جهان، این روزها شاهد بزرگ‌ترین تجمع و راهپیمایی انسانی در حدفاصل نجف و کربلاست.
رسانه‌های جهان و قاب دوربین رسانه‌ها طی سال‌های گذشته این حضور حماسی را سعی می‌کردند سانسور کنند، اما امسال ده‌ها و صدها خبرنگار و اصحاب خبرگزاری‌ها به عراق آمده‌اند تا شاهد این حضور حماسی و بی‌نظیر باشند.
نام حسین (ع) امروز چون نوری است که به تاریکخانه شرک، کفر و الحاد جهانی تابیده و به‌زودی تمام گستره جهان را درهم می‌نوردد.
بشریت امروز در رسیدن به قله «روز جهانی حسین (ع)» فقط چند متر فاصله دارد.
۱۴۰۰ سال پیش امام حسین (ع) با یارانش و اهل بیت خود که عدد شهدای آن‌ها به ۷۲ نفر می‌رسید، ارتشی پدید آورد که از طفل
 ۶ ماهه تا کودک ۳ ساله و تا پیرمرد ۷۵ ساله را در برمی‌گرفت. امروز این ارتش در پهنای مسیر نجف تا کربلا به‌صورت میلیونی، گوشه‌ای از حضور خود را برای به‌زانو درآوردن ظالمین و ستمگران تاریخ معاصر نشان می‌‌دهد. لشکر پیاده‌نظام امام حسین (ع) از طفل شیرخواره تا کودکان خردسال، جوانان رشید تا پیرمرد و پیرزن و میان‌سالان، سرتاسر شهرهای کربلا و نجف و فاصله این دو شهر را پرکرده‌اند.
این اجتماع عظیم انسانی نه‌تنها شیعیان و اهل سنت بلکه مذاهب و ادیان دیگر را در برمی‌گیرد. چراکه منطق و گفتمان امام حسین (ع)،
منطق و گفتمان همه انبیاء و اولیاء الهی و آزادگان جهان است. این منطق، حیات طیبه را در همین کره خاکی نوید می‌دهد.
ایرانیان، بخش عظیمی از این ارتش الهی را تشکیل می‌دهند.
آ‌ن‌ روزهای حماسی دفاع مقدس که رزمندگان اسلام نوحه «کربلا کربلا، ما داریم می‌آییم» را می‌خواندند، امروز در اربعین، خود را نشان می‌دهد.
آن روزها که امام (ره) فریاد می‌زد؛
– ما می‌گوییم تا شرک و کفر هست مبارزه هست، تا مبارزه هست ما هستیم.
– ما تصمیم داریم پرچم لااله‌الاالله را بر قلل رفیع کرامت و بزرگواری به اهتزاز درآوریم.
کسی فکر نمی‌کرد راهپیمایی اربعین، آمادگاه این تصمیم و آن مبارزه شود.
ایرانیان در کنار مردم عراق، سوریه، افغانستان، پاکستان، هند و دیگر کشورها، سرتاسر این حضور میلیونی را پرکرده‌اند تا گوشه‌ای از تحقق شعارهای انقلاب و آرمان‌های امام را به تصویر بکشند.
نام حسین (ع) امروز در ۵ قاره جهان حکایت از یک رستاخیز الهی برای نجات انسان‌ها دارد. نام حسین (ع) آتشی در اندیشه‌ها افروخته که با تندبادهایی که از سوی رسانه‌های امپریالیستی می‌آید، نه‌تنها خاموش نمی‌شود، بلکه شعله‌ورتر می‌گردد.
خوبان عالم از چهارگوشه جهان به عراق آمده‌اند تا بگویند:
ای رستخیزِ ناگهان، وی رحمت بی‌منتها
ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها
گذر زمان و سفاکی و بی‌رحمی حاکمان مستبد و خونخوار جهان نمی‌تواند یاد حسین (ع) و یارانش را از قلب‌ها و ذهن‌ها دور کند.
مفسران سیاسی جهان، استراتژیست‌های نظامی و ناظران جهانی در حیرت این جوشش انسانی هستند و نمی‌توانند آن را تحلیل کنند. آن‌ها در جستجوی یک پاسخ برای این‌همه شوریدگی و حماسه عاشقی هستند.
تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا؟!
تو دیدی هیچ ماهی را که او شد سیر از این دریا؟!
حتی در جهان اسلام، مذاهب اسلامی در نگاه به اربعین دچار حیرت و بهت‌زدگی هستند و در رجوع به علمای خود به دنبال تفسیر و تحلیل این شوریدگی هستند.
با پیر خرد نهفته می‌گفتم دوش
کز من سخن سرّ جهان هیچ مپوش
نرم نرمک مرا همی گفت به گوش
کاین دید نیست، گفتنی نیست خموش!
اربعین، امروز به‌صورت نماد قدرت اسلام در گردآوردن تمام ادیان و مذاهب جهان درآمده است. اربعین یک رزمایش ستم  سوز است و قدرت‌های جهانی به‌ویژه آمریکا به‌شدت از آن وحشت دارند.
از اربعین، بوی «حضور» و «ظهور» استشمام می‌شود. این چیزی نیست که در شامّه تیز سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی استکبار جهانی استشمام نشود.
درود بر مردم عراق که میزبان چنین ضیافت الهی هستند و از هیچ خدمت و هزینه‌ای دریغ ندارند. آن‌ها با زبان صدق می‌گویند؛ به زوّار حسین به زبان همه دنیا خوشامد می‌گوییم؛ به کربلا خوش‌آمدید! این بیان در نوحه مداحان آن‌ها و سینه‌زنی جوانان آنان نیز ظهور دارد.