آسيب شناسي وضع فعلي آموزش و پرورش و آموزش عالي کشور را نه در اشتباهات يا ناکارآمدي افراد بي سواد و نا آگاه و غافل، که در جرائم بعضي دانش آموختگان وفارغ التحصيلان از اين دستگاه ها، بايد جستجو کرد که با «طعمه نگري» به منصب‌ها، اشتهاي تصرف پيدا مي‌کنند
وقتي خداي متعال خود را معلم توصيف، و رحمت و محبت را مقدمه تعليم(1)، وتعليم هدفمند را مقدمه "رشد" (2) اعلام مي کند، احساس کرامت و بالندگي وصف ناپذيري را به همه معلمان انسان پرور و تاريخ ساز جهان ارزاني مي دارد.
