| گروه اجتماعی|
این روزها کشور، درگیر ویروسِ سمج کروناست و  اگر وضعیت موجود را به جنگی تمام عیار تشبیه نماییم، سربازان و فرماندهانی که در  خط مقدم این جبهه، فداکارانه در حال دفاع هستند، پرستاران و پزشکان و متولیان نظام سلامت اند، سفید پوشان دلسوزی که جان نازنین شان را  کف دست گرفته و به رغم کمبود امکانات و تجهیزات از هیچ کوششی  برای نجات جان هم وطنان خود فروگذار نیستند.
هشت سال دفاع مقدس، جهادگرانی بدون سپر برای رزمندگانشان خاکریز درست می کردند تا آنان از تیررس دشمن در امان بمانند و امروز نیز به تاسی از آنان پزشکان و پرستاران ایثار را  در مبارزه با کرونا ویروس نمایان کرده اند. آنان که خود با خطرات این ویروس کاملا آشنایی داشته، امروز بدون توجه به خطرات آن تنها به یک چیز می اندیشند و آن هم نجات جان بیماران است.
مطابق آمارها و گزارش‌های رسمی وزارت بهداشت، طی روزهای اخیر تعدادی از کادر درمان اعم از پزشک و پرستار بر اثر نبردی جانانه با کرونای ناجوانمرد، قربانی شده اند. همان قشری که گاه و بی گاه  در فضای مجازی، مورد هجوم نقدها و تاخت و تازهای غیرمنصفانه قرار می گیرند، پزشکانی که یک روز از فرار مالیاتی شان می نویسیم و روز بعد از دریافت پول های غیرمتعارف.حالا همان ها؛
جهادگران عرصه سلامت در مقابله با کرونا ویروس هستند. بنابراین بهتر است بر روی تصورات باطل خط بطلانی بکشیم و به خودمان یادآوری کنیم، جامعه پزشکی فقط همان چند درصد پزشکان ثروتمند نیستند و یا پرستاران، همان هایی نیستند که از معطل ماندن اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری گلایه می کنند.
آنان، در این روزهای نفسگیر، تمام کمی ها و کاستی ها و ناملایمات را تاب می آورند و این عرصه را به جولانگاه تسویه حساب های خود تبدیل نمی کنند و بنابر وظیفه خطیر انسانی خویش می ایستند، آن هم در شرایطی که این ویروس مرموز چینی، هیچ دارو و واکسنی ندارد و هر روز گوشه ای از پیچیدگی‌های خاص خود را نمایان می سازد، در این بین  پرسنل مراکز درمانی و بیمارستانها، برای نجات مبتلایان از جان و دل مایه می گذارند.
آنان به تعبیر محمدباقر قالیباف، جهاد می کنند و جهاد فقط در جبهه و جنگ نیست. او در صفحه اینستاگرام خود نوشته است: «برای عیادت از یک دوست به بیمارستانی در تهران رفتم. در آنجا از نزدیک دیدم که کادر درمانی چگونه دلسوزانه پروتکل مراقبت‌ و اقدامات لازم را مو به مو و با صبر و حوصله برای همه مراجعه‌کنندگان اجرا می‌کنند. همه پرستاران و پزشکان و اعضای دیگر کادر شبکه بهداشت و درمان امروز حقیقتا کار جهادی می‌کنند. جهاد فقط در جبهه و جنگ نیست. هر کسی که در خط مقدم مبارزه علیه هر تهدیدی علیه مردم ایران خدمت می‌کند، جهادگر است. فرمانده و سرباز هم ندارد. جهادگر برای همه کار می‌کند، همه. شما در بیمارستان نمی‌بینید که یک پرستار از حرفه و شغل، منش و تفکر شما بپرسد تا شما را درمان کند؛ جهادگری اینگونه است. من به سهم خودم از همه‌ پرستاران، پزشکان و پرسنل درمانی کشور تشکر و قدردانی می‌کنم و از طرف همه مردم ایران به آنها خداقوت می‌گویم.»
از این رو، روزنامه« رسالت» به رسم قدردانی از مطالبات بر زمین مانده پرستاران، به گفته های اصغر دالوندی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری استناد کرده تا بخشی از مطالبات آنان را پوشش دهد. دالوندی به تازگی طی نامه ای به دکتر نمکی وزیر بهداشت و درمان کشور، به منظور وصول مطالبات جامعه پرستاری، از سنگینی فشار کاری ناشی از اجرای طرح تحول سلامت بر دوش پرستاران سخن گفته و این سرمایه اجتماعی را سزاوار توجه بیشتر دولت دانسته است.
اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاران یا نظام جایگزین پرداخت مبتنی بر عدالت به منظور کاهش تبعیض در پرداخت ها، تسریع در پرداخت معوقات کارانه، اضافه کار چندین ماهه گروه پرستاری، حذف اضافه کاری اجباری و جداسازی اضافه کار از طرح کارانه ای قاصدک تا اجرای قانون تعرفه گذاری، استاندارد سازی خدمات پرستاری و تعیین استاندارد تعداد پرستار به بیمار به صورت آزمایشی با استخدام نیروی جدید پرستاری، تعیین تکلیف و شفافیت در شرح وظایف مراقبت های پرستاری، حذف کارهای غیر مرتبط، تعیین تکلیف و تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی به قراردادی یا استخدام رسمی و پرداخت معوقات پاداش خدمت بازنشستگان مواردی هستند که در نامه رئیس کل سازمان نظام پرستاری به چشم می خورد.
اما علی رغم بی مهری ها و مطالباتی که محقق نشده، مردم امروز، قدرشناس خدمات این قشر هستند و بیش از پیش نسبت به سختی کار آنان آگاه اند. گویای این سخن، تصاویری است که از پرستاران و پزشکان در فضاهای مجازی دست به دست می شود و هرکس به شکلی قدردانی اش را در ذیل این تصاویر ابراز می دارد و بعد از فوت پرستار جوان ۲۵ ساله بر اثر کرونا که همه را متاثر کرد، او را قهرمان ملی و سرباز خط مقدم خواندند.
رهبر انقلاب نیز پنج شنبه گذشته، در دیدار رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران، با تشکر صمیمانه از وزارت بهداشت و همکاران وزیر، پزشکان، پرستاران و کادرهای درمانی و مجموعه دست‌اندرکاران پزشکی در مبارزه با ویروس کرونا، خاطرنشان کردند: این زحمات بسیار با ارزش، جایگاه جامعه پزشکی و پرستاری را در جامعه بالا می‌برد که برده است و اجر و ثواب الهی را به دنبال خواهد داشت.
در همان روزهای نخست که کرونا وارد کشور شد، پزشکان و پرستارانی به این بیماری مبتلا شدند و بعد دکتر حریرچی معاون وزیر بهداشت که مسئول مستقیم مبارزه با این بیماری بود، اعلام کرد کرونایی شده است. با این وجود پزشکانی هستند که درخواست داده اند، شیفت کاریشان در بیمارستان های معمولی کم شود و در مقابل آنها  نیز به بخش مراکز و بیمارستان های مقابله با کرونا  منتقل شوند تا نقشی ایفا کنند. بی تردید این تفکر و اندیشه به جز ایثارگری و جانفشانی پزشکان و پرستاران چیز دیگری را به ذهن متبادر نمی کند زیرا آنان می خواهند در این مبارزه نفسگیر خود را شریک کنند تا هر چه زودتر پرچم پیروزی را بالا ببرند.
اما علاوه بر کار جهادی جامعه پزشکی ایران در جهت آگاه‌سازی و
خدمت رسانی در زمینه شیوع کروناویروس، اقدامات جامعه پرستاری هم قابل ستایش است.
برهمین اساس محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار در گفت و گو با رسالت، با اشاره به وضعیت فعلی پرستاران به عنوان کسانی که در خط مقدم مبارزه با این بیماری فعالیت می کنند، توضیح می دهد: «بیشترین چالش کادر درمانی و به خصوص پرستاران در مراکز و بیمارستان ها مربوط به افراد مشکوکی است که به آنها مراجعه می کنند. در زمان تشخیص این بیماری و مثبت بودن تست کرونا، تیم پرستاری و پزشکی به لحاظ امکانات نباید مشکلی داشته باشد و تقریبا هم مشکلی نیست. در این موارد کادر پزشکی و پرستاری کاملا رعایت می کنند زیرا از نظر علمی کسانی که بیشترین تماس را چه از نظر زمانی و چه از نظر دفعات با عامل بیماری زا دارند، بیشترین خطر تهدیدشان می کند، خب پرستاران به عنوان گروهی که بیشترین وقت را در کنار این بیماران می گذرانند و بیشترین دفعات به بالین بیمار مراجعه می کنند، طبیعتا بیشتر در تیررس خطر هستند و باید بیش از پیش حمایت بشوند.  مورد بعدی برای مراکز و بیمارستان هایی است که افراد مشکوک مراجعه می کنند، زمانی که فرد تشخیص داده نشده، انجام آزمایش های خون یا تست تشخیصی کرونا زمانبر  است و متأسفانه نمی دانم چرا بعضی مواقع یک تست کرونا دو سه روز اعلام نتیجه اش طول می کشد، در این مواقع پرستاران ممکن است با مورد جدی برخورد نکنند و یا به علت تعداد زیاد مراجعه کنندگان امکانات لازم به آن شکل لازم نباشد،  همکاران ما می گویند، یک دستکش و ماسک در اختیارشان قرار می گیرد ولی به هر صورت گلایه ای که در سطح کشور وجود دارد، کافی نبودن امکانات پوششی و ایمنی  است. البته همان طور که مطرح کردم این مشکل مربوط به مکان هایی است که بیمار مشکوک مراجعه می کند ولی آن مراکزی که بیمار، تست اش مثبت است و بستری می شود و در قرنطینه قرار می گیرد امکانات بد نیست.»
وی در ادامه تاکید می کند: «اگر ما این بحران را همانند جنگ بدانیم، جامعه پرستاری در خط مقدم  جبهه قرار دارد و ممکن است به خاطر نبود امکانات کافی، این قشر خود نیز درگیر شود همان طور که تعدادی درگیر شده اند و یکی از همکاران کادر پرستاری ما، دختری ۲۵ ساله بود و متأسفانه در لاهیجان به علت کرونا فوت کرد، البته در خصوص آمار پرستاران مبتلا  نمی توانیم رقمی را اعلام کنیم. آمارها کاملا امنیتی هستند و به کسی ارائه نمی شود، حتی شاید رئیس بیمارستان هم آمار بیماران کرونا را نداشته باشد و به فرض اگر بیمار کرونایی مراجعه کند، حتی به سوپروایزر بیمارستان هم این آمار ارائه نمی شود و کانال خاصی وجود دارد و کسی جز مسئولین وزارت بهداشت از آن مطلع نیست.»
*سلاح کامل برای فعالین خط مقدم، نیازی جدی است
وی مهمترین مسئله پرستاران را به عنوان کسانی که در دلِ ماجرا فعالیت می کنند، موضوع ایمنی دانسته و عنوان می کند: « پرستاران ما باید مسلح باشند و این سلاح یعنی پوشش ایمنی کامل که چندان هم هزینه بر نیست. هر پرستار یک ماسک نیاز دارد که باید ماسک فیلتردار «ان ۹۵» باشد و یک گان و پوششی برای پوشاندن کفش و دستکشی برای دست ها و عینکی هم برای چشم ها لازم است. موضوع دیگر بحث نیروهایی است که با بیماران قرنطینه ای در ارتباط هستند. برخلاف سایر موارد که پرستاران به طور دائم عوض می شوند، در مورد فضای قرنطینه نباید این طور باشد و پرستار باید ثابت و در ایزوله باشد. چین و برخی کشورهای خارجی این تجربه را دارند و پرستاری که ده تا پانزده روز با فرد مبتلا ارتباط دارد، باید در همان بخش حضور پیدا کرده و در کنار خانواده نیز ایزوله باشد.»
دبیرکل خانه پرستار در خصوص بحث های انگیزشی برای پرستارانی که جان خود را به میدان  آورده و بنابر حس میهن دوستی و حرفه ای، جانانه پای کار هستند، خاطر نشان می کند: «همواره به هنگام وقوع بحران ها، پرستاران در صف اول هستند اما در زمان تقسیم غنائم در آخر صف قرار می گیرند. آنان که با فداکاری و به منظور انجام وظیفه، بالای سر بیمار حاضر می شوند و جانشان را کف دست می گیرند و از بیمار کرونایی مراقبت می کنند، پرستاران هستند اما همین ها، ده، پانزده ماه، معوقه کارانه دارند. ما همیشه می گوییم و بازهم تاکید می کنیم، پرستاری متفاوت از سایر مشاغل است و باید متفاوت هم دیده شود ولی متأسفانه این طور نیست. پرستاران در حال حاضر در بین کارکنان دولت؛ پایین ترین حقوق را دریافت می کنند. حتی از معلم ها هم پایین تر حقوق می گیرند. چرا پرستاران ما با این حس که دولت حمایت شان می کند با رضایت بیشتری سر کار نروند؟ متأسفانه قبل از این هم فاصله بی اعتمادی بین جامعه پرستاری کشور و مسئولین زیاد بود و در حال حاضر هم به خاطر ورود ویروس کرونا و کمبود امکانات، پرستاران ناراضی هستند و باید امکانات لازم برای آنان فراهم شود. »
البته قرار است در خصوص ارائه امکانات و تجهیزات، اقدامات لازم صورت پذیرد، سید کامل تقوی نژاد، معاون توسعه مدیریت، منابع و برنامه ریزی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی عنوان کرده است: «با توجه به شرایطی که مواجه هستیم تامین منابع مالی کافی برای خرید تجهیزات مورد استفاده کادر درمانی و تامین دارو و تجهیزات مورد نیاز بیماران تخصیص پیدا کرده است و این اعتبارات با اولویت در اختیار دانشگاه‌هایی که مشکلات بیشتری داشتند، قرار گرفت.»
وی در ادامه از تخصیص بخشی از اعتبارات برای پرداخت مطالبات و افزایش انگیزه سخن گفته که در اختیار کادر درمان قرار خواهد گرفت. تقوی نژاد، اذعان کرده است: « از شرکت های بیمه گر بخشی از مطالبات خود را دریافت کردیم و سازمان تامین اجتماعی بخشی از بدهی خود را  پرداخت خواهد کرد و از نظر نیروی انسانی و منابع مالی مورد نیاز تدابیر مورد نظر دیده شده است. »
*مهم ترین مشکل نداشتن نیروهای ثابت برای بخش های قرنطینه است
برهمین اساس، کریم عابدینی به عنوان پرستار بالینی یکی از بیمارستان های تهران و عضو شورای مرکزی خانه پرستار  در گفت و گو با رسالت، مهمترین معضلی که این روزها پرستاران با آن مواجه هستند را عدم در اختیار داشتن تیم های مخصوص قرنطینه با آموزش ها و امکانات خاص دانسته و اذعان می کند:«بیمارستان هایی که برای قرنطینه اختصاص داده شده، تیم های خاص خود را آن طور که باید اصولی و استاندارد باشد در اختیار ندارند، به این معنی که از قبل یک سری نیرو را چیدمان نکرده و آموزش های لازم و امکانات در اختیارشان گذاشته نشده است. به عنوان مثال در کشور چین، پانسیون هایی در نظر گرفته شده تا پرستارانی که در مراکز درگیر با موضوع کرونا شیفت دارند، برای مدتی به منزل هم مراجعه نکنند. اما در ایران، پرستاران را به صورت تک شیفت از بیمارستان می برند چون نیرو ندارند و از قبل فکرش را نکرده اند و باز همان پرستاری که یک شیفت کار کرده، به محیط قبلی کار خود بازمی گردد و این خطر آلودگی همکاران را تشدید می کند. اگر فکری درباره این موضوع نشود، ممکن است در هفته های آینده با درگیر شدن تعداد زیادی از پرستاران مواجه شویم و در نتیجه بسیاری از شیفت ها ممکن است خالی بماند. اشتباه محض است که به صورت آمارتوری از بیمارستان های مختلف نیرو  می گیرند، ویروس به این شکل  پخش می شود. افرادی که در مراکز قرنطینه کار می کنند نباید به بیمارستان قبلی خود بازگردند یا حتی به خانه بروند. اگر آموزش این نیروها اختصاصی باشد و امکانات بیشتری در اختیارشان قرار بگیرد، این مشکل برطرف می شود.»
 *حفاظت در بیمارستان های عمومی جدی گرفته نمی شود
وی مشکل حفاظت های عمومی در بیمارستان های معمولی را دیگر معضل فعلی در رابطه با مقابله با ویروس کرونا دانسته و عنوان می کند: « بیمارستان های عمومی نباید بگویند که چون مخصوص کرونا نیستند پس دلیلی برای جدی گرفتن موضوع وجود ندارد. در هر حال به اورژانس بیمارستان های معمولی هم بیمار کرونایی مراجعه می کند و وسایل جابه جا می شوند، ویلچر می رود و می آید، کارگرها رفت و آمد دارند و ویروس پخش می شود.  حقیقت این است که موارد مشکوک اول به بیمارستان های عمومی می آیند و مستقیم به مراکزی که برای قرنطینه اختصاص داده شده، نمی روند. حال یا خودشان می آیند یا از مطب دکتر ارجاع داده می شوند و همین تردد بیمارها برای درمان در اورژانس بیمارستان های معمولی، محیط را آلوده می کند. در نتیجه همین بیمارستان های معمولی و عادی هم در شرایط فعلی نیاز به امکانات حفاظتی داشته و پرستاران باید به اندازه کافی مواد ضد عفونی کننده همراه داشته باشند و ضدعفونی کننده های سطوح در بیمارستان ها و ماسک و گان و دستکش به فراوانی موجود باشد. اما شاهد هستیم که امکانات لازم خیلی کم است و اکنون در بخش های معمولی، برای هر شیفت یکی دو دستکش داده شده و ماسک به فراوانی نیست. در این شرایط میزان مصرف تجهیزات، چهل پنجاه برابر قبل شده و همین افزایش مصرف، کمبود ایجاد کرده است. »
محمود عمیدی هم به عنوان معاون پشتیبانی سازمان نظام پرستاری کشور و از پرستاران بیمارستان شریعت رضوی تهران در گفت و گو با« رسالت» توضیح می دهد: «در این بیمارستان، امکانات لازم وجود ندارد. یک سری ماسک و دستکش و لباس های یکبار مصرف ارائه می شود ولی این موارد، امکاناتی نیست که واقعا بتواند جلو انتقال را بگیرد. حتی وضعیت بیمارستان های تأمین اجتماعی با وجود اینکه به مراتب بهتر از بیمارستان های وابسته به مراکز دانشگاهی است، چندان مطلوب نیست. ما در ارتباط مستقیم با بیماران هستیم  و اغلب مراجعان هر چند ممکن است علائم نداشته باشند ولی به هر صورت ناقل هستند در نتیجه کمبود این تجهیزات می تواند مشکل ساز باشد.»
وی که در واحد تریاژ و خط اول مراجعه بیماران فعالیت کرده، بر این مسئله تاکید می کند، همه بیماران ابتدا به این بخش مراجعه می کنند و هر کدام را تفکیک و مشخص می کنیم، چه کسی کجا برود و حتی لمس شان می کنیم. ممکن است از یکی فشار  و از دیگری تب بگیریم و برای امثال ما که تا این اندازه با بیماران در ارتباط هستم، امکانات خاصی وجود ندارد. حتی در اورژانس هم چنین امکاناتی موجود نیست. در بیمارستان های دولتی وضعیت به مراتب بدتر است. تجهیزات  یکبار مصرف باید در هر شیفت عوض شود، ماسک ها زمان دار هستند و  ماسک های «ان ۹۵» حداکثر ۸ ساعت  فیلترش درست کار می کند و بعد از آن دیگر کار نمی کند. خب همین ماسک فیلتردار را به ما دادند ولی به خیلی از مراکز نداده اند.  دیشب شیفت داشتیم، لباسی دادند که باید از ساعت ۷شب تا ۷ صبح می پوشیدیم، در این فاصله زمانی، امکان رفتن به سرویس بهداشتی و شام خوردن وجود دارد و دست مدام به لباس و ماسک می خورد. ما نمی گوییم در این شرایط بحرانی، ریخت و پاش صورت بگیرد و انصافا ما پرستاران اهل ریخت و پاش هم نیستیم ولی حداقل این است که امکانات به اندازه کافی باشد که هر چند ساعت بتوانیم لباس ها را تعویض کنیم.»
این پرستار در رابطه با وضعیت دیگر استان های درگیر این بیماری می گوید: « وزارت بهداشت قول داده، برای تمام مراکز و ۷ استانی که بسیار درگیر این ویروس هستند، تجهیزات ارسال کند اما هنوز چیزی نرسیده است. در مورد استان گیلا ن اطلاع دارم که این تجهیزات فقط به همکاران خط اول داده شده اما به کسانی که در بخش های بستری هستند امکانات داده نشده و گویا نمی شود.»
*پرستاران در خط مقدم و پشت جبهه هستند
عمیدی، وضعیت کشور چین از لحاظ سطح امکانات و دسترسی ها را با ایران مقایسه کرده و با تأکید بر لزوم  اختصاص چند بیمارستان به صورت ویژه برای بیماران مبتلا به کرونا بیان می کند: « امکانات چین بسیار زیاد است و طبعا امکانات پیشگیری در اختیار پرسنل اداری و درمانی مراکزی است که با این بیماران سروکار دارند، هرچند با این وجود چند تن از پزشکان و پرستارانشان آلوده شده و فوت کردند.  فارغ از این مسئله، درکشور ما همیشه ناملایمتی در مورد سربازان خط مقدم یعنی پرستاران وجود داشته، البته پزشکان هم زحمت می کشند ولی در خط مقدم و پشت جبهه، پرستاران حضور دارند و اقدامات تماس از نزدیک بیمار از جمله کنترل علائم را آنان انجام می دهند و در بیمارستان ها و بخش هایی که این بیماران بستری هستند، اتاقی درست کرده اند و به پرستار، تجهیزات داده اند اما سایر پرسنلی که در آن بخش کار می کنند، تجهیزات ندارند و صد درصد این بیماری از طریق رفت و آمدهایی که وجود دارد قابل انتقال است. به نظر بنده باید چند بیمارستان در مناطق مختلف تهران ایجاد کنند، نه اینکه جدید بسازند همان بیمارستان های موجود را مخصوص این بیماری قرار بدهند و آنها را کاملا قرنطینه کنند و به لحاظ پیشگیری همه تجهیزات را به همه پرسنل از نگهبانی بگیرید تا خدمات و اداری ارائه نمایند.»
* نظام پرداخت در حق پرستاران جفا می کند
عمیدی در ادامه سخنانش با تأکید بر اینکه نمی خواهم این موقعیت را دستاویزی برای طرح مطالبات جامعه پرستاری قرار دهم، بیان می کند: «این جامعه سال هاست مطالبه دارد و در همین ایام درگیری با موضوع کرونا مشخص شد بسیاری از ادارات و دستگاه های اجرایی ۵۰ درصد حقوق و مزایای کارکنانشان را افزایش داده اند و این در حالی است که برای پرستاران چنین اتفاقی نیفتاده است، حداقل یک طرح تشویقی هم برای افرادی که فداکارانه در بخش های مربوط به این بیماری فعالیت می کنند، در نظر بگیرند، درحال حاضر همکاران گیلانی ما ۱۲ ماه یعنی از اول سال ۹۸ است که مطالبه  اضافه کاری و کارانه دارند. جالب است که وزارت بهداشت در این خصوص خیلی جالب کار می کند، به این صورت که مبلغی را بابت تسویه فروردین ماه می دهد. بعد همکار ما که فروردین ماه اضافه کاری داشته و خیلی هم یادش نیست چند ساعت بوده وقتی می رود حساب کتاب می کند می بیند فقط پول اضافه کاری اش را نگرفته،  درست است که به اسم پول اضافه کاری، کارانه می دهند ولی در واقع دارند این طلب همکار ما را بدون پرداخت از بین می برند. سوپروایزری از کردستان تماس گرفته بود و می گفت در یک ماه ۷۰ ساعت اضافه کاری داشته، مبلغ اضافه کاری را که حساب کرده ۳۲ هزار تومن کارانه دادند.  در این استان اگر به فرض محال سقف پرداخت کارانه پزشکان ۶۰ میلیون تومان باشد،۶۰ میلیون را تقسیم بر ۳۰ هزار کنید و ببینید اختلاف چند برابر می شود. ۲ هزار برابر است.  یعنی یک پزشک ۶۰ میلیون تومان می گیرد و یک پرستار ۳۰ هزار تومان. ما می گوییم اختلاف متوسط پرداختی ۱۰۰برابر است. اما اگر واقعی محاسبه کنیم، میان کمترین دریافتی پرستاران و بیشترین دریافتی پزشکان، اختلاف حول و حوش ۱۰ هزار برابر خواهد بود. اخیرا وزارت بهداشت از سال ۹۷ با آمدن دکتر نمکی گفتند، نظام پرداخت را تغییر می دهیم. متأسفانه کار از اصل اشتباه است. روز اول که می خواهند دوز حرفه ای را تقسیم کنند، می گویند ۶۵ درصد سهم پزشک و ۲۰ درصد سهم غیر پزشک یعنی کلا پرستاران و هوشبری و اتاق عمل و آزمایشگاه و کل کارکنان اداری و خدمات و در همین جا می بینیم که اختلاف چند صد هزار برابری ایجاد شده است.  یعنی یک نفر ۶۵ درصد را می برد و  بقیه ۲۰ درصد، از طرفی امنیت شغلی پرستاران در این چند سال اخیر به شدت افت کرده است و شرایط سخت و فشار کاری با توجه به کمبود نیرو به شدت بالا رفته است. علاوه بر کمبود پرستار، کمبود منشی و کمک بهیار نیز وجود دارد که این کمبود متأسفانه تبدیل به میدان تاخت و تاز عده ای شده و متأسفانه پرستاران به حال خود رها شده اند و حداقل در این شرایط بغرنج هوایشان را داشته باشیم.»