وحشت‌زدگی غرب از اقتدار موشکی ایران
حسین یاری
بازخوانی مواضع غرورآفرین سردار حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در خصوص توان موشکی کشورمان، خواب آشفته‌ای را برای واشنگتن، تل‌آویو و برخی متحدان آن‌ها در اروپا رقم‌زده است. ساخت موشک جدید هایپر سونیک از سوی ایران با سرعتی بیش از ۱۳ ماخ و قدرت مانور آن در خارج از جو، از یک‌سو قدرت موشکی کشورمان را در بحبوحه تنش‌زایی‌های مکرر منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای از سوی غرب و رژیم صهیونیستی، به رخ دشمنان کشیده و از سوی دیگر، بر قدرت مانور ما در میدان دیپلماسی نیز تأثیر بسزایی گذاشته است. این مسئله، تأکیدی دوباره بر اصل متقن تأثیرپذیری دیپلماسی از مؤلفه‌های قدرت سخت یک کشور می‌باشد. قدرتی که انتزاعی نبوده و دشمن را وادار به عقب‌نشینی از اهداف خطرناک و تغییر ناخواسته محاسبات آن خواهد کرد. در این خصوص نکاتی وجود دارد که لازم است مدنظر قرار گیرد.
«مهار حداکثری ایران قدرتمند»تبدیل به یک فرمول راهبردی در نگاه امنیتی غرب در قبال منطقه و کشورمان تبدیل‌شده است. این استراتژی برخاسته از یک پیش‌فرض مهم‌تر به نام «تحدید قدرت سخت ایران» می‌باشد که بارها در اتاق‌های فکر غرب مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است. کاهش وزن موشک‌های دوربرد و در مقابل، افزایش تصاعدی کارآیی آن (چه در طی مسافت‌های طولانی و چه در نقطه زنی دقیق)، قطعا این پیش‌فرض را به چالش کشیده و «ارتقای قدرت سخت ایران»را جایگزین آن می‌سازد. ابطال این پیش‌فرض، به معنای انهدام همان منظومه فشار حداکثری علیه کشورمان محسوب می‌شود زیرا راهبرد فشار حداکثری مولود کاهش قدرت بازدارندگی و اقدام یک کشور می‌باشد و زمانی که خلاف این مسئله ثابت شود، اصل راهبرد دشمن ( و نه حتی اجزای تاکتیکی آن )
مورد هدف قرار می‌گیرد. رمز پريشانی غرب از قدرت پهپادی و موشکی ایران و تکرار وسواس‌گونه وحشت آن‌ها از موشک کروز دوربرد «پاوه»در رسانه‌های آمریکایی و صهیونیستی، ریشه در حقیقتی به نام تأثیرگذاری قدرت سخت ایران درمواجهه با راهبرد مهارحداکثری کشورمان دارد.
نکته دیگر، به اصل فضاسازی غرب در قبال قدرت موشکی و منطقه‌ای ایران بازمی‌گردد. طی هفته‌های اخیر شاهد فضاسازی سیاسی، رسانه‌ای و
تبلیغاتی کشورهای غربی علیه توان موشکی کشورمان هستیم. در جریان برگزاری سلسله مذاکرات منتهی به توافق هسته‌ای ( برجام) در بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۴، مقامات آمریکایی و اروپایی تلاش‌های مشترکی را برای گنجاندن مسائل موشکی ایران در توافق نهایی صورت دادند.افرادی مانند لوران فابیوس، وزیر خارجه وقت فرانسه و اشتاین مایر، وزیر خارجه سابق آلمان از سوی تل‌آویو مأموریت داشتند تا به هر نحو ممکن در کنار واشنگتن این مسئله را به سرانجام برسانند. حتی آن‌ها تلاش داشتند به‌صورت مصداقی در خصوص «تعداد موشک‌ها»،
«برد موشک‌ها» و «آزمایش و تست موشک‌های بالستیک دوربرد» محدودیت‌هایی را علیه کشورمان وضع کنند اما اصرار قاطعانه و پرثمر نظام جمهوری اسلامی ایران بر عدم عدول از این خط قرمز پررنگ، سبب شد تا آن‌ها به قول ریچارد نفیو، معمار تحریم‌های ضد ایرانی در دولت اوباما، از دستیابی به هدف شوم خود ناکام بمانند.
نکته پایانی، به شرایط کنونی بازمی‌گردد. درست در موقعیتی که بر اساس فرمایش رهبر معظم و حکیم انقلاب اسلامی، دشمن در«مهندسی منظومه ضد ایرانی»خود از هرگونه ابزار و روشی استفاده نموده و رژیم اشغالگر قدس و
حامیان غربی آن تهدیدات پوشالی اما صریح خود علیه امنیت کشورمان را به‌صورت وقیحانه مورد تأکید قرار می‌دهند، احصا و احراز قدرت موشکی ایران فراتر از یک الزام راهبردی محسوب می‌شود.
حسین یاری
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.