حنیف غفاری
«مایک پمپئو »وزیر خارجه آمریکا رسما خواستار فعال‌سازی مکانیسم ماشه در شورای امنیت سازمان ملل متحد شده است.این درخواست در حالی مطرح می شود که آمریکا دیگر عضوی از برجام شناخته نمی شود و رسما از توافق هسته ای خارج شده است. ترامپ و پمپئو خود نیز به خوبی می دانند که  قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت متغیری وابسته به برجام است نه یک متغیر مستقل  که می تواند برروی سرنوشت برجام تأثیرگذار باشد!
 به عبارت بهتر، خمیر مایه حقوقی و ماهوی قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد «سند برجام» می باشد.
بدیهی است که خروج از برجام، منجر به نقض غرض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهد شد. بر این اساس، زمانی که ترامپ رسما خروج خود از توافق هسته ای را در اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ اعلام کرد، عملا خروج خود از قطعنامه۲۲۳۱ را نیز اعلام کرده است. بنابراین، آمریکا نه در قبال برجام و نه در قبال قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، حقی برای اعتراض یا کسب امتیاز ندارد!نکته‌جالب‌توجه این‌که پمپئو در توجیه «توانایی حقوقی آمریکا »برای اعمال دوباره تحریم‌های چندجانبه علیه ایران ( اسنپ بک)، به سخنان اوباما و جان کری پس از انعقاد برجام استناد کرده است :
مایک پمپئو  وزیر خارجه آمریکا که پیامش درباره حق استفاده واشنگتن از مکانسیم ماشه علیه ایران مورد تمسخر قرار گرفته بود، اظهاراتش را به اوباما نسبت داد.پمپئو در پیامی تويیتری در این خصوص نوشته است :
« این سخنان  درباره اسنپ‌بک (مکانیسم ماشه) مال من نیست، رئیس‌جمهور اوباما آن‌ها را گفته است. او به درستی به کنگره گفت ایالات متحده می‌تواند تحریم‌ها علیه ایران را در هر زمانی به سرعت بازگرداند و هیچ کشوری نمی‌تواند مانع آن شود. این همچنان درست است.»اگرچه انتقادات بسیاری در خصوص بند موسوم به مکانیسم ماشه در برجام و چرایی پذیرش آن وجود دارد، اما نباید فراموش کرد که اظهار نظر اوباما و کری مربوط به «زمان عضویت آمریکا در برجام» بوده و پس از آن، دیگر حقی برای واشنگتن در این خصوص متصور نخواهد بود. مطابق سند برجام و  قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت ، هر یک از اعضای کمیته مشترک برجام می توانند پروسه «حل اختلاف» یا « مکانیسم ماشه» را در این کمیته کلید زده و با اصرار و پافشاری بر ادعای خود، در نهایت کار را به شورای امنیت سازمان ملل متحد بکشانند. قطعا «عضویت در برجام»، اصلی ترین پیش شرط برای این اقدام محسوب می شود! مؤلفه ای که آمریکا از آن محروم است. نکته مهم تر این‌که جمهوری اسلامی ایران، علی رغم بیان استدلالات حقوقی محکم خود، در انتظار تعیین تکلیف این ماجرا از سوی دیگران ( از جمله رؤسای دوره ای شورای امنیت) نمی ماند! فراتر از پاسخ حقوقی ایران به اقدامات آمریکا، کشورمان خود را برای پاسخ‌های سخت به هرگونه حماقت واشنگتن آماده کرده است. بدون شک ، این ماشه ( اگر چکانده شود)، به جای آنکه قلب ایران را هدف قرار دهد، مغز ترامپ و پمپئو را متلاشی خواهد کرد. هنوز اندکی زمان باقی مانده است تا سیاستمداران آمریکایی مفاهیم و مصادیق تعریف شده در ذیل ابرواژه ای به نام «استراتژی مقاومت فعال»را دریابند. البته زمانی که آن‌ها متوجه این موارد شوند، دیگر فرصت و زمانی برای عذرخواهی و بازگشت از اقدامات خود علیه ملت و نظام ما نخواهند داشت….