركت توتال اين معافيت وجود دارد.
2- آن تصميم نادرست دولت اكنون به صورت تصميم نادرستي ديگر در حوزه بخش خصوصي فعال در حوزه نفتي در حال تكرار است بدين نحو كه:
هيئت وزيران در جلسه 7/5/1397 به پيشنهاد مشترك وزارتخانه‌هاي نفت و امور اقتصادي و دارايي سازمان برنامه و بودجه كشور و به استناد اصل يكصد و سي هشتم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران تصويب كرد:
تبصره‌هاي (1) و (2) ماده (13) آيين‌نامه اجرايي ماده (1) قانون الحاق برخي مواد به قانون تنظيم بخشي از مقررات مالي دولت (2) موضوع تصويب‌نامه شماره 59121/ت52912 هـ  مورخ 19/5/1395 به شرح زير اصلاح مي‌شود:
تبصره 1- نفت خام، ميعانات گازي و گاز غني تحويلي به پالايشگاه‌ها و واحدهاي تصفيه حاضر در زنجيره توسط شركت ملي نفت ايران، از شمول ماليات بر ارزش افزوده مستثنا هستند و صرفا ماليات و عوارض ارزش افزوده، پرداخت شده مربوط به فروش ساير كالاها و خدمات مشمول به عنوان اعتبار مالياتي قابل پذيرش خواهد بود.
تبصره 2- سازمان امور مالياتي كشور موظف است از تاريخ لازم الاجرا شدن قانون ماليات بر ارزش افزوده- مصوب 1387 - مطابق حكم اين ماده وتبصره (1) آن اقدام كند در مواردي كه پالايشگاه‌ها و واحدهاي تصفيه حاضر در زنجيره بابت خريد كالاهاي موضوع تبصره 1 از شركت ملي نفت ايران، در حساب‌هاي خود ماليات و عوارض ارزش افزوده را به عنوان اعتبار مالياتي منظور كرده‌اند و مراتب توسط اداره امورمالياتي ذي‌ربط مورد پذيرش قرار گرفته است. سازمان امور مالياتي كشور بايد ماليات  و عوارض ارزش افزوده مذكور (اعتبار مالياتي پذيرفته شده ) را از شركت ملي نفت ايران مطالبه كند و شركت ملي نفت ايران نيز مكلف به واريز مبالغ مطالبه شده به حساب‌هاي تعيين شده توسط سازمان امور مالياتي كشوراست. (1)
3- موضوع اين مصوبه ماليات ارزش افزوده شركت‌هاي پالايش (7 پالايشگاه نفتي) كه از 20 تا 40 درصد سهام آنها به صورت سهام عدالت و مابقي به ديگر بخش‌ها واگذار و در واقع خصوصي‌سازي شده‌اند، مي‌باشد و حكم مصوبه مستثنا شدن آنها از پرداخت ماليات ارزش افزوده مي‌باشد كه خلاف قانون عادي و اساسي است.
4- قبل از پرداختن به مغايرت‌هاي قانوني مصوبه با قوانين اين پرسش را مصوبه كه اگر شركت‌هاي پالايش به ماهو اشخاص حقوقي نبايد بپردازد پس كدام شخص بايد بپردازد؟ چنين پاسخ مي‌دهد شركت ملي نفت ايران بايد بپردازد. آيا اين پاسخ كه حكم مصوبه برموضوع ماليات است محمل قانوني دارد؟ پاسخ منفي است و دليل آن نصوص قانون اساسي و عادي موضوعه به شرح زير است.
5-  قانون اساسي مي‌گويد هيچ نوع ماليات وضع نمي‌شود مگر به موجب قانون (2) و موارد معافيت و بخشودگي و تخفيف مالياتي را قانون عادي مشخص مي‌كند نه مصوبه دولت.
6- قانون موضوعه عادي در اين مورد قانون ماليات ارزش افزوده مصوب سال 87 است كه در آن موارد معافيت در ماده 12 آن احصاء شده و شركت‌هاي پالايش از شمول اين قانون مستثني نشده‌اند. اين مصوبه از اين باب كه شركت‌هاي پخش يا همان پالايشگاه‌ها را از پرداخت ماليات ارزش افزوده مستثني كرده، مغاير قانون است.
7- علاوه بر عدم معافيت شركت‌هاي پخش در قانون الحاق برخي مواد به قانون تنظيم موسوم به الحاق 2 قانونگذار شركت‌هاي پالايش را صراحتا مشمول پرداخت ماليات ارزش افزوده نموده و آنها را مودي قانون ماليات ارزش افزوده مي‌شناسد اما در مصوبه دولت شركت ملي نفت را مودي ماليات ارزش افزوده بابت نفت خام تحويلي به پالايشگاهي شناخته است و از اين باب متن مصوبه مغاير با مفاد قانون الحاق 2 مي‌باشد.
8- نفت خام خريداري شده از دولت توسط شركت ملي نفت و همچنين فروش داخلي آن به شركت‌هاي پخش و پالايش نفتي و تبديل آن به فرآورده زنجيره‌اي است كه يك بار  ماليات ارزش افزوده آن به حكم قانون الحاق 2 و ماده 13 آيين‌نامه اجرايي آن در انتهاي زنجيره توليد، انتقال، توزيع و فروش آن توسط شركت پالايش و پخش برمبناي قيمت فروش داخلي محاسبه و دريافت مي‌شود. تغيير اين روش قانونمند و انداختن بار ماليات از دوش شركت‌هاي خصوصي شده شركت‌هاي پالايش به دوش شركت ملي نفت در قالب يك اصلاحيه هيئت  وزيران محمل قانوني ندارد.
9- مخلص كلام. الزام سازمان امور مالياتي به اين تغيير مودي وعطف به ماسبق نمودن حكم مصوبه خلاف قانون، به سال 87 يعني به 10 سال قبل تاكنون آن هم براي موديان (شركت پالايش) كه ماليات مذكور را در حساب‌هاي خود ذخيره گرفته‌اند (مصوبه دولت از آن به عنوان اعتبار مالياتي نام برده است) و عدم مطالبه درآمد عمومي از موديان و مطالبه ماليات آنها از شركت ملي نفت حقيقتي است بر خلاف قوانين عادي و اساسي برشمرده شده كه در لابه‌لاي كلمات و جملات در قالب يك تصويب‌نامه اصلاحي گنجانده شده كه وصول و ايصال درآمد عمومي را از آن باب كه 7 سال است مورد اطاله واقع شده تطويل خواهد كرد و درآمد عمومي كشور به ماهو گردش جريان وجوه نقد خزانه را كند و منابع تامين اعتبار در بودجه كل كشور را از باب وصول و ايصال بموقع رديف درآمدي 110512 و 110513 و 110505 مرتبط با قانون ماليات بر ارزش افزوده تاثير خواهد گذاشت.
10- ختم كلام. ماليات بر عهده مودي است. مودي ماليات ارزش نفت خام و فرآورده مرتبط شركت‌هاي پالايش هستند ( 7 پالايشگاه قديم و يك پالايشگاه ستاره خليج فارس) كه خصوصي‌سازي شده‌اند، شيفت ماليات اين موديان بر ذمه شركت ملي نفت طي مصوبه  يعني تبديل دولت يعني دولتي كه وصول كننده ماليات است به پرداخت كننده ماليات. آن هم كدام ماليات، ماليات ارزش افزوده كه به عنوان ماليات  ارزش افزوده، گردش مالي به شرح زير در جدول شماره 5 لايحه بودجه 97 معادل بيش از 36 هزار ميليارد تومان دارد.
رديف 110512      869/286/299
رديف 110513        576/857/59
رديف 110505        274/387/5
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جمع كل           ميليارد ريال 364531719
بدين ترتيب حصول اطمينان بر وصول صحيح و بموقع درآمد تاكيد مي‌شود وصول صحيح و به موقع عوايدحاصل از ماليات ارزش افزوده در بخشي از اين درآمد  36هزار ميليارد توماني آنجايي كه مربوط به ماليات ارزش افزوده نفت خام و فرآورده مي‌باشد يا صدور اينگونه مصوبات نيست. حصول صحيحي كه مقنن مسئوليت آن را متوجه بالاترين مقام مسئول در دستگاه اجرايي مي‌شناسد. (3)
پي‌نوشت‌ها:
(1) تصويب‌‌نامه شماره 61126 مورخ 10/5/97
(2) اصل 51 قانون اساسي
(3) ماده 36 قانون محاسبات عمومي

کميل خجسته
رمضان دو سال پيش درديدار شاعران، يکي از شاعران خطاب به رهبر انقلاب گفت اگر شمشير بکشيد، سينه‌هايي که بيايند در جلوي شما بِايستند و در مقابل دشمنان شما سينه سپر کنند [زياد است‌] و رهبري در جواب گفتند که من شمشير را کشيدم، مشغوليم، ما از چپ و راست داريم مي‌زنيم... بيانات اخير رهبري از مصاديق همين شمشيرزني از چند جهت بود.
چرا که سه جريان با توجه به مشکلات جاري کشور تلاش مي‌کنند تا بر آينده کشور تاثير منفي بگذارند و رهبري علاوه بر اينکه در مقابل اين سه ايستاده است به دنبال ايجاد راه چهارمي براي حل مشکلات اقتصادي و مبارزه با فساد است. 
گروه اول بن‌بست‌گرايان هستند. آن‌ها معتقدند يا اعلام مي‌کنند هيچ راهي براي برون‌رفت از مشکلات نداريم. ادامه اين وضع ما را به سمت قحطي و جنگ مي‌برد. به همين دليل تنها راه اين است که با آمريکا وارد مذاکره شويم. موشک‌هايمان را محدود و تاثيرمان در منطقه را کاهش دهيم تا آمريکايي‌ها هم با ما وارد جنگ نشوند و هم تحريم‌ها را بردارند تا ما نجات پيدا کنيم.
 گروه دوم بحران‌بينان هستند. آن‌ها مي‌گويند در چنين شرايطي بايد رهبري با حکم حکومتي دولت را برکنار کند و خودش يک نفر را جايگزين کند تا مشکلات حل شود.
گروه سوم آمريكايي‌‌ها هستند. آن‌ها از نقطه ضعف پيش آمده استفاده مي‌کنند و عليه ملت ايران سه کار مي‌کنند: تحريم مي‌کنند، با فعاليت رسانه‌اي در مردم ياس ايجاد مي‌کنند و سوم اينکه با تعريف عمليات‌هاي خُرد تخريبي، جامعه را به هم بزنند. بحران‌بينان و بن‌بست‌گرايان اگر در نيت همراه نباشند اما هر دو در نتيجه مکمل اهداف آمريكايي‌ها هستند. بحران‌بينان به دنبال کنارگذاشتن مردم در انتخاب حاکم هستند و بن‌بست‌گرايان، عمق استراتژيک نظام در منطقه و ابزار بازدارندگي دفاعي ايران يعني موشک‌ها را مي‌خواهند از بين ببرند. نتيجه هر دوي آن‌ها همان چيزي است که آمريكايي‌ها مي‌خواهند: تضعيف ايران تا تسليم نهايي‌اش.
رهبري در مقابل اين سه گروه ايستاده، خط آن‌ها را افشا کرده است و اجازه نمي‌دهد آن‌ها به آسيبي به ملت و جمهوري اسلامي وارد کنند. اول اينکه بن‌بست‌گرايان بدانند راه هست و بروز جنگ با آمريكا توهمي بيش نيست و مذاکره‌اي صورت نمي‌گيرد. 
بحران‌بينان بدانند جمهوري اسلامي يک‌قدم از راي مردم عقب‌نشيني نمي‌کند و دولت مستقر مي‌تواند و بايد بر مشکلات فائق آيد. آمريكا هم بداند کارهايش در ايران بي‌نتيجه است. 
از سوي ديگر رهبري خط چهارمي را در مقابل اين سه خط گشوده است. محور همه حرف‌هاي اخير رهبري يک جمله بود: «براي عبور از مشکلات اقتصادي راه داريم.» آيا اين يک شعار غيرواقعي است؟ رهبري به آن پاسخ مي‌دهند که خير زيرا اولا مشکلات امروز بيشتر از آنکه از تحريم‌ها باشد‌؛ دروني است. مثل ماجراي ارز و سکه. ثانيا اينکه هزاران راه نرفته وجود دارد براي حل مشکلات اقتصادي مانند همين هدايت نقدينگي افسارگسيخته در کشور به سمت توليد و...   
 سخنراني اخير رهبري يکي از مجموعه اقدامات مهم رهبري براي حل مشکلات مردم بود. کما اينکه دو روز پيش از آن هم با دادن اختيارات به رئيس قوه قضائيه گامي مهم براي برخورد با عاملين فساد اقتصادي برداشته شد يا مثلا چند وقت قبل از آن با تجميع همه قوا با رياست رئيس‌جمهور تحت عنوان شوراي هماهنگي اقتصادي عملا شوراي عالي دفاع دهه شصت -که نقش فرماندهي در جنگ را داشت- را احيا کردند و...
انقلاب اسلامي با تکيه بر مردم از بن‌بست‌گرايان و بحران‌بينان عبور خواهد کرد. اگر اين اتفاق افتاد هيچ تحريمي ديگر کارساز نخواهد شد کما اينکه سال‌هاست هيچ تهديد نظامي جرات عملي‌شدن پيدا نکرده است.

حنيف غفاري
اروپاي واحد فرصت زيادي تا اتخاذ تصميم نهايي و قطعي خود در قبال برجام ندارد. ارائه بسته پيشنهادي قبلي اروپا نشان داد که نگاه ابزارگرايانه قاره سبز در قبال توافق هسته اي همچنان به قوت خود باقي‌است. “پيچيده سازي معماي برجام اروپايي” يکي از تاکتيک‌هاي تروئيکاي اروپايي  جهت  خريد زمان ، آن هم در راستاي حفظ اهرم فشار اقتصادي عليه ايران محسوب مي شود. چندي پيش  “ترزا مي “ نخست وزير انگليس از شرکاي اروپايي خود خواست  تا در قبال اقدامات گمرکي و تعرفه اي ترامپ واکنشي متقابل از خود نشان نداده و بر سر “برجام” نيز با ايالات متحده آمريکا وارد  مذاکره شوند. بدون شک در اينجا منظور ترزا مي از مذاکره، همان “معامله” مي باشد. معامله اي که مي تواند بر سر نقاط اختلافي آمريکا و بازيگران اروپايي ناتو صورت گيرد. مايک پمپئو وزير امور خارجه ايالات متحده آمريکا نيز ضمن مذاکرات پشت پرده اي که با مقامات اروپايي داشته است ، سعي در تقويت روند “پيچيده سازي بازي” در قبال ايران دارد.در هر حال، وجه اشتراک واشنگتن وتروئيکاي اروپايي ، اتکاي آنها به همين پيچيدگي است! سه کشور آلمان، انگليس و فرانسه تصور مي کنند که در صورت استمرار اين روند، ايران حاضر خواهد بود امتيازات بيشتري  به آنها دهد.
با همه اوصاف، آنچه محاسبات و به عبارت بهتر، تصورات واشنگتن و تروئيکاي اروپايي را تا اندازه زيادي مخدوش کرده است، “بروز اقتدار ايران” در مواجهه با عهد شکني بازيگران غربي مي باشد. واقعيت امر اين است که مولفه هايي مانند “شکاف درون آتلانتيکي آمريکا- اروپا” يا “ مخالفت کلي اروپا با سياست‌هاي برجامي ترامپ” اساسا اهميتي براي تصميم سازان کشورمان ندارد. آنچه در اين ميان اصالت و موضوعيت دارد، تحقق يا عدم تحقق اراده واقعي ديگر اعضاي 1+4 و خصوصا بازيگران اروپايي براي حفظ برجام است. حدود و ثغور مطالبات حقوقي ما نيز در اين خصوص از سوي رهبر معظم انقلاب مشخص شده است : “تضمين “ به جاي “ تعهد”.
اگرچه بازي آمريکا و اروپا در قبال ايران پيچيده است، اما جمهوري اسلامي ايران با تعيين دقيق خواسته ها، مطالبات و خطوط قرمز خود به اين بازي پيچيده ورود نمي کند! 
در اين ميان، نه “فريادهاي آرام” موگريني بر سر ترامپ محلي از اعراب دارد و نه دم زدن خانم مرکل صدر اعظم سرزمين ژرمنها از “استقلال اروپا در برابر آمريکا”! جمهوري اسلامي ايران صرفا در انتظار ارائه بسته پيشنهادي نهايي و قطعي اتحاديه اروپاست. بسته اي که در سطح کلان با استناد به منافع ملي ما و در سطح خرد با استناد به کسب سود لازم از برجام مورد قضاوت قرار مي گيرد.
 جمهوري اسلامي ايران در طول 4 دهه اخير نشان داده است که تاکتيک “پيچيده سازي بازي” از سوي رقيب را به خوبي درک کرده و در برابر آن واکنشي قاطعانه از خود نشان مي دهد.
 هر اندازه قاطعيت ما در مواجهه با بازي ديگران بيشتر باشد، تلاش آن براي وارد کردن ايران در بازي و تبديل کردن کشورمان به يک” متغير وابسته” سخت تر خواهد بود. با اين حال در صورتي که ما رصد هوشمندانه بازي رقيب را فراموش کرده و عنصر “قاطعيت” را نيز به حاشيه برانيم، به صورت خودکار به مهره بازي طرف مقابل تبديل مي شويم. بدون شک جمهوري اسلامي ايران اجازه تحقق اين موضوع را به واشنگتن و در يک مرحله پايين تر، به تروئيکاي اروپايي نخواهد داد. سخنان اخير رهبر معظم انقلاب در خصوص ممنوعيت مذاکره با آمريکا، اقدامي قاطعانه در راستاي تحديد قدرت مانور رقيب در ميدان بازي محسوب مي شود. آشفتگي غرب از اين سخنان نيز ريشه در همين حقيقت دارد....

ابراهيم رزاقي گفت:واردات کالا از کشورهاي تحريم‌کننده نفت را ممنوع کنيم .ابراهيم رزاقي اقتصاددان در گفت و گو با نود اقتصادي در خصوص کشورهايي که به تبعيت از آمريکا از ايران نفت خريداري نمي‌کنند، اظهار داشت: اين اولين بار نيست که ايران تحريم نفتي مي‌شود. ما قبلا تجربه چنين تحريم‌هايي را در گذشته داشته‌ايم  و بايد به جاي خام فروشي ماده‌اي با ارزش افزوده توليد و صادر کنيم. با اين شيوه، هم ايران تبديل به يک کشور صنعتي مي‌شود و هم کلي شغل ايجاد مي‌شود.وي افزود: ما براي يک سري کالاهاي ضروري به خارج احتياج داريم ولي اگر به توليد کنندگان يارانه بدهيم و از آنها حمايت کنيم مي‌توانيم نياز خود را در داخل تامين کنيم. مشکل در اينجاست که دولت نمي‌خواهد حمايتي از توليد کنندگان کند و صرفا به فکر جيب خودش است .عضو بازنشسته هيئت علمي دانشگاه تهران تصريح کرد: راه حل براي استقلال اقتصاد ايران وجود دارد، اما متاسفانه دولت هيچ اعتقادي به کارآمدي، حفظ استقلال و تکيه به خود ندارد. برخي از مديران داخلي با ترامپ هماهنگ هستند، انگار که نفوذي هستند.اين اقتصاددان با تاکيد بر اينکه ما هم اکنون 2/5 ميليون بشکه در روز نفت مي فروشيم و اين عدد بسيار بزرگي است گفت: اين عدد نشان مي دهد ما قدرت بزرگي در ساختارهاي نفتي و مالي جهان داريم و به همين سادگي هم نمي شود ايران را تحريم کرد.