در بيان سرفصل دوم و از منظري ديگر، مي‌توان سوال را اين‌گونه مطرح كرد: اگر ايستادگي رهبر انقلاب در برابر ادعاي تقلب براي جلوگيري از تغيير نتيجه آراء بود، چرا مدعيان تقلب (حتي با وجود حضور افرادي همچون دكتر گودرز افتحار جهرمي كه پيشينه روشني در هماهنگي فكري و سياسي با جريان مخالف فرد پيروز در انتخابات داشت) حاضر نشدند به بازشماري صندوق‌ها تن دهند؟ مگر آقايان فراموش كرده‌اند وقتي در پايان جلسه نمايندگان ستادهاي نامزدهاي انتخابات، نماينده‌اي از ستاد آقاي كروبي خطاب به رهبر انقلاب مي‌گويد شما به شوراي نگهبان بفرماييد بازشماري با حضور نمايندگان نامزدها انجام شود، رهبر انقلاب ضمن بلااشكال دانستن آن از چند تن از اعضاي شوراي نگهبان كه در جلسه حاضر بودند مي‌خواهند طبق پيشنهاد داده شده عمل كنند؟ چرا نامزدهاي معترض از انجام آن سرباز زدند؟
از سوي ديگر با تلاش جمعي از دلسوزان انقلاب و افراد فاقد تصلب جناحي كه اتفاقاً برخي از آنها از حاميان و حتي طرف‌هاي مشورت آقاي موسوي براي نامزدي در انتخابات بودند و با پيشنهاد دو تن از وزراي اسبق كشور و اعضاي كميته به اصطلاح صيانت‌ از آراء و موافقت آقاي موسوي (علاوه بر مسئله بازشماري) طرحي براي بررسي سلامت آراء مانند چك كردن تعرفه‌ها و احراز هويت رأي دهندگان و … تهيه مي‌شود و در مذاكره افراد رايزن، موافقت شوراي نگهبان هم با اجراي آن جلب مي‌شود چرا پس از مكتوب شدن پيشنهاد و فراهم‌سازي اجراي آن، آقايان مدعي زير حرف و متن و پيشنهاد خود مي‌زنند و با زبان حال مي‌گويند مرغ يك‌پا دارد؟ آيا اين قبيل انعطاف‌هاي نظام و آمادگي براي اقدامات اعتمادساز اضافي براي شفاف شدن واقعيت صندوق‌هاي رأي، ‌ بيانگر آن نبوده كه ايستادگي بر حفظ آراء مردم، موضوعيت داشته است و نه پيروزي اين نامزد يا آن نامزد؟ به عنوان سومين سرفصل به اين مطلب اشاره مي‌شود كه در روزها و هفته‌هاي پس از انتخابات، عده‌اي از خواص، دچار توهم و يا تغافل بودند و در جلسات خصوصي اظهار مي‌كردند كه چرا رهبري بايد هزينه رفتارهاي آقاي احمدي‌نژاد رابپردازد. اين القائات نادرست حتي با ظاهري دلسوزانه به دفتر رهبر انقلاب هم رسيده بود؛‌ از جمله آنكه حدود دو هفته پس از انتخابات، آقاي ابوالفضل فاتح كه از مشاوران آقاي موسوي بود و با دفتر رهبر انقلاب نيز مراوده داشت،‌در ديدار با يكي از مسئولين دفتر ضمن صحبت‌هاي خود مدعي مي‌شود كه آقاي مهندس معتقد است رهبري روي آقاي احمدي‌نژاد حساب زيادي باز كرده‌اند، در حالي كه او نمي‌تواند كاري كه ايشان مي‌خواهد برايشان انجام دهد.
چنين القائات سوئي كه بي‌اساس بودنش براي گويندگان آن اظهرمن‌الشمس بود و در متن پيش‌رو به موارد متعددي از نقض آن استشهاد شده، يكي از ابعاد پنهان فتنه بود. كيست كه نداند رهبر انقلاب بي‌دريغ و به طور كامل از همه رؤساي جمهور در دوران مسئوليت‌شان دفاع كرده‌‌اند؛ چه آنها كه گفتمانشان را قبول نداشتند و چه آنها كه مانند رئيس‌جمهور نهم، گفتمانشان را منطبق با آرمان‌هاي انقلاب و امام مي‌دانستند و اتفاقاً چون براي ايشان، گفتمان امام و انقلاب اصالت داشت ابائي نداشتند كه آشكارا نسبت به عملكردهاي مغاير با گفتمان انقلاب وي موضع بگيرند و واكنش نشان دهند. علاوه بر آن نبايد اين بيان صريح آقا را از ياد برد كه رهبري از مواضع و اقدامات سنجيده و طبق موازين عقلاني و انقلابي و شرعي و قانوني رؤساي جمهور و دولت‌ها دفاع مي‌كند و نه هر موضع و اقدامي. براي مزيد اطلاع همگان شايسته است به موردي اشاره شود تا بيش از پيش آشكارشود كه رهبر انقلاب در معرض چه پيشنهادهاي ظاهرپسندي بودند وبا چه منطقي با آن مواجه شدند.