|حنيف غفاري|
صدراعظم سرزمين ژرمن‌ها به‌شدت از کاخ سفيد و کنگره آمريکا خشمگين است. صورت ماجرا ازاين‌قرار است که دونالد ترامپ پس از تصويب يک بودجه دفاعي عظيم، قانون تحريم شرکت‌هايي که خط لوله انتقال گاز روسيه به آلمان( موسم به پروژه نورد استريم ۲) مي‌سازند را امضا کرد. بر اساس قانوني که با امضاي ترامپ اجرايي شده است، واشنگتن در يک بازه زماني ۶۰ روزه ، اسامي افراد و شرکت‌هاي که در پروژه نورد استريم ۲ به فعاليت مي‌پردازند را به‌صورت کامل مشخص مي‌کند. متعاقبا به اين افراد و شرکت‌ها يک ماه فرصت داده مي‌شود تا فعاليت و مشارکت خود را در اين پروژه متوقف کنند. در غير اين صورت، به افراد و صاحبان شرکت‌هاي دخيل در پروژه «نورد استريم ۲» ويزاي آمريکا تعلق نمي‌گيرد و يا اموال آنها در ايالات‌متحده مسدود مي‌شود! صدراعظم آلمان و ديگر مقامات اين کشور ضمن محکوم کردن اين اقدام آمريکا، از رايزني‌هاي خود با کاخ سفيد در مواجهه با اين موضوع خبر داده‌اند.البته بر همگان مسجل است که ترامپ حتي در صورت اصرار مرکل و صدور انواع بيانيه‌هاي اعتراضي از سوي دولت آلمان، قصد توقف اجرايي شدن اين قانون را ندارد!
اعلام اوليه تحريم‌هاي آمريکا عليه پروژه نورد استريم ۲، منجر به خروج شرکت مشترک سوئيسي –هلندي «آل سيز» از اين پروژه شده است. همچنين پيش‌بيني ميشود برخي شرکت‌هاي ديگر نيز به‌زودي اين پروژه را تحت تأثير تحريم‌هاي يک‌جانبه آمريکا ترک کنند. بدون شک عصبانيت خانم مرکل از تحريم‌هاي غيرمنطقي و يکجانبه‌گرايانه کاخ سفيد و کنگره عليه پروژه «نورد استريم ۲» قابل‌درک است.دخالت آمريکا در پروژهاي که يک‌طرف آن روسيه و طرف ديگر آن عملا اتحاديه اروپا هستند، با هيچ‌گونه منطقي در نظام بين‌الملل سازگاري ندارد! اما بهتر است خانم مرکل پس‌ازاينکه به لحاظ عصبي و فکري اندکي آرامش پيدا کردند، به‌مرور رفتار خود در قبال خروج آمريکا از برجام و وضع تحريم‌هاي يک‌جانبه عليه ايران بپردازد!
زماني که دولت آمريکا به‌صورت يک‌جانبه و عليرغم پايبندي کامل ايران به تعهدات خود در برجام از اين توافق خارج شد، مرکل و ديگر سران اروپايي اصرار داشتند که نبايد «تلاش براي حفظ برجام» را به دست‌مايه‌اي براي «تقابل با آمريکا» تبديل کرد! حتي زماني که هايکو ماس وزير خارجه آلمان خبر اوليه سازوکار مالي ويژه اروپا براي نجات برجام را ارائه کرد، خانم مرکل بلافاصله تأکيد کرد که بازيگران اروپايي بايد تعلق‌خاطر امنيتي خود را به ايالات‌متحده در ذيل ناتو حفظ کنند و عملا اقدامي براي تحقق استقلال مالي خود از اروپا در نظام بين‌الملل صورت ندهند! تأخير در
راه اندازيINSTEX و تبديل آن به يک ساختار حداقلي، قطره چکاني و مبهم محصول همين نگاه ذليلانه مرکل و ديگر مقامات اروپايي در برابر کاخ سفيد بوده است. حتي در جريان مناقشات اخير در ناتو، مرکل به صورت مطلق به طرفداري از ايالات متحده پرداخت تا مبادا خاطر ترامپ از صدراعظم آلمان مکدر شود!
در حال حاضر نيز بهتر است مرکل با همان استدلالي که در قبال حفظ برجام و چرايي عدم ايستادگي در برابر آمريکا مطرح کرده است، در همان دفتر صدراعظمي خود در برلين کنج عزلت گزيند و نظاره‌گر تحريم‌هاي ظالمانه و يکجانبه ايالات‌متحده عليه «نورد استريم ۲» و از دست رفتن منافع مالي و اقتصادي کشورش در اين پروژه باشد. گواراي وجودتان خانم صدراعظم!