اگرچه دیوان عالی آمریکا و ساختار قضایی این کشور، مدعی استقلال سیاسی و حقوقی در قبال پرونده های جنجالی این کشور بوده و همواره بر این گزاره دروغین پافشار کرده است، اما اراده خاص دیوان عالی و برخی دادگاه های ایالتی در به تعویق انداختن صدور حکم رئیس جمهور سابق آمریکا در پرونده های گوناگون ( که جرم ترامپ در آنها محرز شده است) حکایت از موضوع دیگری دارد!
مهار حداکثری ایران، گزاره ایست که دموکراتها و جمهوریخواهان آمریکا به صورت مستمر بر روی آن تاکید داشته و آن را به مثابه یک استراتژی کلان در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی خود قلمداد می کنند. البته این گزاره در ابتدا، «مهار همه جانبه ایران»بود که به دلیل ناتوانی واشنگتن و شبکه متحدانش در مواجهه با تهران، تبدیل به راهبرد مهار حداکثری شده است.
کامالا هریس نامزد احتمالی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ میلادی، تلاش کرده دریک چرخش ظاهری و البته وقیحانه، خود را به چهرهای ضد نتانیاهو و جنگ غزه تبدیل کند! نوع مواجهه سرد هریس با نتانیاهو و سخنان وی در تقبیح شکل اقدام و عملیات رژیم کودک کش صهیونیستی در نوار غزه، مصداق نوعی آدرس انحرافی و غلط به افکار عمومی دنیا ، خصوصا منطقه غرب آسیا محسوب میشود.
مناظره انتخاباتی اول بایدن و ترامپ، بیش از آنکه نقطه آشکارساز شیوع لمپنیسم در قاموس سیاسی آمریکا باشد، خروجی و برآیند منظومه قدرت در این کشور محسوب میشود.
انحلال کابینه جنگ از سوی نتانیاهو، به معنای تسری منازعات به آخرین و چهارمین لایه قدرت در این رژیم است. تا قبل از انحلال کابینه جنگ، اختلافات جاری در رژیم اشغالگر قدس در سه سطح تعریفشده بود: موساد-کابینه نتانیاهو ،کابینه نتانیاهو-مخالفان سیاسی و کابینه جنگ( کابینه اضطراری).برخی تحلیلگران صهیونیست مدعی بودند اختلافات از لایه سوم( کابینه جنگ) فراتر نخواهد رفت و در همین مرحله مدیریت خواهد شد.
وقوع فاجعه تلخ و دهشتناک بمباران آوارگان بیدفاع فلسطینی در رفح،نقطه آشکارساز جنایت و قساوت ذاتی رژیم اشغالگر قدس و اصلیترین حامی آن یعنی آمریکا محسوب میشود.
همپوشانی ناتو و اتحادیه اروپا و نقطه اشتراک این دو به لحاظ امنیتی بر هیچکس پوشیده نیست. 28 عضو پیمان آتلانتیک شمالی اروپایی هستند و همین مسئله، منجر به ادغام معادلات امنیتی ناتو و اروپای واحد شده است.
حمله به شرق رفح آغاز شده است و مصادیق جنایت و نسل کشی رژیم منفور و نامشروع صهیونیستی روز به روز بیشتر به چشم می آید. تکلیف کابینه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در آوردگاه مشخص است؛ تعمیم جنگ به رفح را تنها راه بقای حداقلی خود در مسند قدرت در تل آویو قلمداد می کنند و با وجود هشدارهای صریح برخی راهبردنویسان غربی و صهیونیستی، دامنه حماقت خود را در جنگ غزه گسترش داده اند.
باجخواهی از مقاومت، استراتژی مشترک واشنگتن و تلآویو در قبال جنگ غزه و وقایع منطقه محسوب میشود. این باجخواهی، ناظر بر «خلع سلاح مقاومت» و «تغییر موازنه قدرت»در غرب آسیا صورت میگیرد.
اگرچه آمریکا در طول جنگ غزه، بارها قطعنامههایی که باهدف آتشبس دائمی در غزه صادرشده را باهدف حمایت از صهیونیستها وتو کرده است، اما وتوی قطعنامه اخیر شورای امنیت مبنی بر پذیرش عضویت دائمی فلسطین در سازمان ملل متحد، جنس و ماهیتی دیگر دارد.
مجلس نمایندگان آمریکا کمک 26.38 میلیارد دلاری به رژیم صهیونیستی را با 366 رأی موافقت در مقابل 58 رأی مخالف به تصویب رساند.پیشبینی میشود این لایحه بهسرعت در مجلس سنای آمریکا نیز تصویب و متعاقبا با امضای فوری جوبایدن، رئیسجمهور آمریکا اجرایی شود.
این روزها رسانههای وابسته به حزب دموکرات آمریکا و اکثر احزاب سنتی اروپا، مواضع جوبایدن رئیسجمهور آمریکا در مخالفت ظاهری با سیاستهای نتانیاهو در نوار غزه (خصوصا در قبال بمباران رفح) را برجستهسازی کرده و آن را نماد طغیان کاخ سفید علیه تلآویو قلمداد میکنند!
صدراعظم سرزمین ژرمنها روزهای تاریکی را سپری میکند! بازی مطلق برلین در زمین تلآویو و واشنگتن، بدترین نتیجه ممکن را برای دولت اولاف شولتس رقمزده و اقبال عمومی نسبت به ائتلاف سه حزب سوسیالدموکرات، دموکراتهای آزاد و حزب سبز را بیشازپیش کاهش داده است.