|مهدي پيرهادي|
آن روز که پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم در غدير پيمان گرفت تا به فرمان خداوند علي عليه السلامرا به عنوان وصي و وزير و جانشين بعد از خود معرفي نمايد، اولين کسي که مخالفت کرد حارث بن نعمان فهري بود .
وي پس از مخالفت آشكار خطاب به رسول خدا صلي الله و عليه وآله گفت: «اي محمد! ما را به خدا خواندي پذيرفتيم، نبوت خود را مطرح كردي، لااله الاالله و محمد رسول الله گفتيم، ما را به اسلام دعوت كردي اجابت كرديم، گفتي، نماز در پنج وقت بخوانيد خوانديم، به زكات و روزه و حج و جهاد سفارش كردي اطاعت كرديم، حال پسر عموي خود را امير ما ساختي كه نمي دانيم اين حكم از طرف خداست يا با اراده شخصي شما پيدا شده است؟»
رسول خدا صلي الله و عليه وآله پاسخ داد سوگند به خدا كه جز او پروردگاري نيست، اين دستور از طرف اوست.
حارث بن نعمان فهري با غروري که تمام وجودش را فرا گرفته بود تقاضاي عذاب كرد. بيچاره فکر مي کرد قدرتي وجود ندارد تا او را كيفر دهد. سر به آسمان بلند كرد و گفت: «خدايا اگر آنچه را كه محمد صلوات الله عليه درباره علي عليه السلام مي گويد از طرف تو است و به امر توست، سنگي از آسماني بر من فرود آيد و مرا عذاب كند» هنوز سخنانش به پايان نرسيده بود كه از آسمان سنگي بر او فرود آمد و او را به هلاكت رساند كه آيات ۱ و ۲ سوره معراج نازل شد. (مجمع البيان جلد ۱۰ صفحه۳۵۲)پس از اين واقعه ، اندک افرادي که حتي نيت مخالفت هم داشتند ، مخالفت خود را پنهان کردند و اتفاقا به عنوان اولين نفرات هم آمدند و بيعت کردند و تبريک گفتند و نام خود را به عنوان اولينبيعت کنندگان با علي عليه السلام در سه روز متوالي که پيامبر صلي الله عليه و آله در آن بيابان توقف نمودند، ثبت کردند .
آنها دريافتند که آن زمان ، زمان خوبي براي مخالفت نيست و ترجيح دادند مخالفت علني خود را بعد از وفات پيامبر صلي الله عليه و آله مطرح کنند، تا حداقل از گرفتن پست و منصب بي نصيب نمانند، در اين فاصله هم به روش‌هاي مختلف دموکراسي عوام فريب دست زدند تا وجهه علي عليه السلام را به بهانه جوان بودن و کم تجربه بودن و … تخريب و تضعيف کنند .
در فاصله خلافت‌شان هم تلاش کردند اصل روايات غدير به ورطه فراموشي سپرده شود و از تاويل و تفسير آيات و روايات جلوگيري کردند، هم کوشش نمودند محتواي حادثه غدير را از بحث «امامت و وصايت» پيامبر صلي الله عليه و آله به بحث «دوستي» تغيير هويت دهند تا بتوانند بدون عذاب وجدان اين غصب خلافت را توجيه نمايند و مردم را براي اين تغيير قانع کنند .انقلاب سال ۵۷ جمهوري اسلامي ايران به رهبري امام خميني (ره) نيز در ادامه همان راه و سمت و سو منافقان و مخالفاني داشت که شايد همان ابتداي امر علنا حرفي نزدند و با موج مردم همراه شدند تا به نان و نوايي برسند ،ولي بعد از رحلت امام خميني (ره) و با مطرح شدن جانشيني امام خامنه اي حفظه الله، ديگر نتوانستند ساکت بمانند .
شايد جوان بودن ايشان هم در آن دوران از بهانه هايي براي رد کردن و مخالفت با ايشان بود . ولي آگاهي ايشان به امور سياسي و مسائل روز بر هيچ کسي پوشيده نبود ! بعدها سعي کردند طور ديگري وجهه ولايت را تخريب کنند و با عناوين مختلف «توهم توطئه»،«آشتي ملي»«گفت‌وگوي تمدنها»،«سازندگي»،«اصلاحات»،«تدبير و اميد »
«اسلام رحماني» و ديگر اصطلاحات عوام فريبانه و روشنفکر مآبانه مخالفت ضمني خود را با تهاجم فرهنگي و مبارزه با استکبار و خوي ساده زيستي و انقلابي بودن و … نشان دادند .
واقعيت آن است که تاريخ تکرار مي شود و مخالفان و دشمنان و منافقان، همواره شگردهاي خود را در جهت عدم اجراي حق و حقيقت به کار مي‌برند تا راه را براي رسيدن به منافع شخصي خود باز کنند . اين ما هستيم که بايد با بصيرت و شناخت و آگاهي نسبت به مسائل روز جامعه ، دوست و دشمن را بشناسيم و پيرو خواصي باشيم که ما را به حق هدايت مي کنند .
اَللَّهُمَّ أَحْيِنِي عَلَي مَا أَحْيَيْتَ عَلَيْهِ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ أَمِتْنِي عَلَي مَا مَاتَ عَلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عليه‌السّلام