بوف کور صادق هدایت رمان جذابی است؛ اما چه چیز آن را دوستنداشتنی میکند؟ اینکه در آن هیچ نوری پیدا نمیشود. هیچ خیری، هیچ لطفی، هیچ صداقتی، هیچ لطافتی. یک دنیای پر از لجن است و یک دوزخ جذاب. وقتی بوف کور را تمام میکنی، حس میکنی یک سیاهی در روحت تهنشین شده. فیلم تازه هومن سیدی هم همینجور است.