روزنامه فرامنطقه‌ای «رأی الیوم» طی مقاله‌ای در بخش سخن سردبیر خود نوشت: از روز جمعه دریای عمان و اقیانوس هند شاهد رزمایش سه‌جانبه بی‌سابقه‌ای است که در آن کشتی‌های جنگی و ناوگان‌های دریایی کشورهای چین و روسیه و همچنین ایران مشارکت دارند و به‌مدت ۴ روز با شعار تقویت امنیت و تجارت بین‌المللی در این منطقه، به‌ویژه در خلیج (فارس) و تنگه هرمز، برگزار می‌شود؛ جایی که نفت‌کش‌ها در آن روزانه ۱۸ میلیون بشکه نفت منتقل می‌کنند.

شاید زود است بگوییم که این رزمایش تجسم یک ائتلاف استراتژیک سه‌جانبه جدید است ولی همچنان حامل پیامی مهم به ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی است که در ماه گذشته ایجاد دو ائتلاف دریایی به همین منظور را اعلام کردند که شامل کشورهای عربی خلیج‌ (فارس) از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی است.

ایران، که با محاصره سخت آمریکا مواجه است، بزرگ‌ترین استفاده‌کننده از این رزمایش است؛ چرا که این رزمایش محاصره تحمیلی آمریکا بر این کشور را، حداقل از بُعد روانی و روحی، می‌شکند و این موضوع را مورد تأیید قرار می‌دهد که ایران در جهان منزوی نیست و دوستانی استراتژیک در وزن دو ابرقدرت، یعنی چین و روسیه، دارد.

آمریکا دیگر به‌تنهایی بر جهان حاکم نیست و سرنوشت نظامی و سیاسی آن را تعیین نمی‌کند و دوران هژمونی آن در این چارچوب به‌سرعت در حال فرسایش است و منطقه خلیج فارس و به‌ویژه تنگه هرمز دیگر همچون یک قرن پیش در انحصار آن نیست.

موضوع قابل توجه این است که این رزمایش همزمان شد با اقدام چین به انجام آزمایش موشکی موسوم به «لانگ مارچ۵»، که چشم‌انداز آینده برنامه فضایی آن را ایجاد خواهد کرد و بیشتر تأسیس ایستگاه فضایی این کشور در مدار را تا سال ۲۰۲۰ هموار می‌کند، علاوه بر این، روسیه نیز اعلام کرد که موشک مافوق صوتی «آوانگارد» را وارد تجهیزات نظامی خود کرد که قادر به دستیابی به هر هدفی در جهان و غلبه بر هر گونه سپر ضدموشکی است.

در صورتی که گزارش‌های غربی که می‌گویند چین بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی ظرف ۱۰ سال خواهد شد و با شراکت روسیه قادر خواهد شد با ایجاد سیستم مالی جهانی، که طی ۵ سال به هیمنه دلار آمریکا پایان دهد، صحت داشته باشد ــ هرچند این گزارش‌ها صحیح هستند ــ پس این بدان معناست که ایران به‌خلاف همسایگان عرب خود، متحدی بسیار قدرتمند، امیدوارکننده و قابل اعتمادترین برای خود انتخاب کرده است.

جهان به‌سرعت در حال تغییر است در حالی که عرب‌ها یا بیشتر آنها پشت یک هدف قرار دارند و آن هدف، نحوه نابود کردن همدیگر با پول‌های‌شان و طبق دستورالعمل‌های آمریکایی است. بر این باور نیستیم که این وضعیت عرب‌ها در ۱۰ یا ۲۰ سال آینده نیز تغییر کند.

ایران با قدرتمندان دوست می‌شود؛ چرا که این کشور بلندپروازی استراتژیک و صنایع پیشرفته نظامی دارد و قدرت آنها زیادتر می‌شود ولی همسایگان عرب آن به این منظور با قدرتمندان دوست می‌شوند تا آنها را به دنباله‌روهایی ضعیف و خوار تبدیل کنند و میلیاردها دلار را بابت این سرسپردگی هزینه می‌کنند، به همین دلیل است که ایران توسعه می‌یابد و پیشرفته می‌شود در حالی که دیگران به توهین و فحش دادن و برتری جستن با تأسیس «ارتش‌های» سایبری به این منظور، بسنده می‌کنند.