محمدكاظم انبارلویی
این روزها سالگرد پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط امام(ره) و پایان جنگ  هشت ساله است.
وقتی جنگ به پایان رسید، صدام از رهبران سیاسی و نظامی ۲۷ كشور جهان كه او را یاری كرده بودند، دعوت كرد و هفت روز جشن و پایكوبی راه انداخت.
شیخ جابر الاحمد الصباح، امیر كویت هم در این جشن دعوت شده بود. او روز چهارم به صدام گفت؛ اگر اجازه بدهید من برگردم. بگویید كسی مرا به فرودگاه برساند.
صدام به او گفت: «خودم شما را می‌رسانم». شیخ می‌گوید: «در راه فرودگاه به او گفتم ما می‌خواهیم در كویت همین جشن را برگزاركنیم. 
 از شما دعوت كنیم در این جشن شركت كنید.» صدام گفت: «حتما شیخ شركت می‌كنم. كویت خانه دوم ماست. ما به زودی به آنجا می‌آییم.» 
امیر كویت در كتاب خاطرات خود كه تحت عنوان «كتاب آرزوها» به چاپ رسیده، می‌نویسد: «من نفهمیدم منظور  وی از این كه كویت خانه دوم ماست، چیست؟» صدام پس از هفت ماه كه از پایان حمله عراق به ایران می‌گذشت، به كویت حمله كرد. شیخ با حرمسرایش به عربستان پناهنده شد. آمریكا با ۱۱ كشور اروپایی به عراق حمله كرد. یك سال و هفت ماه طول كشید تا صدام را از كویت بیرون كند.
خبرنگار مجله فرانسوی اكسپرس در مصاحبه‌ای از صدام می‌پرسد؛ «جنگ خلیج فارس یك سال و هفت ماه طول كشید. من ندیدم شما یك ساعت لباس رزم بپوشید، اما در هشت سال جنگ با ایران حتی یك ساعت لباس رزم را از تن بیرون نكردید!» صدام در پاسخ می‌گوید: «من در این یك سال و هفت ماه در كویت یك مرد هم مقابل خود ندیدم، اما در هشت سال نبرد با ایرانیان جز مردترین مردان روزگار، كسی روبه‌روی من نبود.»
امروز كجایند آن مردترین مردان روزگار كه ایران را برای قرن‌ها از تهاجم و تجاوز دشمن مصون كرده‌اند.
عراق با ۱۲ لشكر مكانیزه و ۳۶ تیپ مستقل در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به ایران حمله كرد. وقتی دولت موقت خدمت دوساله سربازی را به ۱۸ ماه تقلیل داد و مشغول پس دادن هواپیماهای اف‌۱۶ به آمریكا بود،‌ صدام سربازان ذخیره خود را احضار و از آمریكا و شوروی فرمان حمله به ایران را دریافت كرده بود.
صدام با راهبرد «جنگ برق‌آسا و سریع» با هدف نابودی انقلاب و سرنگونی جمهوری اسلامی قصد داشت ظرف یك هفته به تهران برسد. او با شعار «آمده‌ایم تا بمانیم» به ایران حمله كرد، اما ماشین جنگی او توسط همین مردترین مردان روزگار با دستان خالی در ۱۹ عملیات بزرگ و ۱۲۴ عملیات محدود، متوقف شد.
غیر از نیروهای كادر ارتش و سپاه، از ۷۰۰ هزار تا یك میلیون داوطلب شركت در دفاع مقدس پای كار این نبرد بودند. ۱۷۲ هزار نفر از همین مردترین مردان روزگار در جبهه‌های نبرد رودررو با دشمن شهید شدند. ۴۳۶۳ زن قهرمان شجاعانه با دشمن جنگیدند و به شهادت رسیدند. این آمار غیر از كسانی است كه در بمباران شهرها و روستاها به شهادت رسیدند. اكنون این‌ها در مزار شهدای شهرها آرمیده‌اند و سند شرف، عظمت، كرامت و استقلال كشورند. برخی با این توهم كه ما دیگر شاهد ظهور چنین مردانی در تاریخ كشور نخواهیم بود،‌ آن‌ها كه خالص بودند، رفتند و ما باید با ناخالص‌ها روزگار بگذرانیم، اشتباه می‌كردند. به‌زودی با ظهور شهدای مظلوم دفاع از حرم، فهمیدند این نهضت ادامه دارد. كسانی هم كه از آن روزگاران سخت زنده ماندند، كمتر از شهدای دفاع مقدس و شهدای دفاع از حرم نیستند. از میان صد هزار رزمنده دفاع مقدس و دفاع حرم، ما با چهره شاداب و بانشاط سردار علی فضلی روبه‌رو هستیم. فردی كه ۴۰ زخم عمیق در سرتاسر بدن خود از سال‌های دفاع مقدس دارد. مردی كه ۶۰ بار تن به تیغ جراحی در بیمارستان‌ها سپرد و هر بار كه سر پا می‌ایستاد، به جبهه می‌رفت. نمونه سردار فضلی در سپاه و ارتش اسلام بسیارند كه پایه‌های استقلال و قدرت ملی و شرف ایرانیان می‌باشند.
جالب است وقتی در یك مصاحبه‌ای خبرنگار از سردار فضلی می‌پرسد؛ شما نمی‌خواهید وارد عرصه سیاست و قدرت شوید و در انتخابات نامزد شوید،‌ او می‌گوید: « من یك نخ لباس سربازی در راه اسلام و ایران را به همه دنیا نمی‌دهم.»
آن روز كه صدام با كمك ۲۷ كشور متجاوز به ایران حمله كرد، جوانان ما برای دفاع از خرمشهر چیزی نداشتند، با چنگ و دندان از مرزهای ایران دفاع كردند. امروز كه بر انبوهی از سلاح‌های هوشمند در زمین، هوا و دریا
تكیه زده‌ایم، این دفاع شیرین‌تر، جانانه‌تر و مؤمنانه‌تر خواهد بود.
امروز به ذهن هیچ قدرت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای هم خطور نمی‌كند كه یك وجب به خاك ایران نزدیك شود و حتی گلوله‌ای به سمت سرزمین ما شلیك كند. آن‌ها نیك می‌دانند كه در برابر مردترین مردان روزگار، حرفی برای گفتن ندارند.
آیزنهاور رئیس جمهوری آمریكا در سال ۱۹۵۲ و فرمانده كل نیروهای آمریكایی در جنگ جهانی دوم یك وقتی گفته بود: «منطقه‌ای مهم‌تر از ایران روی نقشه جغرافیایی جهان وجود ندارد. ایران هم دارای نفت می‌باشد و هم در چهارراه جهان واقع شده است. اگر روزگاری ایران و شوروی با هم
كنار آیند، كره زمین جای امنی برای غرب نخواهد بود. همچنین نباید وضعیتی پیش آید كه ایران به گذشته دور خود بازگردد و یك قدرت نظامی شود. وای به وقتی كه میلیتاریسم ایرانی زنده شود. بروید تاریخ این كشور را بخوانید تا متوجه حرف من بشوید.» امروز ایران به دلیل قدرت سیاسی و نظامی خود روابط راهبردی با روسیه و حتی چین دارد.
دشمنان اسلام و ایران با تجاوز به خاك مقدس جمهوری اسلامی در
۳۱ شهریور سال ۵۹ قدرت نهفته در ملت را بیدار كردند تا دست به قبضه شمشیر ذوالفقار ببرد. این شمشیر به امر امام(ره) بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ به غلاف نرفته است. ضربت این شمشیر تا ظهور حضرت حجت(عج) بر سر قاسطین، مارقین و ناكثین تاریخ فرود خواهد آمد، حتی یك لحظه از سر آن‌ها كوتاه نخواهد شد.
اخباری كه از جنگ‌‌طلبان سرزمین‌های اشغالی فلسطین و نیز عمال شرور كاخ سفید می‌رسد، حاكی است كه آن‌ها با دم شیر بازی می‌كنند، اما مقامات پنتاگون همواره آن‌ها را انذار داده‌اند كه از این كار پرهیز كنند. اگر ادامه دهند، جنگی رخ دهد، ظرف ۶ دقیقه یا حداكثر ۶ ساعت از اسرائیل غاصب چیزی باقی نخواهد ماند. جنگ نه ۶ روزه، نه ۶ ماهه و نه ۶ ساله خواهد بود. امروز ذوالفقار علی(ع) در دست میلیون‌ها جوان ایرانی و میلیون‌ها تن از جوانان بین‌الملل اسلام در خط مقاومت است. دشمن باید دست از شرارت بردارد. ماكرون رئیس‌جمهور فرانسه یك وقتی به رئیس‌جمهور ما گفته بود،  پنج كشور طرف گفت‌وگو تصمیم گرفته بودند به ایران حمله كنند، اما وقتی شما روی كار آمدید از حمله منصرف شدند.»
متأسفانه رئیس‌جمهور ما هم این بلوف را قبول كرده بود كه تن به برجام بی‌فرجام و دستاوردهای هیچ و خسارت محض آن داد. در حالی كه همان موقع ژنرال‌های استكبار جهانی در غرب در اتاق‌های جنگ در ارزیابی برآورد قدرت موشكی و قدرت پهپادی ایران مثل بید  می‌لرزیدند.
اینقدر هوشمندی در رئیس‌جمهور ما وجود نداشت كه به او بگوید روسیه و چین به دلایل راهبردی به هیچ وجه از این تجاوز حمایت نخواهند كرد. شما هم عددی نیستید كه دست به قبضه شمشیر ببرید.
امروز قدرت جمهوری اسلامی بر هیچ دولتی ازجمله ابرقدرت‌ها پوشیده نیست. وقتی پهپاد فوق پیشرفته آمریكایی توسط رزمندگان اسلام ساقط می‌شود.
وقتی عین‌الاسد اصلی‌ترین پایگاه آمریكا در منطقه هدف قرار می‌گیرد، وقتی… صدای نفس هیچ جنگ‌طلبی در كاخ سیاه واشنگتن و اتاق جنگ رژیم صهیونیستی درنمی‌آید. آن‌ها از این كه ایران به آن‌ها حمله نمی‌كند، خیلی ممنون هستند، اما ترس آن‌ها از رزمندگان آتش به اختیار در سرتاسر خطوط مقاومت نفس‌هایشان را در سینه حبس كرده است. آن‌ها نیك می‌دانند با مردترین مردان روزگار در ایران و نیز كل خطوط مقاومت روبه‌رو هستند، چاره‌ای جز پایین آوردن پرچم جنگ سخت در میدان ندارند.