مصطفی هدایی
پس از توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهانی در سال ۹۴ شاهد وقوع رویکرد زیرکانه و قلدرمآبانه‌ای از سوی غرب با ایران بودیم. این رویکرد بر اساس همان پلتفرم برجام به‌پیش می‌رفت، اساس برجام نه مربوط به برنامه هسته‌ای بلکه بسیار فراتر برای غرب بود.  فرانسه ازجمله کشورهایی است که در همان مذاکرات هسته‌ای موانع جدی برای توافق ایجاد می‌کرد و به دنبال امتیازاتی بود که منجر به تسلیم و خلع سلاح و پیشرفت هسته‌ای ایران در سال‌های گذشته هم شد.
  نقش فرانسه در بی‌اثر شدن برجام
نقش پلیس بد در مذاکرات به فرانسه داده‌شده بود و همین رویه نیز باعث شد تا گفت‌وگوها طولانی‌تر نیز شود. اما همین کشورهای اروپایی و به‌خصوص فرانسه با زیرپا گذاشتن تعهدات در رفع تحریم‌ها و عدم فعال‌سازی کانال‌های مالی و تجاری، باعث بی‌اثر شدن برجام شدند. این رویه با خروج دونالد ترامپ از برجام، کوچک‌ترین قدمی برای اجرایی کردن وعده‌های خود مبنی بر گشایش یک کانال ویژه مالی صورت ندادند. در سال‌های رياست  ترامپ، ماکرون در رایزنی با کاخ سفید به دنبال آن بود تا با گسترده‌تر کردن توافق جدید میان ایران و آمریکا، مباحث موشکی و منطقه‌ای را نیز در مذاکرات بعدی لحاظ کند و به نحوی رئیس‌جمهور وقت آمریکا را متقاعد به امضای توافق جدید کند.  جان بولتون در کتاب خاطراتش به موضوع سفر رئیس‌جمهور فرانسه به آمریکا اشاره‌کرده و از طرح خطرناک این کشور پرده برداشت: «ماکرون تلاش کرد ترامپ را متقاعد کند تا از توافق خارج نشود، اما کاری از پیش نبرد. در عوض تلاش کرد ترامپ را برای مذاکرات بزرگ‌تری در چارچوب «محورهای چهارگانه» راضی کند. (این چهار محور عبارت بودند از: مدیریت برنامه هسته‌ای ایران برای حال؛ مدیریت آن در آینده؛ برنامه موشک‌های بالستیک ایران  و امنیت و صلح در منطقه.)»
 مقاومت مردم ایران در مقابل غرب
هرچند با مقاومت مردم ایران دولت‌های غربی نتوانستند به اهداف خصمانه خود برای محدودسازی هسته‌ای- موشکی- منطقه‌ای ایران دست پیدا کنند، ولی به نظر می‌رسد این هدف با خروج ترامپ از کاخ سفید و ورود بایدن در حال عملیاتی شدن است. 
در همین راستا وزیرخارجه فرانسه در اظهاراتی مداخله‌جویانه و غیرواقعی، مدعی  تلاش ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای شده و خواهان بازگشت فوری تهران به تعهدات هسته‌ای شده است. 
این سخنان در ادامه راهبرد کلان کاخ الیزه برای ایجاد بستر خلع سلاح کامل قدرت ایران در بحث هسته‌ای، نظامی و منطقه‌ای است. پیش‌ازاین نیز ماکرون در سخنانی خواهان توافق جامع‌تر با ایران شده بود و برجام را ناکافی ارزیابی کرده بود. 
 شارلاتان بازی اروپایی‌ها
با توجه به روندهای طی شده، مشخص است که فرانسه و اروپا در هماهنگی کامل با دولت جدید آمریکا موضع خصمانه‌تری ضد ایران را پی می‌گیرند و ادعای تلاش برای حفظ برجام تنها حربه‌ای برای طرح مسائل خطرناک‌تر ازجمله منطقه‌ای و موشکی جهت تسلیم کامل تهران است. آن‌ها مذاکره و گفت‌وگو برای رسیدن به یک ایران ضعیف را کم‌هزینه‌تر می‌دانند. 
شارلاتان بازی اروپایی‌ها و ازجمله فرانسه برای ایران عیان شده و شعبده‌بازیINSTEX و کانال مالی کاملا مشخص کرد که آن‌ها برای نابودی زیرساخت و تضعیف بسترهای اقتداربخش علمی، اقتصادی، نظامی و … ایران برنامه‌های میان‌مدت و بلندمدت بسیاری دارند و هیچ‌گاه به دنبال عمل به تعهداتشان نیستند. 
نقش فرانسه در این بخش به‌عنوان پلیس بد، طرح خواسته‌های زیاده‌خواهانه و خصمانه است و به‌نوعی فرانسه به مرگ می‌گیرد تا ایران به تب راضی شود.
 دولت،نقد را قربانی وعده‌های نسیه غرب نکند
مجلس شورای اسلامی با درک واقعیات موجود در زمینه عدم اجرای تعهدات اروپا، فرجامی را برای برجام در نظر گرفته و از اسفندماه درصورتی‌که تعهدات این کشورها در برجام اجرایی نشود، ایران غل و زنجیرهای بر روی برنامه هسته‌ای را خواهد کند و باید شاهد جهش بنیادینی در این زمینه باشیم. این در صورتی است که دستگاه دیپلماسی و دولت از قلدرمآبی غرب نهراسد و نقد را قربانی وعده‌های نسیه نکند.بدون شک صهیونیست‌ها و کشورهای متحجر   منطقه‌ای با صرف هزینه‌های مالی و سیاسی به دنبال برجام‌های دو و سه و … از طریق اروپا و آمریکا هستند که این توطئه‌ها با مقاومت مردم و اجرای طرح مجلس از سوی دولت خنثی خواهد شد. با حضور جو بایدن در کاخ سفید نباید فریب لبخندها و اخم و عصبانیت‌های غرب را خورد و ایران می‌بایست استوار بر روی حقوق اصلی و قانونی خود اصرار ورزد و مانع از طرح خواسته‌های زیاده‌خواهانه در حوزه منطقه‌ای و موشکی شود. 
در روزهای اخیر فرانسه بار دیگر تلاش خواهد کرد تا به ارعاب مسئولان ایرانی بپردازد و همچنین حضور بایدن را به‌عنوان فرصتی برای حکومت ایران جهت تعلیق تحریم‌ها معرفی کند.
هرچند مشخص‌شده که تحریم‌های جامع بین‌المللی در زمان دولت اوباما و معاونت اولی بایدن بر ایران تحمیل شد و هیچ تفاوتی میان دشمنی دموکرات‌ها و جمهوری خواهان در این زمینه وجود ندارد.