وحید عظیم‌نیا
ارکان اقتدار ملی هر کشوری شاید در ساحت‌های مختلفی قابل ارزیابی باشد، اما حتما «قدرت دفاعی» یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های آن است. بعد از فروپاشی شوروی که مهم‌ترین دلیل آن دخالت‌های رژیم آمریکا بود و خانم «نائومی کلاین» در بخشی از کتاب «دکترین شوک؛ ظهور سرمایه‌داری فاجعه» به آن پرداخته است، نظم به‌اصطلاح نوین جهانی با سردستگی رژیم آمریکا و همراهی برخی کشور‌ها شکل گرفت و تلاش‌ها برای تبدیل کشور‌های مستقل به برده‌ای در مذبح و برده‌ای در مسلخ با قوت بیشتری آغاز شد. جمهوری اسلامی ایران به‌واسطه ماهیت استکبارستیزی و استقلال سیاسی از همان فردای انقلاب ۵۷ مورد خشم رژیم آمریکا و هم‌پیمانان و کشور‌های مرتجع عربی قرارگرفته بود چراکه به حضور حدود ۶۰ هزار وحشی با عنوان پرطمطراق مستشار در ایران و غارت مغول‌گونه اموال ملت ازجمله نفت از سوی رژیم آمریکا پایان داد و ثابت کرد  که  هرچند مقاومت هزینه دارد، اما هزینه به‌مراتب از تسلیم محض دشمنان قلدر بودن کمتر است.  ازاین‌جهت ایرانی‌ها نه‌تنها تقاص کودتای ۲۸ مرداد و سرنگونی دولت محمد مصدق بلکه سرنوشت همه امور کشور را دست گرفتند که یکی از مهم‌ترین شئون آن مردم‌سالاری و مردمی بودن حکومت است به‌طوری‌که رفت‌وآمد مسئولان با نظر مردم است؛ شاید انتخاب آن‌ها درست نباشد، اما مهم این است که انتخاب مردم است و این نکته مهمی است که رهبر حکیم انقلاب در دیدار اخیر با مردم غیور، متدین و شجاع تبریز فرمودند: انقلاب اسلامی «مدیریت کشور را از یک حکومت استبدادی پادشاهی و فردی تبدیل کرد به یک حکومت مردمی و جمهوریت و مردم‌سالاری.  امروز حاکم بر سرنوشت ملت ایران خود مردمند؛ مردمند که انتخاب می‌کنند؛ ممکن است خوب انتخاب کنند، ممکن است بد انتخاب کنند، اما مردم انتخاب می‌کنند؛ این خیلی چیز مهمی است.»همین استقلال سیاسی جمهوری اسلامی ایران گرانیگاه و علت‌العلل دشمنی رژیم آمریکا و دیگر کشور‌های مدعی غربی با ملت ماست چراکه نه‌تنها مانع دست‌درازی به اموال ملی شده بلکه این پیام را به دیگر ملت‌های زیر ستم مخابره کرده است که می‌شود مقابل زورگویی کشور‌های قلدر ایستاد و این نظم به‌اصطلاح نوین بین‌المللی را که یک بلوک ظالم و یک بلوک مظلوم باشد، به هم زد و البته ثابت کرد می‌شود بدون ظلم‌نکردن به دیگر کشور‌ها مقابل ظلم دیگران نیز ایستاد.
این همان خط سیری است که از سوی ملت‌های فلسطین، یمن، لبنان، سوریه، عراق، نیجریه، بحرین و … در حال اجراست .همین رویه باعث شده است که انقلاب اسلامی ایران پرچمدار محور مقاومت باشد.
بدیهی است وقتی سخن از مقاومت و جلوگیری از دست‌درازی کشور‌هایی همچون آمریکا به اموال مردم ایران و البته دیگر کشور‌ها مطرح باشد، رژیم آمریکا با آن مخالفت کند و از همه ظرفیت‌های سیاسی و نظامی خود برای اخلال در مسیر انقلاب اسلامی استفاده کند که تازه‌ترین شق آن جنگ اقتصادی با زیر پا گذاشتن هم قواعد انسانی و بین‌المللی است چراکه حتی در حالت جنگی تحریم دارو و غذا مجاز نیست، اما گوش آمریکا به این قواعد خودساخته به اصطلاح بین‌المللی هم بدهکار نیست.
حال در دنیایی که با قانون جنگل اداره می‌شود برای زیست سالم و در امان ماندن از گزند رژیم‌هایی همچون آمریکا و صهیونیست‌ها باید قدرتمند شد. همان‌طور که در مطلع سیاهه مورد تأکید قرار گرفت، یکی از ارکان اقتدار کشور، قدرت دفاعی است، البته «استحکام و ثبات اقتصادی» و «توانایی و قوام‌یافتگی فرهنگی» دو ضلع دیگر و البته مهم این اقتدار هستند، اما ورود به آن‌ها فعلا خارج از حوصله بحث ماست.
وقتی سخن از اقتدار دفاعی می‌شود حتما یک ضلع آن نیروی انسانی متخصص و متعهد است که محصول و دسترنج آن‌ها ضلع دیگر یعنی محصولات دفاعی را می‌سازد. یکی از مهم‌ترین محصولات دفاعی کشورمان که جیغ بنفش کشور‌های مخالف استقلال سیاسی ایران اسلامی را درآورده، موشک است چراکه نیک می‌دانند تولید موشک به آخرین فناوری و علم روز دنیا نیاز دارد و وقتی کشورمان به آن دست‌یافته پس قاعدتا خیلی از دستاورد‌ها را در اختیار دارد و به عبارتی وقتی صد آید نود هم پیش ماست. البته این‌که چرا کشوری با داشتن ظرفیت ساخت انواع موشک هنوز در صنعت خودرو  و… می‌لنگد خود داستان پرغصه‌ای است که یک سر آن به غرب‌گرا‌های داخلی برمی‌گردد و خارج از حوصله ماست.موشک‌های جمهوری اسلامی ایران با قدرت‌آفرینی در بزنگاه‌های حساس ازجمله در هم کوبیدن عین‌الاسد (پایگاه عراقی اشغال‌شده از سوی رژیم آمریکا)، به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های قدرت کشورمان تبدیل شده است ازاین‌جهت آمریکا به‌شدت در تلاش برای تحدید این قدرت است. برای به کرسی نشاندن خواسته غیرمشروع خود نیز به میزمذاکره متوسل شده است تا شاید از این طریق بتواند به خواسته خود جامه عمل بپوشاند.البته آن‌طور که رئیس گروه ژئوپلیتیک مرکز راهبردی جمهوری اسلامی ایران گفته ابتدا درصدد تحدید قدرت موشکی ما در قالب رژیم کنترل موشکی «MISSILE TREATMENTS CONTROL REGIME» بودند تا بر اساس این توافقنامه، کشور‌هایی که دارای توانمندی موشکی هستند باید آن را امضا  کنند و کشور‌هایی که این توافقنامه را امضا  نمی‌کردند نمی‌توانستند موشک با برد بیش از ۱۰۰ کیلومتر و کلاهکی با وزن ۵۰۰ کیلوگرم داشته باشند، اما از همان زمان خیلی به جمهوری اسلامی ایران برای امضای این توافقنامه فشار آوردند، ولی ایران با داشتن سابقه تجربی و عملی در این زمینه آن را امضا  نکرد، زیرا ما در دوران دفاع مقدس در مقابل دشمنی ایستادیم که به تحریک استکبار جهانی و صهیونیسم بین‌الملل و کمک همه به کشورمان حمله کرد، این کشور‌ها مخصوصا موشک‌های زیادی در اختیار رژیم بعث گذاشتند.
به هر روی این روز‌ها در حالی زمزمه‌هایی مبنی بر کشاندن قدرت موشکی کشورمان به میز مذاکره از سوی سران رژیم وحشی آمریکا و دنباله‌روهای آن‌ها ازجمله در اروپا مطرح می‌شود که مسئولان ارشد ایران بار‌ها صراحتا اعلام کرده‌اند که هرگز چنین خوابی برای آمریکا تعبیر نخواهد شد و اجازه نخواهند داد درباره ارکان اقتدار ملی کشورمان مذاکره شود. فصل‌الخطاب این موضوع نیز منویات رهبر حکیم انقلاب است که فرمودند: «در مذاکره با دیگران و اروپایی‌ها هم مسئله‌مان تعیین موضوع است. ما درباره مسائل ناموسی انقلاب مذاکره نمی‌کنیم؛ درباره توانایی نظامی مذاکره نمی‌کنیم.»