داوود باقری/ کارشناس ارشد مدیریت ورزشی
کرونا مهم‌ترین واقعیت زندگی امروزی بشر است. این بیماری مهلک همه ابعاد زندگی انسانی را متأثر ساخته است. در کنار ابعاد منفی اقتصادی، تجاری و صنعتی،   تأثیر کرونا بر سلامتی و جان انسان بیش از هر موضوع دیگری تأثیر مطرح و قابل مداقه است. مرگ‌ومیر روزانه این بیماری بر همگان مکشوف است. به نظر می‌رسد موضوع مرگ خاموش دیگر تبعات مهم این بیماری است. به این شکل که تنبلی و کسلی حاصل از شرایط زندگی کرونایی باعث شود که بیماری‌های پرفشار خونی و قلبی در همه جای دنیا به خاطر کنار گذاشته شدن امر خطیر ورزش افزایش یابد.  
تداوم تعطیلی دانشگاه‌ها، مدارس کم‌تحرکی و بی‌تحرکی را با خود به همراه دارد. با توجه به مجازی شدن آموزش طیفی عظیمی از جامعه از معلمین، مستخدمین، دانش آموزان، کارکنان و دانشجویان حضور فیزیکی در محل کارشان ندارند و از طریق فضای آنلاین، امورات آموزشی و خدماتی مدیریت و کنترل می‌شود. این موضوع در کنار محسنات فراوان که باعث مدیریت وقت، انرژی و هزینه می‌شود ناخواسته مسئله سلامتی، تحرک و شادابی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
یکی از پیامدهای مهم مجازی شدن آموزش این است که افراد با توجه به عدم تحرک و کم‌تحرکی با  ناهنجاری‌های اسکلتی عضلانی شدید در استفاده زیاد وسایل الکترونیکی از قبیل لب تاب موبایل  مواجه شود 
که این پوزیشن‌های بدنی باعث ناهنجاری ازقبیل شانه‌های نابرابر،سر به جلو پشت گرد،کمر گود خواهد بود مهم‌ترین اتفاق دیگری که به‌دلیل بی‌تحرکی در عضلات بدن مشاهده خواهد شد شل شدن عضلات و وارفتگی آن و مشکلات مفاصلی ،این اتفاق سبک زندگی خانواده‌ها و افراد جامعه را به‌شدت تغییر خواهد داد. ارتباطات افراد خانواده را نیز درگیر می‌کند تخریب آهسته و شرایط خانوادگی را نیز در بر خواهد داشت و وابستگی اینترنت در ارتباطات خانواده هم تأثیر خواهد گذاشت در این شرایط نقش فعالیت‌های بدنی و ترویج سبک زندگی سالم و فعال بسیار پراهمیت بوده به‌طوری‌که طبق تحقیقات پیشنهاد می‌گردد روزانه بین ۴۵دقیقه تا یک ساعت فعالیت‌های بدنی برای کلیه افراد جامعه در برنامه روزانه خود تنظیم نمایند. 
اثر نامطلوب دیگر کرونا، دوری از همدیگر به شکل پیاده‌روی‌ها و ورزش‌های دوستانه است. قانون اول کرونا که بر ضرورت رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی تأکید دارد و اینکه افراد نباید به هم دیگر در جهت حفظ سلامتی نزدیک شود؛ ناخواسته پیامد تنهایی شدن افراد را در پی دارد. مهم‌ترین مسئله در این خصوص این است که انسان‌ها تمایل به ورزش‌های گروهی و دورهمی دارند. اساسا فرد در تنهایی انگیزه و رمقی برای ورزش ندارد. شرایطی که امروز اتفاق افتاده باعث شده که افراد ورزشی هم به‌تدریج ورزش را کنار گذاشته و این می‌تواند الگوی نامناسبی برای سلامت عمومی جامعه باشد.
ضروری است که وزرات بهداشت و متولیان این حوزه نظیر صداوسیما و رسانه‌ها روی این محور کار کنند که در عصر کرونا، شهروندان ورزش و نرمش  را  متناسب با ظرفیت‌های موجود در برنامه‌های زندگی‌شان قرار دهند و این‌طور نباشد که اساسا این مقوله مهم به ورطه فراموشی سپرده شود. در این خصوص می‌توان متناسب با شرایط کرونایی، نوع ورزش و سبک‌های جدید ورزشی به جامعه تعلیم داده شود تا شاهد نشاط و شادابی جامعه باشیم. اساسا می‌توان روی این محور کار کرد که چه‌بسا ورزش‌های نرم می‌تواند عاملی مؤثر در مقابله با کرونا باشد. بدن انسان هرچقدر تحرک و آمادگی داشته باشد به همان نسبت در برابر ویروس‌ها مقاوم‌تر خواهد بود.