سعید نوروزی
در بحبوحه انتخابات سال ۹۲ بود که حسن روحانی در کنار قالیباف، عارف، جلیلی و… کاندیدای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شد. او با دعوت چهره‌‌هایی چون آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری پا به عرصه انتخابات گذاشت. روحانی گرچه تا پیش از مناظرات و براساس نظرسنجی‌ها، نسبت به سایر رقبا اقبال کمتری داشت و از آن‌ها عقب‌تر بود اما بعد از مناظرات و تحرکات انتخاباتی و انتخاب کلیدواژه‌های سیاسی تند، در بین مردم و نظرسنجی‌ها بالا رفت و کم‌کم رقیبی خطرناک برای رقبایش شد. طی همان روزها بود که بزرگان اصلاحات ازجمله سید محمد خاتمی در کنار آیت‌الله هاشمی، به این نتیجه رسیدند که اصلاح‌طلبان باید از روحانی حمایت کنند و در این راه حتی کاندید خود را فدا کرده و از سبد رأی او استفاده کنند. 
البته هرچند این تدبیر به مذاق محمدرضا عارف، کاندیدای اصلاح‌طلبان خوش نیامد اما به درخواست رئیس دولت اصلاحات از عرصه رقابت کنار رفت. درنهایت حسن روحانی به عنوان یازدهمین رئیس‌جمهور ایران انتخاب شد.
پس‌ازآن چهار سال بعد یعنی در انتخابات ۹۶ برنامه اصلی اصلاح‌طلبان حمایت از حسن روحانی شد. پس از برگزاری انتخابات، روحانی توانست در رقابتی سنگین و البته با حضور کاندیدای پوششی خود یعنی جهانگیری و بعضا استفاده از جملات غیرواقعی و دور از اخلاق، رأی خود را کسب کند و حضورش در پاستور را تمدید کرد.  اما بعد از به قدرت رسیدن مجدد روحانی، مدیریت کشور آن‌طور که وعده داده شده بود انجام نگرفت و مشکلات روزبه‌روز بیشتر شد تا جایی که خیلی از سیاسیون، حامیان و حتی سلبریتی‌ها اعلام نارضایتی خود را رسما اعلام می‌کردند. ماجرای حمایت جریان اصلاحات از دولت تدبیر و امید نیز چندان طولانی نبود و هرچه انتقادات از عملکرد و بی‌تدبیری دولتمردان بیشتر می‌شد فاصله آن‌ها نیز با دولت افزایش یافته و آن‌ها سعی در جداسازی خود از دولت برآمدند. این رویکرد بعد از مدتی از فاز فاصله‌گذاری به فاز انتقاد رسید! این انتقادات و حملات چهره‌های اصلاحات به دولت آن‌قدر پیش رفت که هشتگ «من پشیمانم» ساخته و ترند شد.
حتی کار به کلیدواژه‌‌ای چون«رئیس‌جمهور اجاره‌ای» هم کشیده شد! با همه این تفاسیر، سال‌های ۹۷ و ۹۸ را می‌توان پایان ماه‌عسل دولت و اصلاح‌طلبان و شروع جداسازی دانست؛ جایی که دولتمردان با چالش‌های بسیاری روبه‌رو شدند و انتقادات نیز به اوج خود رسید و سرعت عبور جریان اصلاحات از دولت هم بیشتر شد.برای نمونه در یک مورد سعید حجاریان چهره برجسته اصلاح‌طلب با انتقاد از حسن روحانی اظهار داشت: «روحانی به وعده‌های خود عمل نکرد و نه از اصلاح‌طلبان که او از خودش عبور کرده است.» پس‌ازاین اظهارنظر، محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور در پاسخ به حجاریان گفت: «این‌که ما در سال ۹۶ با گروهی (اصلاح‌طلبان) نشسته باشیم و با هم چیزی را به‌عنوان ائتلاف امضا کرده باشیم خیر، نه در سال ۹۲ این کار را کرده‌ایم و نه در سال ۹۶.» این واکنش تند واعظی، به آتش درگیری‌ها در آن روزها افزود و باعث فریاد جمعی از اصلاح‌طلبان شد. برای مثال محمدعلی ابطحی، رئیس دفتر محمد خاتمی در دولت اصلاحات در واکنش به اظهارات واعظی طی توییتی نوشت: «به نمک‌نشناسی کاری ندارم، ولی قربان دهنت آقای واعظی. اصلا همه رأی مال خود آقای روحانی بوده، همه افتخارات دولت و رئیسش هم مال خودتان.» و از این دست از دعواهای دولتمردان و اصلاح‌طلبان بسیار بود و این کشمکش‌ها تا ماه‌ها ادامه داشت و هرچه به انتخابات ۱۴۰۰ نزدیک شدیم این رفتار تشدید پیدا کرد، هرچند برخی چهره‌های این حزب، اعلام کردند که از رأی به روحانی پشیمان نیستند و اگر به سال ۹۲ هم برگردند باز حسن روحانی را انتخاب می‌کنند؛ اما رویکرد اصلی اصلاح‌طلبان برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ جداسازی خود از دولتی است که هیچ دستاوردی ندارد.امروز اصلاح‌طلبان سعی دارند نقش مؤثر خود در پیروزی و تشکیل دولت روحانی را انکار کرده و با منتقد نشان دادن خود، مسیر جدایی از روحانی را طی کرده و چهره خود را برای سیزدهمین دوره انتخابات بازسازی کنند، امری که البته به این سادگی‌ها نیست.بنابراین، طیف اصلاحات در ابتدا باید مسئولیتش در حمایت از دولت و ایجاد مشکلات بسیار اقتصادی و معیشتی را قبول کرده و از مردم عذرخواهی کند بعد به دنبال رسیدن دوباره به صندلی ریاست جمهوری باشد.