|معصومه پورصادقی‌|
حدود یک سال از عمر دولت تدبیر و امید باقی‌مانده و عملکرد ناموفق دولتمردان در مدیریت اجرایی کشور روزبه‌روز زندگی و معیشت مردم را سخت‌تر و تنگ‌تر کرده است .
این روزها کابوس سکه ۱۰میلیونی و دلار ۲۲هزارتومانی دیگر تنها یک پیش‌بینی تلخ و وحشت‌آور نیست و از چند روز قبل در بازار طلا و ارز رسما این قیمت‌ها به‌عنوان رکوردهای تاریخی ثبت‌شده است؛ هرچند نوسان قیمتی در روز گذشته باعث بازگشت دلار از کانال ۲۲ هزار تومان به ۲۱ هزار تومان شد.
ولی هنوز نمی‌توان با اطمینان از این بازگشت‌ قیمتی ارز و سکه دفاع کرد چراکه نوسان شدید بازار در روزهای گذشته پیش‌بینی‌ها را سخت‌تر از قبل کرده است؛ اما آنچه مهم است اثرات دلار ۲۲هزارتومانی و سکه ۱۰میلیونی در اقتصاد و سایر بازارها و اساسا زندگی مردم است. باتوجه به آنچه تاکنون رخ‌داده و مرور اقتصاد در سال‌هایی که دولت روحانی سکاندار اداره کشور بود، برخی از کارشناسان در بدبینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها  قیمت‌هایی را که این روزها برای دلار و سکه ثبت‌شده است برای پایان امسال اعلام می‌کردند نه ابتدای تابستان!
در چنین شرایطی تمامی انتقادات و توجهات به‌سوی تصمیم گیران دولتی است؛ قانون‌گذاران کشور هم به‌تدریج مورد سؤال مردم قرار می‌گیرند که قرار بود چه‌کاری برای آرامش بازار انجام دهند و پیگیری‌های آن‌ها در این مدت ولو کوتاه به کجا رسیده است ؟
در این اوضاع گرانی اما  برخی مسئولان اقتصادی با سکوتشان و برخی نیز با دفاع جانانه از این عملکرد خود، موجب واکنش‌های منفی اجتماعی شده‌اند. بی‌توجهی برخی مسئولان اقتصادی به اوضاع کنونی و آشفتگی و بی‌ثباتی در بازار ، موجب افزایش نارضایتی مردم و اصناف و بازاریان شده است .  مردم می‌پرسند وقتی فلان مسئول اقتصادی در شرایط گرانی‌های نجومی، به‌طور تمام‌قد از عملکرد خود دفاع می‌کند؛ چه نهادی وظیفه پیگیری مشکلات اقتصادی و برخورد با سوء مدیریت‌ها را دارد؟ طبق قانون، این وظیفه مجلس است که به عملکرد وزرا بپردازد و ابزار استیضاح نیز برای همین در اختیار مجلس گذاشته‌شده است. اما متأسفانه همین دولتمردان که بابی کفایتی و ناکارآمدی خود اوضاع کشور را به این حال‌وروز انداخته‌اند، پشت سر هم موضع می‌گیرند و اظهارنظر می‌کنند که سؤال پرسیدن از رئیس‌جمهور و مسئولان اجرایی کشور باهدف پاسخگو کردن آن‌ها در برابر مشکلاتی  که باسوء مدیریت و بی‌تدبیری برای مردم ایجاد کرده‌اند ، دردی را دوا نخواهد کرد!
دولتمردان در حالی حاضر به پاسخگویی در برابر عملکرد خود نیستند که مرور تاریخ و نگاهی به آمارهای اقتصادی نشان می‌دهد که دولت۷ سال گذشته را سرگرم امضای برجام، اجرای برجام و پسابرجام بوده است و حاصل تمام این سال‌ها برای اقتصاد کشور و مردم که ۷ سال معطل و منتظر مذاکرات و برجام بودند، «تقریبا هیچ» بوده است.
نیاز به مقدمه و مؤخره نیست، فقط کافی است به واقعیت اقتصاد کشورمان نگاهی داشته باشیم و به این نکته برسیم که حداقل در
۷ سال گذشته دولت یا نخواست و اجازه نداد که اقتصاد به ابزار قدرت تبدیل شود و یا نتوانست اقتصاد را به ابزار قدرت تبدیل کند!
دولت روحانی در سال‌هایی که گذشت، بیشترین تمرکز خود را برای حل مشکلات اقتصادی روی مذاکره با غرب گذاشت به امید آنکه بتواند کلیدی برای مشکلات اقتصادی پیدا کند و درنهایت کلیدش در همان قفل شکست و ما ماندیم و در بسته مشکلات اقتصادی!
کارنامه آقای روحانی در حالی با محوریت مذاکره پر شد که سهم اقتصاد در آن تقریبا هیچ است؛ آن‌هم درحالی‌که اقتصاد سال‌هاست به مسئله و فوریت اول کشور تبدیل شده است و در دو سه سال اخیر مشکلات اقتصادی موجب تحت‌فشار قرار گرفتن مردم و اقشار ضعیف شده است؛ البته عوامل گوناگونی از ساخت نامحکم  و غیراصولی زیرساخت‌های اقتصاد که یک عامل درونی است تا تحریم‌های حداکثری که عامل بیرونی ، دست‌به‌دست هم دادند تا اقتصاد به یک مسئله اصلی و به‌عبارت بهتر مسئله اول کشور تبدیل شود.
بااین‌حال اما راهکار نجات اقتصادی اصلا مبهم و البته پیچیده نبود؛ در طول سال‌های گذشته تقریبا  تمام گروه‌ها و جناح‌های سیاسی و اقتصادی بر مقاومتی کردن اقتصاد اجماع داشتند؛ به‌عبارتی در تمام سال‌های بعد از انقلاب و به‌خصوص سال‌های اخیر «اولویت» اصلی کشور اقتصاد مقاومتی بوده (و هست)، و آنچه باید در «متن» قرار می‌گرفت، قرار گرفتن برمدار اقتصاد مقاومتی بود و نه مدار توسعه غربی که مهم‌ترین پیش‌شرطش راضی کردن دشمنان و معامله با آنان بود!
اما دولت چند سال بعد از معطلی و انتظار اقتصاد برای اجرای برجام و بعد از خروج آمریکا از برجام و نمایان شدن دستاوردهای پوچ برجام  و البته تشدید نقدها به عدم کارایی برجام در اقتصاد اذعان کرد که هدف برجام، اقتصادی نبوده است! هرچند اعتراف بی‌سابقه دولت به منفعت «تحقیقا هیچ» اقتصادی ایران از برجام ارزیابی و تحلیل شد.
وضعیت به همین صورت ادامه یافت و ماحصل آن شد ۷ برابر شدن قیمت دلار، گرانی سرسام‌آور کالاهای اساسی و غیراساسی، بسته شدنپی‌درپی واحدهای تولیدی و بیکاری مردم و هزاران مشکل دیگری که همه مردم مستقیم و غیرمستقیم با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
در چنین شرایطی اما متأسفانه دولتمردان ما به‌ویژه رئیس‌جمهور و معاون اول به‌جای پاسخگویی و احیانا عذرخواهی به خاطر
 هدر رفت ۷ ساله فرصت‌ها و ظرفیت‌های یک ملت، گاها در مقام منتقد نشسته و از وضع موجود انتقاد می‌کنند یا در موضع عجیب‌تر به دفاع از عملکرد خود می‌پردازند و تلاش می‌کنند به خیال خود همه‌چیز را خوب و مطلوب جلوه دهند.اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهوری روز دوشنبه هفته گذشته در نشستی که با مدیران ارشد وزارت امور خارجه داشت، این‌طور گفت: در دولت تدبیر و امید گفتمانی که به نظر می‌آید سیاست غالب کشور بوده است، ما زود فراموش می‌کنیم؛ در ابتدای دولت تحریم‌های بسیاری علیه کشور وجود داشت که دولت تدبیر و امید اولویت‌گذاری کرد که هم از تحریم‌ها و فشارها عبور کنیم و هم به زندگی مردم سامان دهیم که خوشبختانه در هر دو بخش دستاورد خوبی داشته‌ایم.