احمدرضا هدایتی
قطعا نمی‌توانیم منکر برخی مشکلات محسوس و نامحسوسی باشیم که جامعه ما به‌خصوص در سال‌های اخیر با آن دست به گریبان شده است و یا مدعی شویم که همه مشکلات حاصل توطئه‌های مستمر دشمنان است.
البته این یک واقعیت است که کشور ما به خاطر شرایط خاص خود، با مشکلات مضاعف ناشی از عناد و کینه دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی مواجه است و لذا وجود برخی از مشکلات، طبیعی و اجتناب‌ناپذیر است، اما برخی از مشکلات نیز وجود دارد که صرفا ناشی از ناتوانی و سوءمدیریت‌ و بعضا خیانت و فرصت‌طلبی برخی از مدیران و مسئولین است.
بنابراین نباید انتظار داشت که هیچ‌گونه انتقادی وجود نداشته باشد، اما همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی (دامت برکاته) بارها و بارها متذکر شده‌اند، انتقاد باید مستند و قابل دفاع، واقعی و منصفانه، سازنده و مؤثر و با در نظر گرفتن مصالح مردم و منافع کشور باشد، چرا که در غیر این‌صورت می‌تواند به سیاه‌نمایی و ناامید کردن مردم و در نتیجه افزایش مشکلات و تشدید تهدیدات منجر شود.
در واقع انتقاد کردن با رعایت اصول آن، نه ‌تنها ایرادی ندارد، بلکه برای جلوگیری از ایجاد انحراف در مسیر حرکت انقلاب و دستیابی به اهداف عالی آن، لازم و ضروری است.
با این‌حال گاهی برخی از افراد جامعه در حالی که بسیاری از آن‌ها در مورد نقاط قوت بیگانگان دچار غُلو شده‌اند، ناآگاهانه و بعضا مغرضانه و در تبعیت از خواسته‌های دشمن، دائما در پی کشف نقاط عیب و ایراد و یا ضعف و مشکلات واقعی و حتی ساختگی و کاذب جامعه خود هستند. این رفتار در واقع مشابه همان رفتاری است که مگس‌ها انجام می‌دهند، یعنی دائما به دنبال چرک و کثافت و محیط‌های آلوده هستند تا از آن تغذیه کنند و به همین دلیل 
همواره ناقل و بلکه تولیدکننده میکروب‌ها و آلودگی‌های خطرآفرین و بیماری‌زا هستند. متقابلا اگر زندگی زنبورها را مورد بررسی قرار دهیم، ویژگی‌های منحصر بفردی را کشف خواهیم کرد که می‌تواند به ما در انجام وظایف اجتماعی کمک نماید.
به‌عنوان مثال زنبورها بر خلاف مگس‌ها که در یک دشت پر از گل هم پیوسته در جست‌وجوی آلودگی و کثافت برای تغذیه خود هستند، حتی در یک محیط کاملا آلوده نیز همواره به دنبال گل و شیرینی‌های طبیعت هستند.
زنبورها از گل‌ها تغذیه می‌کنند و نه‌تنها کمترین آسیبی به میزبان خود وارد نمی‌کنند، بلکه در گرده‌افشانی و بارورساختن گیاهان و محیط اطراف خود مشارکت  دارند، در حالی که مگس‌ها، هم باعث آزار میزبان خود می‌شوند و هم با انتقال میکروب‌ها، ممکن است آن‌ها را در معرض خطر جدی قرار دهند.
همه زنبورها در داخل یا خارج جامعه خود (یعنی کندو) با تمام توان کار می‌کنند و پیوسته تلاش دارند  تا وظیفه خود در قبال سایرین را به درستی انجام دهند، اما مگس‌ها همانند انگل‌های راحت‌طلب، از دیگران و فقط برای حفظ موقعیت خودشان تغذیه می‌کنند. زنبورها برای تغذیه یا گردآوری شهد گل‌ها هیچ‌گاه همزمان با هم به یک گل هجوم نمی‌برند، اما مگس‌ها هنگامی که زخم و جراحت یا منبع دیگری را برای تغذیه کشف می‌کنند، همه با هم هجوم می‌برند و برای کسب سهم بیشتر، از سر و کله هم بالا می‌روند.
چنانچه جامعه زنبورها با مشکل یا تهدید خارجی مواجه شود، همه زنبورها با هم متحد می‌شوند و به سمت دشمن هجوم می‌برند، اما مگس‌ها معمولا پراکنده و فاقد کلونی مشترک هستند و لذا یا حقیرانه ترجیح می‌دهند از برابر دشمن خود فرار کنند و یا اجازه می‌دهند که طعمه دیگران شوند.زنبورها اگر لازم باشد در مواجهه با مشکلات و کاستی‌ها نیش می‌زنند و در واقع به نوعی اعتراض و انتقاد خود را نشان می‌دهند، اما بر خلاف مگس‌ها که فقط به منافع شخصی خود می‌اندیشند، هیچ‌گاه و در هیچ شرایطی انجام وظیفه برای خدمت به جامعه و همنوعان خود را مورد غفلت قرار نمی‌دهند.به همین دلیل نتیجه نهایی کار زنبورها همیشه شهد شیرینی است که مشتریان فراوانی دارد و تقویت‌کننده و استحکام بخش حیات موجودات و داروی بسیاری از مشکلات و دردها ست و نتیجه کار مگس‌ها معمولا بیماری و افزایش مشکلاتی است که می‌توانست وجود نداشته باشد.پس خدای ناخواسته هیچ یک از ما نباید مثل مگس رفتار کنیم، بلکه برای حل و کاهش مشکلات جامعه باید همانند زنبورهای عسل، به درستی نقش و وظیفه خود را انجام دهیم و متحد و منسجم در مقابل تهدیدات بایستیم تا نتیجه کارمان به شهد شیرینی تبدیل شود که در آرزوی آن بوده و هستیم.