حنیف غفاری
اخیرا  وزیر امور خارجه فرانسه  با اشاره به عدم موافقت ایران با مذاکره مستقیم با آمریکا گفت که این کشور دنبال قالب‌های جایگزین موثری برای مذاکره مستقیم میان ایران و آمریکاست.ژان ایو لودریان در این خصوص اظهار داشت :«تلاش تنگاتنگ با شرکای اروپایی به همراه مسکو و پکن بوده و مصمم هستیم تا راه حل دیپلماتیکی پیدا کنیم که به ایران اجازه دهد به پایبندی به تعهدات هسته‌ای بازگردد و همچنین بازگشت آمریکا به توافق در سریع ترین زمان ممکن را فراهم سازد و در حال انجام مذاکراتی با تهران و واشنگتن در این زمینه هستیم.»
فرانسوی ها رسما در حال وارونه نمایی ماجرا و ارائه  تصویر و روایتی متقاوت از پرونده برجام هستند.بهتر است مکرون و لودریان گذشته و حال تباه خویش را در مواجهه مطلق با نظام و ملت ایران فراموش نکنند! صورت مسئله اکنون این نیست که«پیام‌های برجامی»از کدام کانال و مجرایی به ایران منتقل شود، بلکه آنچه موضوعیت دارد، « لزوم صورت‌بندی صحیح ماجرا» از سوی شرکای اروپایی بی اراده کاخ سفید می باشد! 
واقعیت امر این است که«ناقض برجام» در این معادله ساده و گویا، صرفا یک طرف ( آمریکا) است.به عبارت بهتر، مقامات کاخ الیزه حق ندارند جمهوری اسلامی ایران را نیز در کنار واشنگتن به عنوان«بازیگر ناقض برجام» معرفی کنند. دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ میلادی رسما از توافق هسته ای با ایران خارج شد و تحریم‌های یکجانبه ، غیرقانونی و گسترده ای را علیه کشورمان وضع کرد. تروئیکای اروپایی نیز با استناد به تاکتیک «خرید زمان به سود آمریکا» سعی کردند تهران را به صورت یکجانبه در برجام نگاه داشته و تعهدات هسته ای کشورمان را ( در ازای هیچ) حفظ کنند. در مقابل، پس از یک‌سال صبر استراتژیک، جمهوری اسلامی ایران تصمیم به کاهش تعهدات برجامی خود ( مطابق متن  صریح توافق هسته‌ای ) گرفت. نقطه اوج این«واکنش منطقی و حقوقی» مصوبه مجلس شورای اسلامی در خصوص بازگشت به غنی سازی ۲۰ درصدی و برداشتن گام‌های محدود کننده در ارتباط با مناسبات تهران- آژانس بین المللی انرژی اتمی بود. 
بنابراین، گام‌های کاهنده تعهدات برجامی ایران از جنس «واکنش» و مستند به متن صریح برجام می باشد که در آن«اقدام متقابل» در قبال نقض کل یا قسمتی از تعهدات برجامی از سوی طرف دیگر قانونمند و محفوظ شناخته شده است. بنابراین، ما در معادله کنونی با 
«دو طرف نقض کننده برجام» مواجه نیستیم، بلکه کماکان دولت مستقر در آمریکا «تنها ناقض برجام»محسوب می شود. اقدامات ایران در توقف تعهدات برجامی، از جنس 
«کنش اولیه» نبوده و مصداق«خروج از برجام» نیز نمی باشد، بلکه از جنس« واکنش»بوده و در ذیل سند برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد قابل تفسیر است. 
در چنین شرایطی بهتر است اروپائیان و خصوصا فرانسوی ها که ید طولایی در دشمنی با منافع کشورمان در نظام بین الملل دارند ،بر روی گزاره هایی انحرافی مانند«چه کسی اول به برجام باز می گردد» یا « گام‌های متقابل باید چگونه برداشته شود» متمرکز نشوند! اگر پاریس واقعا به دنبال احیای واقعی  توافق هسته ای می باشد( که قطعا پاریس چنین نیتی ندارد)  لازم است به جای بازی مستقیم صدباره در زمین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان آمریکا
به تنظیم رفتار «دولت طغیانگر آمریکا»و متعاقبا، خود و دولت‌های اروپایی بپردازد. 
فرانسوی‌ها فراموش نکنند که آن‌ها خود«بخشی از معضل» هستند نه « حل کننده ماجرا»!