در پی قطعی گسترده برق در ونزوئلا، حملات سایبری و  انتشار توئیت‌های توهین آمیز از مقامات آمریکایی، «شرمینه نروانی» تحلیلگر مسائل غرب آسیا و کارشناس ارشد در کالج سنت آنتونی دانشگاه آکسفورد به موضوعی در ارتباط با یکی از آشنایانش که مربوط به نه سال قبل می‌شد، اشاره کرد.

وی بدون اشاره به نام این فرد، که یک مهندس است، برای او از نام مستعار «کوروش» استفاده کرد و گفت: «وی در سال ۲۰۱۰ برای من تعریف کرد که دو نفر از کارکنان وزارت امور خارجه آمریکا، به او مبلغ ۲۵۰ هزار دلار پیشنهاد دادند تا در جریان سفر به ایران “کاری ساده” انجام دهد.»

شرمینه نروانی نوشت که کوروش نمی‌دانست که آنها از کجا می‌دانستند که او می‌خواهد به ایران برود. او اگرچه در برخی اعتراضات در پی انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۹  شرکت کرده بود اما فردی سیاسی نبود و فقط یکی از ایرانی‌هایی بود که در ویرجینیا، واشنگتن و مریلند تلاش می‌کنند تا زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشند. کوروش به مقامات آمریکایی گفت که تمایلی به انجام این کار ندارد و اگر ایران نیاز به تغییر دارد، ایرانی‌های داخل کشور تنها کسانی هستند که باید این‌کار را انجام دهند.

نروانی نوشته: «من به او اصرار کردم که بگذارد این موضوع را بنویسم اما او بسیار خشمگین بود و نپذیرفت. در طول سال بعد یا دو سال بعد از آن،  من باز هم تلاش کردم و او اطلاعات بیشتری در اختیارم گذاشت که البته منتشر نمی‌شود.»

این اطلاعات از این قرار است: «افراد وزرات امور خارجه آمریکا برای بار دوم پیش وی رفتند و پیشنهاد دادند که جزئیات بیشتری را درباره این کار در اختیارش بگذارند. آنها می‌خواستند که در برابر ۲۵۰ هزار دلار، شبکه برق تهران را از کار بیاندازد. آنها به کسی نیاز داشتند که مهارت فنی داشته باشد  اما در عین حال می‌گفتند که کار ساده‌ای است. او باید با لپ‌تاپ و یا ابزار ارتباطی مشابهی به نقطه‌ای خاص در تهران می‌رفت و کدی را وارد می‌کرد.کوروش حتی کد را هم به من گفت و گفت که آن را حفظ کرده است.»

این کد، رمزی است که برای شبکه برق و یا سیستم رایانه و یا الکترونیکی به کار برده می‌شود. شرکت‌ها کدهایی دارند که برای بر طرف‌کردن اشکال و یا تنظیم دوباره یک ساختار از آن استفاده می‌کنند. کنترل سیستم‌ها همگی الکترونیک هستند و گاهی اوقات به هر دلیل از جمله زمین‌لرزه  سیستم از کار می‌افتند و با کدی جدید آن را  بار دیگر به کار می‌اندازند. برای اینکار  اگر سیستم  هک شود، نیازی به حضور در محل نیست. البته در این صورت کار سخت‌تر می‌شود. پس اگر آمریکایی‌ها می‌خواستند که یک نفر در آنجا حضور فیزیکی داشته باشد امکان دارد که آنها نتوانسته‌اند دور از محل به سیستم دسترسی داشته باشند.

 نروانی  افزود: من واقعا نمی‌دانم که  چرا کوروش این سطح از اطلاعات را دریافت کرد مگر اینکه او می‌خواست تا از طرف دولت آمریکا در ایران خرابکاری کند اما او به من اطمینان خاطر دارد که هرگز چنین قصدی نداشته و فقط در جریان دیدار دوم، کنجکاو بوده است و گفت: « به هیچ وجه. تصور کن که من چنین کاری می‌کردم و مادربزرگ و یا پدر کسی به دلیل قطع برق جان خود را از دست می‌داد.»

نروانی همچنین به پیامی اشاره می‌کند که در همین زمینه برای «تریتا پارسی» رئیس سابق شورای ایرانی-آمریکایی (نایاک) فرستاده و  او در پاسخ گفته که در این مورد چیزی نشنیده است اما تمایل دارد که در این زمینه اطلاعات داشته باشد.

این تحلیلگر مسایل غرب آسیا  افزود که تحقیقات روزنامه‌نگاری به نام «ویتی وب» نشان دهنده برخی از اطلاعات جالب در زمینه برنامه حمله سایبری دولت «جرج بوش» رئیس‌جمهور اسبق آمریکا علیه ایران است. این موضوع در  روزنامه «نیویورک‌تایمز» در سال ۲۰۱۶ تحت عنوان «پروژه نیترو زئوس» افشا شد که حمله سایبری علیه ایران به ویژه در مورد بخش‌های حساسی از شبکه برق ایران را شامل می‌شد.

می‌توان اینطور در نظر گرفت که در شرایطی که در دولت «باراک اوباما» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا به کوروش چنین پیشنهادی شده است پس، پروژه نیتروزئوس با وجود تغییر دولت همچنان در دستور کار بوده است.