در سال ۵۸ و در اوج ناآرامي هاي داخلي، بي نظمي ها، نبود سازماندهي درست نيروهاي نظامي، تهديد خارجي و ده‌ها مسئله و بحران ديگر، شايد خوش بين ترين تحليلگران هم تصور نمي‌کردند که انقلاب اسلامي مردم ايران، در بهترين شرايط بتواند بقاي خود را تضمين کند، اما همان زمان، بنيان‌گذار کبير انقلاب اسلامي، با عبور از موضوع تثبيت انقلاب، از صدور انقلاب اسلامي سخن مي‌گفتند.
